(I'll edit this page if ever that I'll have time. I'm just so busy at the moment. I'm so sorry guys. I hope you'll understand. :) )
"Hi Ryan! Pwedeng tumabi?" I'm in love with Ryan. Pero hindi ako katulad ng iba diyan na kapag nalaman nilang in love sila sa taong yun, iiwas sila. Kasi ako, mas lalo pa akong lumalapit kasi gusto kong mas lalong makilala ang taong minahal ko.
"Sure. Dito ka ata nag snack ngayon?"
"Gusto ko lang. Wala ka bang kasama?" Napansin ko kasi na mag-isa lang siya.
"Meron naman. May pinuntahan lang sila."
Inoffer ko naman sa kanya yung carbonara ko.
"Gusto mo?"
"Kung oo, susubuan mo ba ako?"
He then gave me a mischievous smile. Hindi lahat ng tao eh nabibigyan ng chance na masubuan yung taong mahal nila.Kaya I took the opportunity.
"Here, have some." Nilapit ko sa kanya yung fork ko.
"Baka magalit yung mga admirers mo niyan."
"They won't. Sige na. Pakipot ka pa eh."
He chuckled. Sinubo naman niya yung food.
"Masarap ba?"
Tumango-tango siya.
I smiled.
"Alam mo, matagal-tagal na rin since the last time na may nagsubo sa akin ng food..."
Nakuha naman niya yung ibig kong sabihin. Tinignan niya ako ng nakaloloko and then sinubuan niya ako ng macaroni niya.
"Masarap ba?"
"Heaven..." Ah... Mainggit kayo! :D
"Ano?"
"Sabi ko, masarap. Parang heaven."
He laughed.
"You're naughty."
"So are you."
Then nagtawanan kami.
"Nagseselos na ako Elle."
"Ako rin. Kahit kailan ay hindi mo pa ako sinubuan."
Nakita ko yung apat na kolokoy. Sinimangutan ko naman sila. Panira sila ng moment!
"Bakti kayo nandito?"
"Wala na kasi kaming makita na maganda." Nag beautiful eyes naman si Rai kay Ryan. "Hi pogi."
Nagtawanan sila. Ako lang ang hindi.
"You're gross, Rai."
"Ok lang. May pogi naman akong katabi."
Natawa na lang ako.
"Baliw."
"So, anong ibig sabihin ng eksenang nadatnan namin kanina ha?"
"Wala."
"Wala raw. Tol, kayo na?"
He just laguhed. Nanlumo naman ako. Masama ba ang maging girlfriend ako?
"Of course not." Oo na. Kasi si jam ang mahal mo. Tanggap ko naman yun. Wala akong choice eh. Pero hindi ko ide-deny na hindi ako umaasa na sana, mahalin din niya ako. Wala namang masama sa umasa diba?
"We're just friends. Nagbibiruan lang kami kanina."
"Oo nga. We're just friend. Just friends. Kaya huwag na kayong mag-isip ng kung ano-ano diyan. Ang malisyoso niyo."
"Ryan!"
Lumingon ako.
"Ryan na pala ang pangalan mo ngayon, Elle?" Sabi sa akin ni Dustin ng pabulong.
"Shut up."
He just laughed.
"Excuse me, may pupuntahan lang ako."
Sinundan ko naman siya ng tingin hanggang sa makarating siya sa ibang table.
"You're in love with him, aren't you?"
"JUSTIN CONTRERAS!" Bigla naman akong napatayo. Siyempre nagulat ako sa sinabi niya. Hindi ko naman ide-deny eh. Nagulat lang talaga ako.
Nagtaka ako kung bakit biglang tumahimik yung paligid. Pagtinign ko, nge... Napalakas ata yung sigaw ko. Nakatingin kasi sila sa akin na para bang nababaliw na ako. Pati si Ryan. Nakakahiya... Tinawanan lang ako ng apat.
"Pasensiya na mga kapatid. Gustong-gusto lang talaga ni Elle yung pangalan ko kaya sinigaw niya. Actually, hobby nga naming lima yung tawagin ang pangalan ng isa't-isa.
Then ginaya niya yung ginawa ko kanina.
"ELLE LOPEZ!"
"DANIEL PEREZ!" Sabi ni Dustin.
"DUSTIN CHAN!" Sabi naman ni Daniel.
"Uh... RAI VALDEZ??" Sabi naman ni Rai. Nagtawanan naman yung mga tao. Siyempre eh wala ng partner si Rai. Kaya tinawag nalang niya yung sarili niya.
"Thanks guys." Sabi ko pagkaupo namin. Nagbalik na rin sa kanya-kanyang gawain yung mga tao.
"Ikaw kasi eh. Masyado kang nagpapahalata."
