Tuesday, April 28, 2009

Elle Lopez - 4

"Elle bumaba ka na diyan! Male-late ka na sa appointment mo!"

"Opo tita!"

Dali-dali ko namang sinuot yung sandals ko and then kinuha ko na lang yung white purse at dress ko.

"Ma, pa, alis na po ako. "Sabi ko sa lola at papa ko nung makababa na ako. Tumango lang sila. I sighed. They never cared about me at all.

"O Elle. Halika na at baka ma-traffic pa tayo."

Then sinundan ko na yung tita ko sa kotse niya. Namatay na yung mommy ko nung bata pa lang ako. And since then eh si Tita Arnie na kapatid ni mommy ang tumatayong ina ko.

"Huwag mo ng intindihin yung mama at papa mo. Wala lang sila sa mood."

Tumango na lang ako. Parati naman silang wala sa mood kapag ako yung concern.

"Thanks tita at sinamahan niyo po ako Pero hindi naman po talaga kailangan. Kaya ko naman po eh."

"Sus, ayan ka na naman. Gusto kong samahan ka. Siyempre gusto kong makita kung gaano kaganda yung pamangkin ko. Although maganda ka pa rin kahit walang make-up."

I smiled.

"Thanks tita." Kung wala yung tita ko, baka matagal na akong lumayas sa bahay.

In a couple of minutes eh dumating na kami sa salon.


"Pretty Elle! Kumusta ka na? Ang taray mo naman! Lalo ka yatang gumaganda ah!"

Hinalikan ko naman si Mimi. Siya ang official na nag-aayos sa akin kapag may mga ocassions. Close na rin kami niyan. Kaya nga "Pretty Elle" na yung tawag niya sa akin.

"Ok naman. Eh ikaw? Lalo tayong sumiseksi ah."

He's gay, alright. Pero talbog pa niya yung ibang babae sa kaseksihan.Kung hindi lang siya magsasalita, mapagkakalaman mo talga siyang babae.

"Ay siyempre! Para mas maraming papa! "Nagtawanan naman kami.

"Make her the most beautiful girl in town, Mimi."

"Ay, hindi lang in town, ma'am, kundi in the whole world pa talaga!"

Napailing na lang ako.

Sinimulan na akong lagya ng make-up no Mimi. Light lang naman. Pagkatapos ng make-up eh inayos yng hair ko. He just blowdried my hair. Mas maganda raw kasi na nakalugay nalang yung hair ko. Tutal maganda naman daw yung buhok ko. And believe me or not pero natural na maypagka reddish, brownish, and blackish yung buhok ko. Afetr that, sinuot ko na yung dress na binili ni Tita Arnie. Sabi ko nga sa kanya na sana eh nanghiram na lang kami para hindi dagdag gastos, pero sinuway lang niya ako. When I looked at the mirror after kong suotin yung dress, weel, mukha pa naman akong tao. I thanked Mimi and then umalis na kami.

6:00pm pa yung party and 5:30pm pa lang. So I think hindi ako male-late sa lagay na yan. Nung nakarating na kami sa harap ng gym kasi pinasok ni tit yung car, ano pa ba ang makikita ko kundi mga tao na naka formal attire?


"O sige, pumasok ka na at magsisimula na yung party."

"Thanks, tita. Ingat." Then I kissed her on the cheeks.

"Enjoy."

Paglabas ko ng kotse eh nagtinginan yung mga tao sa akin. Oo na, wala nga akong partner. Pero pumunta pa rin ako. No one can stop me.

Nakit ako naman sina Justin and Claire na papalapit sa akin. Sila pala ang magkadate?


"Elle! You look gorgeous!"

"Thanks Claire. Ikaw din. Bagay na bagay kayo ni Justin."

Tumawa lang si Claire nun and tinignan lang ako ni Justin.

"San yung date mo?"

"I don't have one."

"Ngee, tinuloy mo talaga yung balak mo ha."

I just smiled.

Pumasok na kami sa gym nun dahil magsisimula na yung party. Sa may unahan yung table namin kasi doon uupo yung mga student buddy members kasama yung mga dates nila.

Pasimple naman akong lumilingon para hanapin siya. Pero hindi ko talaga siya nakita. Nag-short program nun, nagkainan, and then, pinatay yung mga ilaw at nagsimula na yung dance.

Sinayaw ako ng apat, ng iba kong classmates, at ng ibang yearlevels. Nag-eenjoy naman ako pero sumasakit na yung paa ko kaya tinanggihan ko muna yung mga nag-aalok. Nag-play naman yung "So Close" ni Jon Mclaughlin. Ang dami ngang pairs sa dance floor eh. And sweet nilang tignan. And honestly, naiinggit ako. Kung andito lang sana si Dale...


"Can I have this dance with you, Elle?"

I looked at him. He was offering his hand to me. Madilim nun poero dahil sa ilaw na nililikha ng mga disco lights, nakita ko kung gaano siya kagwapo.

Inabot ko yung kamay niya and pumunta kami sa dance floor. Nilagay niya yung kamay ko sa balikat niya and yung kamay naman niya sa baywang ko. And then we danced.

You’re in my arms
And all the world is calm
The music playing on for only two
So close together
And when I’m with you
So close to feeling alive


Ang ganda talaga ng kanta. Hindi ko ma-explain ng mabuti. Parang may magic kasi yung kanta. Ang ganda talaga.


"Are you enjoying the night?"

"Of course. Ikaw?"

"I do. Pero hindi pa complete yung gabi ko."

"Bakit naman?"

"Because I haven't danced with her yet."

Alam kong si Jam yung tinutukoy niya. Hindi ko alam kung bakit pero medyo sumama yung loob ko. Kaya tumango na lang ako.

A life goes by
Romantic dreams will stop
So I bid mine goodbye and never knew
So close was waiting, waiting here with you
And now forever I know
All that I wanted to hold you
So close


"Thank you nga pala sa ginawa mo the other day."

"You already said that."

"Still, gusto ko pa rin magthank you."

"Okay. You're welcome."

So close to reaching that famous happy end
Almost believing this was not pretend
And now you’re beside me and look how far we’ve come
So far we are so close


"By the way, you look exceptionally beautiful tonight."

Maraming nagsabi na ang ganda ko raw ngayong gabi. Pero yung cmpliment lang ni Ryan ang na-appreciate ko ng husto.

I smiled at him


"Thanks. Ikaw din."

"You mean, maganda rin ako?"

"Oo." I smiled.

He smiled too. And muntik na akong hindi makahinga. He's just so handsome.

Nung last, last year na acquaintance party, na-play din yung "So Close" na song. And si Dale yung kasayaw ko nung time na yun. Natatandaan ko na ang saya-saya ko nung time na yun. Being in his arms while dancing to the flow of the music felt so great. It's like ayoko nang matapos ang gabi na yun. I wanted to experience that feeling forever. And now, si Ryan na ang kasayaw ko. And I'm feeling what I felt with Dale. Tama ba ito?

I sighed.

Yumuko ako. And nung inangat ko yung mukha ko para tignan siya, I stpped right dead.


"Dale..."

He smiled at me. Yung smiled na parati niyang binibigay sa akin noon. The smile that I've learned to love. Panaginip lang ba ito? Nung hinawakan ko yung mukha niya, he felt so warm, so real. Then hinawakan niya yung kamay ko.

"Elle, ayoko ng makita na nahihirapan ka. It's been two years already. It's time for you to move on. I want you to move on. Gusto kong makita ka na nakangiti. Na masaya. Find another guy na mamahalin mo at mamahalin ka rin. Although sa tingin ko ay nakita mo na siya. Basta tandaan mo, I'll always be here by your side watching you and guiding you. And remember," He kissed my forehead and touched the tip of my nose. Just like what he always do before. Then napapikit ako. "I'll always love you."Then tumulo na yung luha ko.

"Dale..."

"Elle?"

Pagdilat ko, wala nang Dale. But instead, Ryan is looking at me with concern in his eyes. Tumibok na naman yung puso ko. And this time, alam ko na kung bakit. Beacuse I've fallen in lovw tih him. Minahal ko siya ng hindi ko namamalayan because I was so caught up with what happened to Dale. But now na nagpakita pa talaga si Dale para lang sabihin na kailangna ko ng mag-move on, nagising na ako. Nagising ako sa katotohanang wala na si Dale at umiibig na ako kay Ryan. I really don't don't know how that happened. Occupied yung isip ko kay Dale pero yung puso ko pala eh iba na ang tinitibok. Kaya pala kahit noon pa man eh nararamdaman ko na itong nararamdaman ko ngayon. Kaya pala nasaktan ako nung nalaman ko na mahal pa niya si Jam. Kasi kahit noon pa man, mahala ko na si Ryan.