"Masyado ba talaga akong obvious?"
"With the way you look at him,"
"Talk to him,"
"Smile at him,"
"And follow him with your eyes wherever he goes,"
Nagkatinginan sila apat.
"OO."
"And you don't mind?"
"Of course not! We're happy for you Elle. Sa wakas ay naka move on ka na."
"We just want to see you happy, you know. And I'm 100% sure na yun din ang gusto ni Dale."
"Speaking of Dale, may hindi pa pala ako nasasabi sa inyo."
"Ano naman yun?"
"Last friday, while Ryan and I were dancing..."
Tinignan ko kung may nakikinig ba sa usapan namin. Mahirap na, baka sabihin pa nila na nababaliw na ako.
"Nagpakita si Dale sa katauhan ni Ryan."
Naibuga ni Daniel yung iniinom niyang tubig, dumulas yung siko ni Dustin sa mesa, napanganga lang si Justin, and hinawakan ni Rai yung kamay ko.
"Elle, alam namin kung gaano mo kamahal si Dale at kung gaano ka nagdusa nung mawala siya. Hindi lang namin inaasahan na hahantong sa ganito yung sitwasyon. Gumising ka, Elle. Gumising ka. Wala na si Dale at hindi na siya babalik pa. Huwag mong hanapin yung katauhan ni Dale sa ibang tao. Lalong-lalo na kay Ryan. I think it's better na magpa consult ka na sa Psych--"
Tinapik ko yung kamay niya.
"Ano bang pinagsasbi mo? Hindi ako nababaliw ok? You know I don't like making up stories, and hindi ko hinahapa si Dale sa ibang tao. Lalong lalo na kay Ryan. My heart chose to love him because he's him and not because I see Dale in him. Ni hindi ko pa nga malalaman na in love na ako sa ibang tao kung hindi pa nagpakita si Dale eh. My thoughts were filled with his memories kaya ideni-deny ng isip ko na in love na ako sa iba. Pero hindi ang puso ko. Because everytime I see Ryan, my heart beats like crazy. Corny na kung corny. Basta yung ang totoo."
Ang taas ng sinabi ko. Pero yun naman kasi talaga ang totoo eh. I've already moved on. And si Ryan na ngayon ang tinitibok ng puso ko.
Bigla na lang akong napatayo kasi kinuha ni Justin yung kamay ko at niyakap niya ako.
"I'm so happy for you, Elle. Finally, naka move on ka na talaga."
Nakiyakap na rin yung tatlo.
I know that we're already creating a scene sa canteen. But we don't care. I'm just so lucky to have friends like them.
"Ako rin. Masya ako at naka move on ka na."
"Ang tagal naming hinintay itong araw na ito alam mo."
"And don't worrym kapag pinaiyak ka ni Ryan, sabihin mo lang at bubugbugin namin siya."
"Huwag naman. Mahal ko yung eh. But thanks guys."
"Anytime."
"Ang mabuti pa, umalis na tayo rito. Ang dami na kasing tumitingin sa pagbobonding natin."
"Mabuti pa nga."
"Ryan! Tol!"
Lumingin naman siya.
"Una na kami sa iyo."
"Sa amin muna itong prinsesa namin ha?"
"Magbo-bonding muna kami."
"Mamaya niyo na lang ituloy yung pag-uusap ninyo. Sa amin muna siya."
Tumawa lang kami ni Ryan. Kung makapagsalita kasi sila eh parang kami na ni Ryan and humihingi sila ng permiso sa kanya kasi kasintahan ko siya.
"O, sige."
"Bye, Ryan. See you sa third period!" Then I smiled at him.
"Bye, Elle." Kumaway siya and he smiled at me too.
Ginulo naman ni Justin yung buhok ko at inakbayan nila ako ni Rai.
"Mamaya na siya."
"Kami muna ang asikasuhin mo."
"Baliw. Isusumbong ko kayo sa mga girlfriends ninyo."
"Anong girlfriends? Wala kami nun."
"And kung hindi matatanggap ng magiging girlfriend namin na ikaw ang prinsesa ng buhay namin, we'll break up with them."
"Huwag naman. Ang harsh niyo ha."
"Talagang gagawin namin yun, Elle. We'll choose youm our friend, over them. Mas mahalaga sa amin yung pagkakaibigan natin kaysa sa kanila. Marami pa namang mga babae diyan. pero ikaw, nagiisa ka lang."
Yun din naman yung gagawin ko. Kung hindi matatanggap ng magigi boyfriend ko na close na close talaga ako sa kanilang apat, I'll break up with him kahit gaano ko pa siya kamahal. I treasure my friends a lot. They've been wiht me through ups and downs. Subok na namin ang isa't isa. And I know na kahti uugod-ugod na kami kung maglakad, mananatili pa rin ang pagkakaibigan naming lima.
***
"Go out with me this Saturday."
Umangat yung ulo ko mula sa notebook ko.
"Ano?"
Tama ba talaga yung narinig ko? Niyayaya ba talaga ako ni Ryan?
"I said, go out with me this Saturday. Let's go to the mall or to the beach or anywhere else na makakapag-relax ka."
Niyayaya nga niya ako!
"Bakit?"
"Bakit?" Kinuha naman niya yung notebook ko. "Because you've been working your butt out since last month pa para sa intrams. Parati ka nalang nasa student buddy room at nagtatrabaho. Kung wala ka rito, nakikita kita na palakad-lakad sa corridor kasama iyang notebook mo na parati mong binabasa. After class, sumisibat ka na agada at nagpupunta sa kung saan-saan. Nakikita ko na ganyan din naman kabusy yung apat. But they find time to relax, eh ikaw? Parati ka nalang nagtatrabaho. Hindi na ako magtataka na kahit sa pagtulog mo eh kasama mo pa rin iyang notebook mo at nagsusulat ng kung ano-ano. Kulang na lang eh magpakasal na kayo nitong notebook mo para hindi na kayo magkahiwalay pa."
Uminit naman yung ulo ko sa sinabi niya.
"Ano bang problema mo ha? Pakialam mo kung ganito ako magtrabaho? Eh sa kailangan kong tapusin lahat ng ito para sa intrams!" Inagaw ko naman yung notebook ko mula sa kanya.
"Anong pakialam ko? Kasi kaibigan kita! Ayokong makita na nahihirapan ka!" Inagaw naman niya ulit sa aking yung notebook ko at itinapon sa kung saan. "Look at you!" Hinawakan naman niya yung mukha ko. "May eyebags ka na. You look so tired already. Sabi sa akin nina Justin, hindi ka na raw kumakain ng maayos kasi mas inuuna mo pa yung trabaho mo. Ano ba Elle? Don't try to kil yourself!"
Hindi ko maintindihan kung ano man ang sinabi niya. Kasi yung attention ko eh nasa kamay lang niya na nakahawak sa mukha ko. He was caressing my face. And damn! It feels so good! It was heaven! And yung tibok ng puso ko, ayun, umandar na naman. Habang tinititigan ko siya, nakikita ko yung puso ko na nagpapaalam sa akin at papunta rito sa lalaking nasa harap ko. Soon enoguh, ryan was already tracing the contours of my face. Ang lakaslakas na ng tibok ng puso ko sa ginagawa niyang pagtingin sa akin. It wa slike he was seeing right through me. I gasped when he touched my lips. And then slowly, his face was coming towards my face without breaking eye contact. I closed my eyes. And then, we kissed.
Hindi ako makapaniwala. We're really kissing. I've dreamed of this day to happen. I just didn't expect na magkakatotoo. Yes, he isn't my first kiss. But still, the feeling was mind numbing. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Will I respond to his kisses? Pero parang hindi tama eh. Kaya lang, hindi ko na talaga kayang hindi sagutin yung mga halik niya. It's just so sweet. So I kissed him back.
"Elle kukini---"
We immediately stopped.
"Jam!" Ryan bursted out.
She looked shocked. And hurt. Para siyang iiyak.
"I-I'm sorry." Then she run away.
"Jam! Wait! I can explain!" Sinundan naman ni Ryan si Jam.
Naiwan naman akong nakatanga. I was just to mesmerized of what had just happened. Pumunta si Ryan dito para pagalitan ako and then we kissed and then pumasok si Jam who looked hurt of what she saw and then sinundan siya ni Ryan nung tumakbo siya paalis. The kiss, did it really happened? Nung nakita ko yung notebook ko sa floor, alam kong naangyari talaga yun. If Jam didn't come, I'll definitely think na may gusto sa akin si Ryan. Pero sinundan niya si Jam. Bakit? And what's with her look? Does it mean na may feelings pa rin siya kay Ryan? Then why did she broke up with him? Ryan said so himself na may gusto pa rin siya kay Jan. But why did he kiss me?
"Hi Elle!"
Nagulat ako sa pagpaso ni Rai. Tsaka naman ako natauhan. Lumabas ako at sinundan ko si Ryan.
"Hey saan ka pupunta?"
Ayoko ng may maraming tanong sa isip ko. I want to know the answers of all my questions. And masasagot lang lahat ng yun kung makikita ko si Ryan. But I don't have the slightest idea kung saan siya pumunta. Takbo pa rin ako ng takbo hanggang sa makarating ako sa auditorium. I heard voices. Pagpasok ko, I saw Ryan. Lalapitan ko na sana siya ng marinig ko siyang may kausap. Si Jam.