"Hey, why are you crying?"

With the concern that I'm seeing in his face right now, alam kong hindi nagkamali yung puso ko sa pagpili sa susunod kong mamahalin. Masaya ako na nakamove on na ako ky Dale at si Ryan na ngayon ang tinitibok ng puso ko. Pero, hay, may mahal na siyang iba.

"N-nothing. I-I just remembered someone."

"Sino?"

"Si Dale."

"Huh? Dale? Yung kapatid ni Justin? Bakit? Anong ginawa niya sayo? Sabihin mo! Sinaktan ka ba niya? Ano? Uupakan ko talaga siya Elle!"

Nakikita ko na seryoso talaga siya sa sanabi niya. I just gave him a weak smile.

"You can't."







"He's already dead.
"

***

"Ryan? Gising ka pa ba?"

"Yes, ma."

Pumasok naman sa kwarto ko si Mama t umuo sa tabi ko.

"Did you enjoy the party?"

"Yeah."

"Mabuti naman. Did you dance with Jam?"

"No."

"Bakit naman?"

"Uhm, something came up."

My mother just gave me a smile.

"O, sige na. Matulog ka na. Madaling araw na."

"Goodnight, ma."

Goodnight Ryan.

Pagalis ni mama eh nahiga ulit ako sa kama at tumingin sa kisame. Hindi mawala sa isip ko si Elle at yung mga sinabi niya. Pumunta kami sa garden pagkatapos naming sumayaw at doon niya ikinuwento and tungkol sa kanila ni Dale.

She met Dale nung first year pa lang siya. Third year na si Dale nun. Pareho silang nasa varsity ng badminton team. Kapag may mixed doubles na laro, sila yung pinagpapartner parati. Nagpa-practice din sila together. Pero mailap si Dale sa mga girls. Pero dahil gusto talaga siya ni Elle, ginawa ni Elle lahat ng paraan para makalapit at maging kaibigan si Dale. Lapit siya ng lapit pero iwas naman ng iwas si Dale. Hanggang sa sinabi ni Dale yung reason kung bakit siya umiiwas sa mga babae. He was sick. May cancer siya. Ayaw niyang ma-in love at ayaw niyang may ma-in love sa kanya. She thought that what he said was stupid. Sinabi niya na wala siyang pakialam kung may sakit man siya. Aalagaan daw niya ito. And ngayong nalaman daw niya na may taning na ang buhay nito, mas hindi daw talaga siya iiwas. Ang katwiran niya, kung ganyang konti na lang pala ang natitira sa buhay nito, she should make the most out of it while he's still breathing. Sa konting panahon daw na iyon, gusto niyang mas makilala ng mabuti si Dale. At nung sinigaw ni Elle sa buong school kung gaano niya kamahal si Dale, duon na daw natapos ang kanilang habulan. Because the moment that Dale threw his arms around her, nalaman niya na mahal din siya ni Dale. Natatakot lang daw ito na masaktan ang babaeng mahal nito. Sa dalawang taon na magkasama sila, wala na silang ibang hiningi kundi ang dugtungan pa ng diyos ang buhay ni Dale. Pero hindi nangyari yun. Because Dale died. Ang masakit, he died in her arms. At nakita ng lahat ng tao sa school kung paano niya iniyakan ang pagkawala ni Dale. Nasaktan daw siya ng sobra kasi wala siyang magawa para sa lalaking mahal niya. Since then, she had been distant sa mga tao. Epecially sa mga boys. Ayaw kasi niyang marinig na pinaguusapan nila yung tungkol sa pagkamatay ni Dale. Ayaw pa niyang mag move on. Hindi pa niya kaya. Pero naging malapit pa rin naman daw siya kina Justin, Dusting, Daniel, at Rai. Magkakabarkda raw
kasi sila ni Dale. And while we were dancing, nagpakita si Dale through me saying that she should already move on. Na ayaw na nitong makita na malungkot si Elle. Since first day, alam kong may malaking problema na dinadala si Elle dahil sa lungkot na nakita ko sa mga mata niya nung nagkaklase kami and dahil sa pagkamailap niya sa mga tao. Now I know why.

I sighed.

I know she's still suffering a lot. Hindi man siya umiyak nung ikinukwento niya sa akin yun, ramdam na ramdam ko pa rin yung lungkot na nararamdaman niya. Kaya niyakap ko siya. And there, I suddenly felt na gusto ko siyang protektahan. Na gagawin ko ang lahat makita lamang siyang masaya. I don't know what made me want to do it. Maybe because having her in my arms felt so great. Nah. That's stupid. I can't possibly want to protect her just because of that reason. But I can't think of anything else.

I sighed again.

Yeah. Having her in my arms felt so great. So wonderful. So perfect. Nung first time na niyakap niya ako nung nireject ako ni Jam, nagulat ako. Not because of what she did but because of a certain feeling na hindi ko mapangalanan. And when I hugged her back, nawala lahat ng sakit na naramdaman ko. At kanina, nakatulog siya. And men! She slept in my arms! I felt so needed. So contented sa simpleng paghaplos sa buhok niya. So happy that she's in my arms. I felt so... so peacful. Yeah. Yung nga. And with that, nakatulog din ako. Nagising lang akotwo in the morning with Elle still sleeping in my arms. And when she opened her eyes and smiled at me, I felt my heart thumping like crazy. Natulala pa nga ako. I don't know why. Bigla ko na lang naramdaman yun. Then hinatid ko na siya sa bahay nila. And nung paalis na ako, tinawag niya ako and then she kissed me on the cheeks. She said thanks and then pumasok na siya. Siyempre nagulat ako. Kaya umuwi ako na lumulutang ang isip.

Until now.

I touched my cheek.

It wasn't the first time that I was kissed by a girl. But it was the most intimate kiss that I've ever expereinced in my entire existence. It was the sweetest too. Sa cheeks lang yun pero iba eh. Iba talaga. And with me touching my cheek while thinking about Elle, her hugs, and her kiss,







I fell asleep.


Saturday, April 25, 2009

Elle Lopez - 3

Dumiretso ako sa Gym pagalis ko sa SB. And right now eh naglalaro ako ng basketball ng mag-isa. Nag-eenjoy talaga akong laruin ang larong ito. Nakikipaglaro rin ako ng by team. Pero hindi always. Mas enjoy kasi ako ng ako lang. Pawis na pawis na nga ako eh. Dribble, then shoot. Dribble, then shoot. Nag-try akong mag 3 piont shot, and then,


Pasok!

"Nice."

Laro pa rin ako ng laro ng may narinig akong pumalakpak. Si Ryan. Mukhang kakatapos lang niya maglaro.

"You're good."

"Thanks."

"Bakit mag-isa ka lang?"

"I prefer to play solo kaysa makipagbungguan sa ibang players."

"Pero mas enjoy naman kung marami kayo."

Nagkibit lang ako ng balikat. Magkaiba kami ng opinion. So it's no use na ipaglaban ko pa yung sagot ko. Nag-shoot ako ulit. Pasok again.

"Can I play with you?"

"One on one?"

"Yeah."

"Okay."

"Great. So ano pang hinihintay natin? Let the game begin."

Then naglaro kami. Men! Mali yata na nakipaglaro ako sa kanya. Because there's no denying na magaling talaga siya. Pero siyempre, hindi ako papatalo.

Nakakainis lang minsan kasi kapag nasa akin na yung bola and he blocks my way, nginingisihan niya ako. Tuloy, nawawala ako sa concentration ko. Kaya naaagaw niya yung bola.

One minute to go nalang at tie na yung score namin. Yep. Tie. Sabi ko nga diba na hindi ako magpapatalo. I've been playing this sport ever since fifth grade.

Hindi ko lang inaasahan na yung time na magsho-shoot siya at tumalon ak para agawin yung bola, nadaganan niya ako pagkababa niya. Kaya napahiga kami sa floor. Naramdaman ko naman na sumakit yugn likod ko.


"Ow."

"Ok ka lang?"

Nagulat ako kasi nasa ibabaw ko siya ang ang lapit-lapit ng mukha niya sa akin. Sisigaw na sana ako ng makita ko yung expression ng mukha niya. Concern was writen all over his face. Kaya natameme ako. And my, mas gwapo pala siya sa malapitan. I was looking at him ang he was looking at me. And andun na naman yung malakas na tibok ng puso ko. I don't knwo why pero gusto ko yung feeling habang tinitignan ko siya. There's something about it na hidni ko lang ma-explain. And it's a shock na hindi ako nagrereklamo sa bigat niya. I actually like it.

"Ehem."

Nagulat kami parehas kaya napalayo bigla yung mukha niya sa akin and tumayo na siya. Siyempre tinulungna din niya akog tumayo.

"I just want to remind you na bawal ang x-rated dito. "Si Rai.

Binatukan naman siya ni Daniel.

"Loko ka, bro. Nagkakahiyaan na nga sila, sinegundahan mo pa. "Alam kong namumula na yung mukha ko. Hindi dahil sa pagod kundi dahil sa nangyari.

"Nakakadalawa ka na sa araw na ito bor, Sumosobra ka na." Nag-attempt naman siya na batukan din si Daniel.

"Ano bang ginagawa ninyo rito?"

"Nakakaistorbo ba kami? Sorry. Sige, ituloy na ninyo yung ginagawa ninyo." Si Dustin. Then narinig ko yung binulong niya."Kung ano man iyon,"

"We were just playing."

"Okay."

Pero halata pa rin na hindi sila kumbinsido. They were all smiling like crazy now.

"It's true!"

"Ok nga. Huwag kang defensive. Nagpapahalata ka tuloy."

"Shut up Rai."Tumawa lang siya.

"Totoo yung sinabi ni Elle. We were just playing ng magkaroon ng aksidente. Kaya yun..."

Again, they all just smiled. Loko talaga ang mga 'to.

"So, ano na pala ang score?"

"It's a tie."

Tinignan ko siya.

Tinignan din ako niya.

Then yumuko kami parehas.


"I can smell something in the air..."

"Yeah, amoy pawis. Kaya aalis na ako bago pa ako himatayin sa mga amoy ninyo."ero hindi naman talaga totoo yun. Acutally, ang bango pa rin nilang lahat kahit pawisan na.

"Ang sama mo, Elle. Ang bango-bango ko kaya. Hmm... Amoy pawis!"

"Rai Valdez, kailan ka ba titino?"

"Hindi na. Kasi kapag nangyari yun, magiging boring yung mga walang kulay ninyo na mga buhay."

"Talaga? Hmm... Sabagay."

"Kaya bayaran na ninyo ako. Aba, ang hirap ata magpatawa. Kailangan ko ng talent fee. So, ano na? Bayad na."

"May bayad pala yun? Oh sige, promissory note muna. Wala na akong pera."

"Ako rin wala na."

"Same here."

"Ako meron. Kaso maghahanap pa ako ng bagong entertainer. Yung walang bayad. So wala na rin pala akong pera."

"Ang labo ninyo."

"Ikaw din naman ah!"

"Hindi kaya. At wala na kayong makikita pa na bagong entertainer. Nag-iisa lang ata ako."Then nag-pose siya na pinapakita yung muscles niya sa braso. Anong connect??

"May ganyan din ako! Mas malaki pa! See?"

"Oi, oi, oi. Ano yan? Muscle yan? Hindi yan muscle! Ito ang muscle."

At nagkanya-kanya na sila ng payabangan ng muscles. Except for Ryan kasi tinatawanan lang niya yung apat na kolokoy. Then tinignan niya ako.

"Don't expect me na mag-pose ng ganyan. Hindi pa ako nasisiraan ng bait."

He chuckled.

"I don't. I just can't believe na members sila ng student buddy. Ang gulo kasi."

"Kayong apat diyan. Umayos nga kayo. Narinig niyo yung sinabi ni Ryan? Baliw daw kayo."

"Hindi naman yan yung sinabi niya ah."

"Oo nga."

"Yun kaya. Bingi lang talaga kayo."

"Hindi kaya. 20-20 kaya yung vision ko."

"Anong connection?"

"Wala. Yun lang talaga yung gusto kong sabihin."

"Ewan ko sa inyo. Aalis na nga lang ako. Bye Ryan."

"Bye Elle."

"Paano kami?"

"Wala."

"Bakit??"

"Kasi cute ako."

"Ganun ba? Oh sige, umalis ka na."

"Mag-ingat ka sa daan ha?"

"Sumulat ka, Elle!"

"Mamimiss mo ako!"

And umalis ako ng gym na tumatawa. Napailing na lang ako. Sabagay, kung wala sila, hindi siguro akomakakatawa ng ganito.

Kinuha ko lang yung bag ko sa room then pumunta na ako sa CR at nagbihis ako. Matagal-tagal din akong nag-stay dun. Umupo lang ako sa lababo at nag-isip ng kung ano-ano. Paglabas ko, madilim na. Pero hindi ko pa rin naiwasang makita ang dalawang tao na nakatayo malapit sa mga lockers. Ryan and Jam. From this view, it was pretyy obvious that they were having a serious talk. Jam was the one talking and nakayuko naman si Ryan na tumango-tango. Hinawakan ni Jan yungmukha niya and then, she left.

I got curious. Lalo na nung sinandal ni Ryan yung braso niya sa wall at sinandal niya yung ulo niya doon. Nilapitan ko naman siya.


"Hey, ok ka lang? "Ano ba Elle. Obvious namna na hindi.

"No." Kita mo na?

"Sinabi mo sa akin nuon na gusto mo akong maging kaibigan diba? And tinuri na rin kitang kaibigan. Kung ok lang sayo, handa akong makinig. What are friends for naman diba?" Tinignan niya ako sandali. And then binalik niya sa pagkakasandal yung ulo niya.

"I've known Jam for a long time ago. Tulad ng sinabi niya noon, we're neighbors. We shared each other's secrets and problems. Naging sobrang close kami kaya hindi naiwasan na mahulog yung loob namin sa isa't-isa. So we got together. We were very happy back then. We were inseperable. I couldn't ask for more. But one day, bigla na lang siyang nanlamig sa akin. I confronted her. She said that she fell out of love with me. At that time naitanong ko sa sarili ko na, "Is that possible?". Parati kaming magkasama then bigla na lang mawawala yung damdamin niya para sa akin? Then she broke up with me. Yun na yung pinakamasakit na naranasan ko sa buhay. Pati pagkakaibigan namin ay nasira. Nag-transfer siya ng school and we wee avoiding each other. Kaya nga kahit neighbors kami, hindi kami nagkikita. I wanted to move on. Pero hindi ko kaya. So I transferred here because I want her back. But she's treating me like a stranger. Na parang wala kaming pinagsamahan. Kanina, I asked her to be my date sa party, but she rejected me."Bumuntong hininga siya tapos humarap siya sa akin. "I just don't know what else to do to win her back. Life without her is just so painful. I love her."

Habang sinasabi niya yun, damang-dama ko yung sakit na nararamdaman niya. And ayokong nakikita siyang nasasaktan. Hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan na makita siya sa ganitong sitwasyon. Kaya ginawa ko ang isang bagay na kahit sa panaginip ay hindi ko aakalain na magagawa ko.

I hugged him.

Alam kong nagulat siya sa ginawa ko. Pero pinabayaan lang niya ako.


"I know the feeling of losing someone you love so much. Kaya alam ko kung anong nararamdaman mo. Narinig ko na nakakapagpagaan ng pakiramdam ang isang hug. So kahit man lang saganitong paraan eh mabawasan yung sakit na nararamdaman mo. Ayokong makakita ng taong nasasaktan. Lalo na sa mga kaibigan ko. So, "Tinignan ko siya. "ayokong makita ka na nasasaktan. Just smile ok? Problema lang yan. Masosolusyunan din yan. Tutulungan pa kita. Then I smiled at him. He lookd like he's going to cry. And I find that cool in a guy. Then, he gently pulled me to him."









"Thank you."

***

Pagkaalis ko sa bahay eh dumiretso na ako sa kwarto ko at nahiga na agad ako. Hindi na ako kumain kasi wala akong gana.

"Did he really hug me?"

Naramdaman ko na naman yung mabilis na tibok ng puso ko. And uminit naman yung mukha ko. I love the feeling of being in his arms. I felt so peaceful, so secured, so proud na nung time na nangangailangan ng kaibigan si Ryan, nandun ako. I felt special too. Alam kong hindi ako dapat makaramdam ng ganito. He only did that out of gratitude. Pero hindi ko talaga magawang suwayin yung sarili ko. Hindi ko maiwasan na kiligin. After two years, ngayon ko lang ulit naramdaman ang ganitong feeling. Ang sarap. Kaya after two years din, ngayon lang ulit ako nakatulog ng may ngiti sa mga labi. :)


Monday, April 6, 2009

Elle Lopez - 2

"Hi Elle!"

Nasa SB room ako nun at nag-aayos ng mga files and scheds ng biglang bumukas yung pinto at nakita ko si Rai. Umupo siya sa tabi ko.

"Akala ko ba nasa practice ka? Bakit nandito ka ngayon?"


"Tumakas muna ako. Nakakapagod din naman kasi."

Rai's a member of the school band and he's really good you know. Siya yung drummer.

"Kaya ngayon, ako yung bubulabugin mo?"

"Not really. I was just going to ask you kung ready ka na ba sa party."

We have an acquaintance party next week, friday. Annual yung party na yun. It's a semi-formal party. Pag sinabing semi-formal, yung mga girls ay magsusuot ng dress and yung mga guys ay polo.

"Of course. Nai-present na kaya natin yung budget para sa party. May na-assign na rin para sa decoration and food committee---"

"Wait, wait, wait. Hindi naman yan yung tinutukoy ko. I was asking if you already have a date."

Tumaas yung kilay ko.

"Nope. Hindi naman mandatory yung pagkakaroon ng date. So hindi na ako naghanap. I don't need a date anyway."

"Well, iba na ngayon. Because it IS mandatory."

Then nag-smile siya ng nakaloloko.

Tinaas ko na naman yung kilay ko.

"And kailan pa nangyari yun? Never sa history ng Clarkson High na ginawang mandatory yung pagkakaroon ng date ng isang student sa acquaintance party."

"Hmm, kailan pa nangyari yun? When Justin lose in our game in baskteball last night. Nagkaroon kami ng deal na kapag nanalo siay, ililibre ko siya ng lunch for the whole school year. But if nanalo ako, gagawin niyang mandatory yung pagkakaroon ng date ng mga students sa acquaintance party. And, he's maybe hte co-captain of the basketball team pero," Tinuro niya yung ulo niya. "mas wais ito."

And ayun na naman yung nakakalokong ngiti niya.

Tumayo ako and I faced him.

"Rai Valdez?"

"Yes, Elle?"

Ngumiti pa talaga ang loko!

"I'm. Gonna. Kill. You!!!"

Then sinabunutan ko siya sa buhok.

"Ow! Not my hair!"

Then tumakbo ako palabas para hanapin si Justin. Alam kong napakaarte niya pagdating sa buhok niya kaya yun yung tinarget ko.

May mga bumati naman sa akin nung dumaan ako sa hallway pero hindi ko sila pinansin. Nakakainis! Mandatory? Nah!

"JUSTIN CONTRERAS!" Sabi ko talaga ng makita ko siya sa canteen na kumakain kasama sina Daniel at Dustin.

"Uh-oh. Uhm, hi Elle! Sup?"

"Sup?? Huwag mo akong masup-sup diyan kasi pagsasup-supin ko talaga ang mga mukha ninyo ni Rai!"

Huminga ako ng malalim.

"Okay... You're supposed to be the co-captain of the basketball team pero bakit ka natalo Rai?? Among the four of us in here, alam natin na hindi siya ganu kagaling compared to you!"

"Ouch Elle. That's a full blow! "Nag-act pa siya na parang nasasaktan. Sumunod pala ang mokong.

"Don't talk Rai! Umiinit lang lalo yung mukha ko."

"Uh, what's happening??" Si Dustin.

"Oo nga, what's happening?" Si Daniel.

"So hindi pa pala nasasabi ni Mr. President yung ginawa niya." Sarcastic yung pagkakasabi ko nun. I crossed my arms.

"Well---"

"I said don't talk!"

Then tumahimik na siya. I looked at Justin. Yung look na nagsasabing, "Care to explain??".

"He didn't play fair. Masakit din yung kamay ko kagabi kaya hindi ako nakapaglaro ng maayos. Tie na yung score namin but when magso-shoot na ako nun and konti na lang yung time---"

"I said the magic word kaya imbes na sa ring pumasok yung bola, naipasa niya sa akin kaya nag-shoot naman ako. And then, time's up! I won!" Humahalakhak naman siya nun. Tumigil lang siya nung nakita niya kaming dalawa ni Justin na parang handang-handa ng sugurin siya.

"Okay, okay! I wont talk!" Then tinabunan niya yung bibig niya ng kamay niya.

"Magic word?"

"CLAIR"

"Oh. "Kaya naman pala. Clair's Justin's love of his life. Hindi nga lang alam ng babae. And wais talaga ng mokong na Rai na yun!

"What he said," Tinuro niya si Rai. "is what had happened. I lose. And yung deal namin, kapag ako ang nanalo, ililibre niya ako ng lunch for the whole school year. Pero kapag siya naman, magiging mandatory ang pagkakaroon ng date ng lahat ng students. Ang walang date, hindi makakapunta sa party. Approved na yun ng director kaya hindi na mababago pa."

Nag-smile ng nakakaloko si Rai, naghigh-five sina Daniel at Dustin, Justin looked helpless, and ako naman, dahil sobrang naiinis na talga ako sa kanila, ginawa ko ang isang bagay na alam kong ayaw na ayaw nila. And that is,


"Ow!Notmyhair!"


Wala akong pakialam kung ilang oras man nilang inayos yung buhok nila.Naiinis na talaga ako! Kaya para mabawasan yung inis na nararamdaman ko ngayon, hinanap ko nalang si Ryan para masimulan at matapos na ako sa pag-iinterview sa kanya. Sakto namang nandito rin siya sa canteen. Keber! Wala akong pakialam kung kalmutin man ako ng mga babaeng nakatingin sa akin ngayon dahil sa ginawa ko sa apat na yun.Pero hindi naman sila nakatingin ng masama sa akin. Mukha pa ngang manghang-mangha sila sa ginawa ko. Duh? May ikamamangha ba sa ginawa ko? Ay, meron pala talaga. Kasi ako lang naman ang tanging babae sa mundong ito ang may kakayahang gawin yun sa apat na kolokoy na iyon.

"Ryan, "Tawag ko sa kanaya nung makalapit na ako sa table nila. "ready ka na ba para sa interview?"


"Yeah. Ngayon na ba natin gagawin yun?"


"Yep. Sa student buddy room na lang tayo."


"Ok. Halika na."

Sabay naman kaming pumunta sa room.

"Ang hirap talaga kapay may kasama kang celebrity. Parati kayong tinitignan."

Hindi ko naman naintindihan yung sinabi niya.

"What?"

Tinuro naman niya yung mga tao sa paligid. Kaya pala niya nasabi yung kasi halos lahat ng taosa paligid ay pinagtitinginan kami.

"Huwag mo nalang silang pansinin."


"Do you like it? Being so popular?"


"Sometimes. But most of the time, nah. Nawawalan na kasi ako ng privacy. Halos lahat ng tao sa school, may update tungkol sa buhay ko. Pero anong magagawa ko? Eh sa pinanganak akong nakukuha ang mga bagay na ayaw ko."

He laughed.

"Pinanganak sa mundo na nakukuha ang mga bagay na ayaw mo? Nice."


"Baliw."


"By the way, bakit mo nga pala sinabunutan yung apat? Mukha atang inis na inis ka sa kanila ah."


"Huh! Talaga. Gawin ba namang mandatory yung pagkakaroon ng date ng isang student sa dance?? I don't like it at all!"


"Bakit naman? I think it's... fine."


"For you it is. But not for me. I hate having dates."


"Kakaiba ka talaga alam mo? You're beautiful. Hindi ka mahihirapang makakuha ng ka-date. Pero ikaw naman itong may ayaw."

Did he really say that I'm beautiful? Marami na ang nagsabi na maganda raw ako. Pero kay Ryan lang ako sobrang natuwa ng sabihin niya sa akin yun. I can't believe na matutuwa ako ng ganito sa simpleng compliment niya. Yung feeling ko ngayon eh para bang first akong sinabihan ng maganda ng crush ko. For the first time na may nag-compliment sa akin, hindi ko alam kung anong sasabihin ko.

"Hey, ok ka lang? Namumula kasi yung mukha mo."


"H-huh?"Hinawakan ko yung mukha ko. I'm blushing alright. "I-I'm fine. Wala lang ito."


"Sigurado ka?"


"Y-yeah. Don't worry."

Nakarating naman kami sa student buddy room.

"Whoa. This is my first time that I've been here. Hindi ba kayo nakakatulog kapag nagtatrabaho kayo rito?"

Natawa ako. Doon na muling na at ease yung pakiramdam ko.

"Makakatulog? Paano mo naman nasabi yan?"


"The aura, it's so... homy. And yung couch, ang lambot tignan. Airconditioned pa. Yung walls, light blue and green yung kulay. Nakakagaan sa pakiramdam. Sa labas, kitang-kita yung garden kasi sliding door yung nakapagitan. May fountain pa. Sino naman ang hindi makakatulog niyan?"


"Kami."Natawa ulit ako. "We designed this room to be this way. Napaka-comfortable kasi ang feeling. Nakakapag-trabaho kami ng maayos dito. Hindi tulad ng sinabi mo na makakatulog kami."
Tumawa ulit ako.

"It's really nice out here."

I smiled.

"Dito nalang tayo umup sa couch."

"O-kay."

Umupo naman kami dun and siyempre may konting distance na nakapagitan sa amin. Ayoko naman tumabi sa kanya ng ganun kalapit.

Nagsimula kami sa tanong na, "What's you first impression about the school?" then sa students, teachers, food, facilities, hanggang sa medyo naging personal yung questions ko.


"Why did you decide to transfer here at Clarkson High?"Nakita kong nagulat siya sa tanong ko. Medyo nag-alinlangan pa nga siya kung sasagutin ba niya o hindi ang tanong ko. In the end, sinabi lang niya na,

"Wala lang."

Alam kong hindi iyon ang totoon dahilan. Pero hindi ko na lang siya inusisa pa. I respect his privacy. But I'v got to say na na-curious talaga ako.

"Ano yung feeling na pinagkakaguluhan ng mga babae dito sa school?"Kumunot yung ulo niya.


"Paano naman naging related sa school yung tanong na iyan?"


"It's not. Dustin asked me to ask you this. Member siya ng school paper anf siya yug na-assing na gawin ito. Ok lang naman sa akin na ako yung magtatanong sayo since magsasagawa naman ako ng interview sayo. And siya na rin kasi yung magpe-present ng budget para sa acquiantance party kaya ok lang talaga. Kaya ngayon, tinatanong kita kung anong feeling na pinagkakaguluhan ng mga babae."


"Hindi naman ako pinagkakaguluhan ng mga babae."

I smiled at him.

"They do, Ryan."


"Paano mo naman nasabi iyan?"


"I'm a member of the student buddy, remember? The five of us are the eyes and ears of this school It's either my nagsasabi sa amin ng mga bagay-bagay or we witness it ourself. So huwag ka ng magtaka. You don't know how those gilrs look at you when you pass by at them. So?"


"I really don't know how to answer that question, Elle. Wala naman kasi akong alam diyan."

I just smiled at him.

"Just as I thought."


"What do you mean?"


"Nagpustahan kasi kami nina Dustin. Sabi ko, walang kwenta kung itatanong ko sayo yung question na yun. Sabi naman niya, hindi raw totoo yun. And so, I won! Mayaman na ako ng P20! "Ngumisi ako. Ganun din siya.


"Paano mo naman nasabi yan?"


"Hmm... I just think that you'e the I-don't-care-what-other-people-has-to-say type of person. Hidni ka katulad ng ibang lalaki na ganid sa attention. You're just you."

He smiled.

"Gaya ninyo?"


"Ninyo nino?"

"Kayong lima. Ganun din yung tingnin ko sa inyo. Wala kayong pakialam kung tinitignan na kayo ng lahat ng tao, kung gaano kayo kasikatm kung gaano karami ang nagkakagusto sa inyo at gusto maging kayo. All of you are just... you."

Napangiti naman ako. As in totoong ngiti.

"Thanks. You know, ikaw lang ang nagsabi sa amin niyan."


"I'm a keen observer. And ikaw lang din ang nagsabi sa akin nun."


"I'm a keen observe too."

Tumawa naman ako. Nung tinignan ko siya, natigil ako sa pagtawa ko. He was look at me staright in the eyes. Then tumibok na naman yung puso ko gaya nung sa canteen last week. Iniwas ko yung tingin ko.

"Ahm, I think that ends my interview with you. Thanks for the time, Ryan."

Tinitigan niya ako. Yung tingin na nanunuri at nagtatanong.


"Anytime. Sige, magkita nalang tayo sa class."


"Okay. "Hinatid ko siya hanggang sa door.


"Bye Elle."


"Bye Ryan."

Pag-alis niya, sumalampak agad ako sa couch. Naalala ko naman kung papaano niya ako tinignan at kung papaano bumilis ang tibok ng puso ko.








"What was that?"

***

Wednesday afternoon. Subject: Mapeh. Venue: Sports Building.

Mapeh class lang ang time kung saan combined yung three sections. Enjoy nga eh. May meeting yung dalawang teacher namin so nagkakagulo kaming lahat ngayon sa SB. Halos lahat ng boys eh naglalaro, yung mga girls naman, ang iba nagwo-work out but halos lahat eh nagkukwentuhan lang. Or rather, nagtsi-tsismisan. Gaya ko.


"Totoo bang break na sila Allen at Jenna?"


"Yep. Last week pa sila nag-break."


"Bakit daw?"


"Nahuli raw ni Allen si Jenna na may ka-holding hands sa mall!"


"Oh my god!"


"Sinasabi ko na nga ba! Malandi talaga ang babaeng iyan! Kaya nga kami naghiwalay ni Jason ng dahil sa kanya!"


"Eew. She's such a flirt."


"You bet! She's a flirt!"


Then nagkanya-kanya na sila ng backbite sa Jenna na yun. Well, totoo naman talaga na flirt si Jenna. Ilang beses ko na siya nakita na nagfli-flirt sa mga lalaki. Kahit may boyfriend na siya, sige pa rin siya ng sige sa pagfli-flirt. Kaya nga walang lalaki na nagtatagal sa kanya. Kawawa naman si Allen.


"Sinong date mo sa party Elle?"


Ngee. Ang pangit naman ng question mo Jam.

Napansin ko nalang na yung attention nila eh nasa akin na.



"Isa ba sa apat?"


"Really?? Ang swerte mo talaga! Ang gwapo ni Rai!"


"Mas gwapo so Dustin!"


"Cute si Daniel!"


"Si Justin din!"


"Ano'ng sabi mo Clair? Cute si Justin?"


"Oo. Bakit?"


"Wala naman."


This is good news for Justin. Pero mamaya na siya.


"Ahm, hindi isa sa apat yung date ko. Actually, wala pa akong date."


Nagkatinginan naman sila. And then, tumawa silang lahat. Ang tagal nga nilang tumawa. Tumigil lang sila ng makita nila na seryoso ako sa sinabi ko.


"Are you serious??"


"Kung joke lang yun, ang galing mo grabe!"


"No. Wala talaga akong date."


"Impossible naman na walang nagyaya sayo."


"Oo nga. Sa ganda mong iyan."


I just smiled.


"Ni-reject mo lahat noh?"


I smiled widely.


"Ok Elle. Tama na iyang pagsmile-smile do diyan. Nakaka-tomboy."


"Eew! Tomboy ka?!"


"Tange! Idiom yun! What I mean is that, ang ganda-ganda niya!"


"Uhm, well, ni-reject ko nga silang lahat."


"Bakit naman?"


"Because I don't know most of the guys who asked me. Yeah I know their names. But you know what I mean right?"


Tumango-tango naman sila.


"Paano na yan? Eh yung apat lang ata ang close sayo na lalaki. Wala kang date ganun?"


Nagkibit-balikat ako.


"Siguro."



"How about Ryan?"

Huh?


"Excuse me?"


"Nakita ko kayos a canteen last week. Sabay kayong nag-lunch."


Naalala ko naman yung time na yun. Yung time na hinawakan niya yung kamay ko at kung papaano bumilis ang tibok ng puso ko. Pati na rin yung nagyari sa student buddy room. Nung tinignan niya akoat bumilis din yung tibok ng puso ko.

Tinignan ko naman si Ryan nun na nakaupo sa bleachers at nagpapahinga ata. Again, I don't know what happened pero bumilis na naman ang tibok ng puso ko. Naramdaman ko na lang na umiinit yung mukha ko.



"You're blushing!"


"W-what?"Hinawakan ko naman yung mukha ko. Oh my, "No, I'm not."


"Yes you are!"


"You have a crush on him noh?"


"What? Ang weird niyo. We're friends but we don't talk that much. So paano niyo nasabi na crush ko siya?"Ako? May crush sa kanya? That's impossible!


"Hmm... Kasi namumula yung mukha mo?"


Then tumawa sila.


"Mainit lang yung panahon kaya namumula yung mukha ko. And please, I don't have a crush on him. Yeah he's handsome pero hanggang dun lang yun."


Ewan ko na naman kung napasukan ba ng hangin yung mga utak nila or what kasi bigla na lang sila nagkatinginan na para bang shock na shock. May ikakashock ba sa sinabi ko?


"You, you, you, and you, "Tinuro ko silang lahat. "You are all weird. Aalis na nga lang ako. Baka mahawaan pa ako ng kaweirdohan ninyo."At umalis na nga ako.


***

"Ryan, right?"

Tumango ako. Justin Contreras, student buddy presdident. Ano kaya ang kailangan ng presidente sa akin?

"Justin pare. "Tinanggap ko naman yung pakikipag kamay niya. May hawak siyang bole na ngayon ay dini-dribble niya."Wanna play?"

"Sure."

"Halika na!"

Malapit na ako sa ng makita ko si Elle na kasama yung ibang girls batch namin. She was smiling. And men! She's really beautiful. I could watch her all day without getting bored. Her eyes, it's amazing because it looks like it's sparkling. Her cheeks, parating namumula. Rosy cheeks. Yeah, that's the term. She has pinkish lips. Paang ang lambot at ang sarap halikan. And she definitely has a fair complexion. Ang kinis.

Naputol lang ako sa ginagawa ko ng may umakbay sa akin.
"Tol, Rai Valdez."Tinanggap ko naman yung pakikipagkamay niya.

Nakita ko rin na nakalapit na sa amin sina Daniel at Justin. Nagpakilala naman yung dalawa. Ano kaya ang kailangan ng mga ito?


"May problema ba?"


Problema? Wala naman. Ngumisi si Dustin. She's very pretty right?


Kinuha ko yung bola na pinasa ni Justin and i dribbled it.


"Hindi ko alam kung anong pinagsasabi ninyo."


"Tol, maraming namamatay na in-denial."


At saan mo naman nakuha yan?


"Sa lolo ko."


"Hindi ko alam na marami palang alam na ganyan yung lolo mo."


"Siyempre, kaya nga nung grade school siya, nakakuha siya ng award na best in music."


Binatukan naman siya ni Daniel.


Huwag ka na ngang magsalita! Gumugulo lang yung usapan!


"Bro, masakit yun ha!"Tumawa naman siya. Natawa rin ako. I can't believe na itong apat na ito

ang namumuno sa student buddy.


"Anyway, tol, nakit namin yung paraan ng pagkakatingin mo kay Elle."


And nakita namin yung scene ninyo sa canteen.


Hinawakan mo pa nga yung kamay niya.


"And narinig ko naman kayo na nagtatawan sa student buddy room nung ini-interview ka niya."


"So we want to ask you something. May gusto ka ba sa prinsesa namin?"


Nagulat ako. Napaka-straight forward kasi nila. Ganun na ba sila ka overprotective kay Elle? Then tinignan ko si Elle. Her smile, her face, her eyes, her lips. She's beautiful. No one can deny that. She's a great person too. Hindi siya mahirap mahalin. No wonder maraming nagkakagusto sa kanya at itong apat na ito eh overprotective sa kanya. Pero may nagmamayari na ng puso ko. And I don't think na kaya ko siyang palitan.


"She's beautiful. Very beautiful. I want to know her more. Pero sa tingin ko, hanggan dun lang yun. We're friends. And I want to keep it that way."


Nagkatinginan yung apat. Nagulat ata sila sa sinabi ko. Pero totoo talaga na hanggan kaibigan lang ang tingin ko kay Elle.

"You know, my brother, Dale, also said the same thing. And do you know what happened?"Kinuha niya yung bola ang nag-shoot. Pasok. Tinapik naman niya ako sa balikat.












"He ended up falling madly in love with her.
"

Tuesday, April 28, 2009

Elle Lopez - 4

"Elle bumaba ka na diyan! Male-late ka na sa appointment mo!"

"Opo tita!"

Dali-dali ko namang sinuot yung sandals ko and then kinuha ko na lang yung white purse at dress ko.

"Ma, pa, alis na po ako. "Sabi ko sa lola at papa ko nung makababa na ako. Tumango lang sila. I sighed. They never cared about me at all.

"O Elle. Halika na at baka ma-traffic pa tayo."

Then sinundan ko na yung tita ko sa kotse niya. Namatay na yung mommy ko nung bata pa lang ako. And since then eh si Tita Arnie na kapatid ni mommy ang tumatayong ina ko.

"Huwag mo ng intindihin yung mama at papa mo. Wala lang sila sa mood."

Tumango na lang ako. Parati naman silang wala sa mood kapag ako yung concern.

"Thanks tita at sinamahan niyo po ako Pero hindi naman po talaga kailangan. Kaya ko naman po eh."

"Sus, ayan ka na naman. Gusto kong samahan ka. Siyempre gusto kong makita kung gaano kaganda yung pamangkin ko. Although maganda ka pa rin kahit walang make-up."

I smiled.

"Thanks tita." Kung wala yung tita ko, baka matagal na akong lumayas sa bahay.

In a couple of minutes eh dumating na kami sa salon.


"Pretty Elle! Kumusta ka na? Ang taray mo naman! Lalo ka yatang gumaganda ah!"

Hinalikan ko naman si Mimi. Siya ang official na nag-aayos sa akin kapag may mga ocassions. Close na rin kami niyan. Kaya nga "Pretty Elle" na yung tawag niya sa akin.

"Ok naman. Eh ikaw? Lalo tayong sumiseksi ah."

He's gay, alright. Pero talbog pa niya yung ibang babae sa kaseksihan.Kung hindi lang siya magsasalita, mapagkakalaman mo talga siyang babae.

"Ay siyempre! Para mas maraming papa! "Nagtawanan naman kami.

"Make her the most beautiful girl in town, Mimi."

"Ay, hindi lang in town, ma'am, kundi in the whole world pa talaga!"

Napailing na lang ako.

Sinimulan na akong lagya ng make-up no Mimi. Light lang naman. Pagkatapos ng make-up eh inayos yng hair ko. He just blowdried my hair. Mas maganda raw kasi na nakalugay nalang yung hair ko. Tutal maganda naman daw yung buhok ko. And believe me or not pero natural na maypagka reddish, brownish, and blackish yung buhok ko. Afetr that, sinuot ko na yung dress na binili ni Tita Arnie. Sabi ko nga sa kanya na sana eh nanghiram na lang kami para hindi dagdag gastos, pero sinuway lang niya ako. When I looked at the mirror after kong suotin yung dress, weel, mukha pa naman akong tao. I thanked Mimi and then umalis na kami.

6:00pm pa yung party and 5:30pm pa lang. So I think hindi ako male-late sa lagay na yan. Nung nakarating na kami sa harap ng gym kasi pinasok ni tit yung car, ano pa ba ang makikita ko kundi mga tao na naka formal attire?


"O sige, pumasok ka na at magsisimula na yung party."

"Thanks, tita. Ingat." Then I kissed her on the cheeks.

"Enjoy."

Paglabas ko ng kotse eh nagtinginan yung mga tao sa akin. Oo na, wala nga akong partner. Pero pumunta pa rin ako. No one can stop me.

Nakit ako naman sina Justin and Claire na papalapit sa akin. Sila pala ang magkadate?


"Elle! You look gorgeous!"

"Thanks Claire. Ikaw din. Bagay na bagay kayo ni Justin."

Tumawa lang si Claire nun and tinignan lang ako ni Justin.

"San yung date mo?"

"I don't have one."

"Ngee, tinuloy mo talaga yung balak mo ha."

I just smiled.

Pumasok na kami sa gym nun dahil magsisimula na yung party. Sa may unahan yung table namin kasi doon uupo yung mga student buddy members kasama yung mga dates nila.

Pasimple naman akong lumilingon para hanapin siya. Pero hindi ko talaga siya nakita. Nag-short program nun, nagkainan, and then, pinatay yung mga ilaw at nagsimula na yung dance.

Sinayaw ako ng apat, ng iba kong classmates, at ng ibang yearlevels. Nag-eenjoy naman ako pero sumasakit na yung paa ko kaya tinanggihan ko muna yung mga nag-aalok. Nag-play naman yung "So Close" ni Jon Mclaughlin. Ang dami ngang pairs sa dance floor eh. And sweet nilang tignan. And honestly, naiinggit ako. Kung andito lang sana si Dale...


"Can I have this dance with you, Elle?"

I looked at him. He was offering his hand to me. Madilim nun poero dahil sa ilaw na nililikha ng mga disco lights, nakita ko kung gaano siya kagwapo.

Inabot ko yung kamay niya and pumunta kami sa dance floor. Nilagay niya yung kamay ko sa balikat niya and yung kamay naman niya sa baywang ko. And then we danced.

You’re in my arms
And all the world is calm
The music playing on for only two
So close together
And when I’m with you
So close to feeling alive


Ang ganda talaga ng kanta. Hindi ko ma-explain ng mabuti. Parang may magic kasi yung kanta. Ang ganda talaga.


"Are you enjoying the night?"

"Of course. Ikaw?"

"I do. Pero hindi pa complete yung gabi ko."

"Bakit naman?"

"Because I haven't danced with her yet."

Alam kong si Jam yung tinutukoy niya. Hindi ko alam kung bakit pero medyo sumama yung loob ko. Kaya tumango na lang ako.

A life goes by
Romantic dreams will stop
So I bid mine goodbye and never knew
So close was waiting, waiting here with you
And now forever I know
All that I wanted to hold you
So close


"Thank you nga pala sa ginawa mo the other day."

"You already said that."

"Still, gusto ko pa rin magthank you."

"Okay. You're welcome."

So close to reaching that famous happy end
Almost believing this was not pretend
And now you’re beside me and look how far we’ve come
So far we are so close


"By the way, you look exceptionally beautiful tonight."

Maraming nagsabi na ang ganda ko raw ngayong gabi. Pero yung cmpliment lang ni Ryan ang na-appreciate ko ng husto.

I smiled at him


"Thanks. Ikaw din."

"You mean, maganda rin ako?"

"Oo." I smiled.

He smiled too. And muntik na akong hindi makahinga. He's just so handsome.

Nung last, last year na acquaintance party, na-play din yung "So Close" na song. And si Dale yung kasayaw ko nung time na yun. Natatandaan ko na ang saya-saya ko nung time na yun. Being in his arms while dancing to the flow of the music felt so great. It's like ayoko nang matapos ang gabi na yun. I wanted to experience that feeling forever. And now, si Ryan na ang kasayaw ko. And I'm feeling what I felt with Dale. Tama ba ito?

I sighed.

Yumuko ako. And nung inangat ko yung mukha ko para tignan siya, I stpped right dead.


"Dale..."

He smiled at me. Yung smiled na parati niyang binibigay sa akin noon. The smile that I've learned to love. Panaginip lang ba ito? Nung hinawakan ko yung mukha niya, he felt so warm, so real. Then hinawakan niya yung kamay ko.

"Elle, ayoko ng makita na nahihirapan ka. It's been two years already. It's time for you to move on. I want you to move on. Gusto kong makita ka na nakangiti. Na masaya. Find another guy na mamahalin mo at mamahalin ka rin. Although sa tingin ko ay nakita mo na siya. Basta tandaan mo, I'll always be here by your side watching you and guiding you. And remember," He kissed my forehead and touched the tip of my nose. Just like what he always do before. Then napapikit ako. "I'll always love you."Then tumulo na yung luha ko.

"Dale..."

"Elle?"

Pagdilat ko, wala nang Dale. But instead, Ryan is looking at me with concern in his eyes. Tumibok na naman yung puso ko. And this time, alam ko na kung bakit. Beacuse I've fallen in lovw tih him. Minahal ko siya ng hindi ko namamalayan because I was so caught up with what happened to Dale. But now na nagpakita pa talaga si Dale para lang sabihin na kailangna ko ng mag-move on, nagising na ako. Nagising ako sa katotohanang wala na si Dale at umiibig na ako kay Ryan. I really don't don't know how that happened. Occupied yung isip ko kay Dale pero yung puso ko pala eh iba na ang tinitibok. Kaya pala kahit noon pa man eh nararamdaman ko na itong nararamdaman ko ngayon. Kaya pala nasaktan ako nung nalaman ko na mahal pa niya si Jam. Kasi kahit noon pa man, mahala ko na si Ryan.

"Hey, why are you crying?"

With the concern that I'm seeing in his face right now, alam kong hindi nagkamali yung puso ko sa pagpili sa susunod kong mamahalin. Masaya ako na nakamove on na ako ky Dale at si Ryan na ngayon ang tinitibok ng puso ko. Pero, hay, may mahal na siyang iba.

"N-nothing. I-I just remembered someone."

"Sino?"

"Si Dale."

"Huh? Dale? Yung kapatid ni Justin? Bakit? Anong ginawa niya sayo? Sabihin mo! Sinaktan ka ba niya? Ano? Uupakan ko talaga siya Elle!"

Nakikita ko na seryoso talaga siya sa sanabi niya. I just gave him a weak smile.

"You can't."







"He's already dead.
"

***

"Ryan? Gising ka pa ba?"

"Yes, ma."

Pumasok naman sa kwarto ko si Mama t umuo sa tabi ko.

"Did you enjoy the party?"

"Yeah."

"Mabuti naman. Did you dance with Jam?"

"No."

"Bakit naman?"

"Uhm, something came up."

My mother just gave me a smile.

"O, sige na. Matulog ka na. Madaling araw na."

"Goodnight, ma."

Goodnight Ryan.

Pagalis ni mama eh nahiga ulit ako sa kama at tumingin sa kisame. Hindi mawala sa isip ko si Elle at yung mga sinabi niya. Pumunta kami sa garden pagkatapos naming sumayaw at doon niya ikinuwento and tungkol sa kanila ni Dale.

She met Dale nung first year pa lang siya. Third year na si Dale nun. Pareho silang nasa varsity ng badminton team. Kapag may mixed doubles na laro, sila yung pinagpapartner parati. Nagpa-practice din sila together. Pero mailap si Dale sa mga girls. Pero dahil gusto talaga siya ni Elle, ginawa ni Elle lahat ng paraan para makalapit at maging kaibigan si Dale. Lapit siya ng lapit pero iwas naman ng iwas si Dale. Hanggang sa sinabi ni Dale yung reason kung bakit siya umiiwas sa mga babae. He was sick. May cancer siya. Ayaw niyang ma-in love at ayaw niyang may ma-in love sa kanya. She thought that what he said was stupid. Sinabi niya na wala siyang pakialam kung may sakit man siya. Aalagaan daw niya ito. And ngayong nalaman daw niya na may taning na ang buhay nito, mas hindi daw talaga siya iiwas. Ang katwiran niya, kung ganyang konti na lang pala ang natitira sa buhay nito, she should make the most out of it while he's still breathing. Sa konting panahon daw na iyon, gusto niyang mas makilala ng mabuti si Dale. At nung sinigaw ni Elle sa buong school kung gaano niya kamahal si Dale, duon na daw natapos ang kanilang habulan. Because the moment that Dale threw his arms around her, nalaman niya na mahal din siya ni Dale. Natatakot lang daw ito na masaktan ang babaeng mahal nito. Sa dalawang taon na magkasama sila, wala na silang ibang hiningi kundi ang dugtungan pa ng diyos ang buhay ni Dale. Pero hindi nangyari yun. Because Dale died. Ang masakit, he died in her arms. At nakita ng lahat ng tao sa school kung paano niya iniyakan ang pagkawala ni Dale. Nasaktan daw siya ng sobra kasi wala siyang magawa para sa lalaking mahal niya. Since then, she had been distant sa mga tao. Epecially sa mga boys. Ayaw kasi niyang marinig na pinaguusapan nila yung tungkol sa pagkamatay ni Dale. Ayaw pa niyang mag move on. Hindi pa niya kaya. Pero naging malapit pa rin naman daw siya kina Justin, Dusting, Daniel, at Rai. Magkakabarkda raw
kasi sila ni Dale. And while we were dancing, nagpakita si Dale through me saying that she should already move on. Na ayaw na nitong makita na malungkot si Elle. Since first day, alam kong may malaking problema na dinadala si Elle dahil sa lungkot na nakita ko sa mga mata niya nung nagkaklase kami and dahil sa pagkamailap niya sa mga tao. Now I know why.

I sighed.

I know she's still suffering a lot. Hindi man siya umiyak nung ikinukwento niya sa akin yun, ramdam na ramdam ko pa rin yung lungkot na nararamdaman niya. Kaya niyakap ko siya. And there, I suddenly felt na gusto ko siyang protektahan. Na gagawin ko ang lahat makita lamang siyang masaya. I don't know what made me want to do it. Maybe because having her in my arms felt so great. Nah. That's stupid. I can't possibly want to protect her just because of that reason. But I can't think of anything else.

I sighed again.

Yeah. Having her in my arms felt so great. So wonderful. So perfect. Nung first time na niyakap niya ako nung nireject ako ni Jam, nagulat ako. Not because of what she did but because of a certain feeling na hindi ko mapangalanan. And when I hugged her back, nawala lahat ng sakit na naramdaman ko. At kanina, nakatulog siya. And men! She slept in my arms! I felt so needed. So contented sa simpleng paghaplos sa buhok niya. So happy that she's in my arms. I felt so... so peacful. Yeah. Yung nga. And with that, nakatulog din ako. Nagising lang akotwo in the morning with Elle still sleeping in my arms. And when she opened her eyes and smiled at me, I felt my heart thumping like crazy. Natulala pa nga ako. I don't know why. Bigla ko na lang naramdaman yun. Then hinatid ko na siya sa bahay nila. And nung paalis na ako, tinawag niya ako and then she kissed me on the cheeks. She said thanks and then pumasok na siya. Siyempre nagulat ako. Kaya umuwi ako na lumulutang ang isip.

Until now.

I touched my cheek.

It wasn't the first time that I was kissed by a girl. But it was the most intimate kiss that I've ever expereinced in my entire existence. It was the sweetest too. Sa cheeks lang yun pero iba eh. Iba talaga. And with me touching my cheek while thinking about Elle, her hugs, and her kiss,







I fell asleep.


Saturday, April 25, 2009

Elle Lopez - 3

Dumiretso ako sa Gym pagalis ko sa SB. And right now eh naglalaro ako ng basketball ng mag-isa. Nag-eenjoy talaga akong laruin ang larong ito. Nakikipaglaro rin ako ng by team. Pero hindi always. Mas enjoy kasi ako ng ako lang. Pawis na pawis na nga ako eh. Dribble, then shoot. Dribble, then shoot. Nag-try akong mag 3 piont shot, and then,


Pasok!

"Nice."

Laro pa rin ako ng laro ng may narinig akong pumalakpak. Si Ryan. Mukhang kakatapos lang niya maglaro.

"You're good."

"Thanks."

"Bakit mag-isa ka lang?"

"I prefer to play solo kaysa makipagbungguan sa ibang players."

"Pero mas enjoy naman kung marami kayo."

Nagkibit lang ako ng balikat. Magkaiba kami ng opinion. So it's no use na ipaglaban ko pa yung sagot ko. Nag-shoot ako ulit. Pasok again.

"Can I play with you?"

"One on one?"

"Yeah."

"Okay."

"Great. So ano pang hinihintay natin? Let the game begin."

Then naglaro kami. Men! Mali yata na nakipaglaro ako sa kanya. Because there's no denying na magaling talaga siya. Pero siyempre, hindi ako papatalo.

Nakakainis lang minsan kasi kapag nasa akin na yung bola and he blocks my way, nginingisihan niya ako. Tuloy, nawawala ako sa concentration ko. Kaya naaagaw niya yung bola.

One minute to go nalang at tie na yung score namin. Yep. Tie. Sabi ko nga diba na hindi ako magpapatalo. I've been playing this sport ever since fifth grade.

Hindi ko lang inaasahan na yung time na magsho-shoot siya at tumalon ak para agawin yung bola, nadaganan niya ako pagkababa niya. Kaya napahiga kami sa floor. Naramdaman ko naman na sumakit yugn likod ko.


"Ow."

"Ok ka lang?"

Nagulat ako kasi nasa ibabaw ko siya ang ang lapit-lapit ng mukha niya sa akin. Sisigaw na sana ako ng makita ko yung expression ng mukha niya. Concern was writen all over his face. Kaya natameme ako. And my, mas gwapo pala siya sa malapitan. I was looking at him ang he was looking at me. And andun na naman yung malakas na tibok ng puso ko. I don't knwo why pero gusto ko yung feeling habang tinitignan ko siya. There's something about it na hidni ko lang ma-explain. And it's a shock na hindi ako nagrereklamo sa bigat niya. I actually like it.

"Ehem."

Nagulat kami parehas kaya napalayo bigla yung mukha niya sa akin and tumayo na siya. Siyempre tinulungna din niya akog tumayo.

"I just want to remind you na bawal ang x-rated dito. "Si Rai.

Binatukan naman siya ni Daniel.

"Loko ka, bro. Nagkakahiyaan na nga sila, sinegundahan mo pa. "Alam kong namumula na yung mukha ko. Hindi dahil sa pagod kundi dahil sa nangyari.

"Nakakadalawa ka na sa araw na ito bor, Sumosobra ka na." Nag-attempt naman siya na batukan din si Daniel.

"Ano bang ginagawa ninyo rito?"

"Nakakaistorbo ba kami? Sorry. Sige, ituloy na ninyo yung ginagawa ninyo." Si Dustin. Then narinig ko yung binulong niya."Kung ano man iyon,"

"We were just playing."

"Okay."

Pero halata pa rin na hindi sila kumbinsido. They were all smiling like crazy now.

"It's true!"

"Ok nga. Huwag kang defensive. Nagpapahalata ka tuloy."

"Shut up Rai."Tumawa lang siya.

"Totoo yung sinabi ni Elle. We were just playing ng magkaroon ng aksidente. Kaya yun..."

Again, they all just smiled. Loko talaga ang mga 'to.

"So, ano na pala ang score?"

"It's a tie."

Tinignan ko siya.

Tinignan din ako niya.

Then yumuko kami parehas.


"I can smell something in the air..."

"Yeah, amoy pawis. Kaya aalis na ako bago pa ako himatayin sa mga amoy ninyo."ero hindi naman talaga totoo yun. Acutally, ang bango pa rin nilang lahat kahit pawisan na.

"Ang sama mo, Elle. Ang bango-bango ko kaya. Hmm... Amoy pawis!"

"Rai Valdez, kailan ka ba titino?"

"Hindi na. Kasi kapag nangyari yun, magiging boring yung mga walang kulay ninyo na mga buhay."

"Talaga? Hmm... Sabagay."

"Kaya bayaran na ninyo ako. Aba, ang hirap ata magpatawa. Kailangan ko ng talent fee. So, ano na? Bayad na."

"May bayad pala yun? Oh sige, promissory note muna. Wala na akong pera."

"Ako rin wala na."

"Same here."

"Ako meron. Kaso maghahanap pa ako ng bagong entertainer. Yung walang bayad. So wala na rin pala akong pera."

"Ang labo ninyo."

"Ikaw din naman ah!"

"Hindi kaya. At wala na kayong makikita pa na bagong entertainer. Nag-iisa lang ata ako."Then nag-pose siya na pinapakita yung muscles niya sa braso. Anong connect??

"May ganyan din ako! Mas malaki pa! See?"

"Oi, oi, oi. Ano yan? Muscle yan? Hindi yan muscle! Ito ang muscle."

At nagkanya-kanya na sila ng payabangan ng muscles. Except for Ryan kasi tinatawanan lang niya yung apat na kolokoy. Then tinignan niya ako.

"Don't expect me na mag-pose ng ganyan. Hindi pa ako nasisiraan ng bait."

He chuckled.

"I don't. I just can't believe na members sila ng student buddy. Ang gulo kasi."

"Kayong apat diyan. Umayos nga kayo. Narinig niyo yung sinabi ni Ryan? Baliw daw kayo."

"Hindi naman yan yung sinabi niya ah."

"Oo nga."

"Yun kaya. Bingi lang talaga kayo."

"Hindi kaya. 20-20 kaya yung vision ko."

"Anong connection?"

"Wala. Yun lang talaga yung gusto kong sabihin."

"