"I transferred here to have you back. I want you back, Jam. Hindi ko kaya na mawala ka sa akin."
I froze. Alam kong mahal ni Ryan si Jam. Sinabi niya sa akin yun nuon pa. Pero dahil sa attetion na binibigay niya sa akin, akala ko unti-unti ko nang napapalitan si Jam sa puso niya. Pero sa mga narinig ko ngayon, nagkamalipala ako. Gusto konang umalis at pumunta sa isang lugar kung saan mailalabas ko ang sakit ng nararamdaman ko. But I can't get myself to do it. Parang may sariling isip yung mga paa ko and they chose to just stay.
"Really huh? So ano yung nakita ko kanina? You and Elle were kissing!"
"Aaminin ko, I did kiss her. But.. " Yumuko naman siya. "That was just it."
That was just... it? And here I thought that it was the most wonderful thing that ever happened to us. Pero hindi pala kami pareho ng nararamdaman.
"Anong that was just it? You can't just kiss her beacuse you just want to! You love her! Don't deny it!"
"I don't love her! Ilang beses ko bang sasabihin yun sayo?"
Alam ko naman yun eh. Pero masakit pa rin pala na marinig yun galing mismo sa kanya.
"Eh bakit parati kayong magkasama?"
"Because I'm protecting her! Pagkatapos kong malaman yung nangyari sa kanila ni Dale, naawa ako sa kanya. She's still suffering a lot. That's why I swore to myself na poprotektahan ko siya. Elle's really nice. Alam mo yan. She doesn't deserve to suffer like that."
"But that's not enough reason kung bakit hinalikan mo siya."
He sighed.
"I kissed her because..."
"Because?"
"I'm sorry if I'm being a jerk of what I'm gonna say. Suntukin mo pa ako kung gusto mo. But the only reason I can think of as to why I kissed her is because..." Yumuko siya. "Is because she's too beautiful."
Silence passed by. Para akong nabingi sa narinig ko.
"You can punch me."
"You kissed her because she's too beautiful?"
"Yes, I'm attracted to her, alright. Who wouldn't Jam? That's why I kissd her. But that's just it. I'm just attracted to her. I don't love her. It's you that I want. It's you that I love. Not her."
I've gone throught a lot of things. From the death of my mother, sa pagtakwil sa akin ng papa ko, and sa pagkamatay ni Dale. Hindi biro yung sakit na naramdaman ko nung mga panahon na yun. Kaya sibugro ngayon, dahil sa pagod na talaga akong pasaktan, my heart chose to just shut down and not feel anything. I'm just tired you know. So tired...
"E-elle," Lumingon pala si Jam sa direction ko.
Lumingon din si Ryan.
"Elle,"
When I heared him say my name, namalayan ko nalang na naglalakad yung mga paa ko patungo sa kanila.
Tinignan ko si Jam.
"Here,"
Inabot ko yung panyo ko. Hindi ko maintindihan kung bakit ko ito ginagawa. It seems like wala na akong control sa katawan ko.
She looked confused.
"My hanky. Punasan mo yung mga luha mo. I don't want to see my friends crying. And there's no reason for you to cry like that after all..." Pumiyok na talaga yung boses ko.
"E-elle..." Tumulo na naman yung luha niya.
"Sige, goodluck to the both of you." Pero kay Jam lang ako nakatingin. Pinigilan naman ako ni Ryan sa kamay nung papaalis na ako.
"Elle," Yumuko naman ako nun. Ryan... Pano mo ito nagawa sa akin?
"Ilang besses na akong nasaktan. Ilang beses na rin akong umiyak. Sa dinamirami ng problemang pinagdaanan ko, I've grown tough. Tinuruan ako ng panahon kung paano maging matatag. Kaya kong kalimutan lahat ng nangyari noon. Mahirap pero kaya ko. Kaya hindi ko kailangan ang tulong mo. Hindi ko kailangan ang protection na sinasabi mo. At higit sa lahat," Binawi ko naman yung kamay ko. "Hindi ko kailangan ang awa mo."
Then umalis na ako.
I know that I should be mad at him. Pero wala eh. My love for him is too strong para magalit ako sa kanya. Alam ko na sa pag-alis ko sa lugar na ito, tuluyan ko ng iiwan yung puso ko sa kanya. Masakit, masakit na masakit. Sa sobrang sakit, wala na akong maramdaman. But I want him to be happy. And I know that in his dictionary, his definition of happy is Jam. Unlike with me, magiging masaya talaga siya sa piling ni Jam. Unlike with me, hindi siya magkakaroon ng maraming problema kapag si Jam ang kasama niya. But unlike with Jam,
Hindi niya ako sinundan katulad ng ginawa niya kay Jam.
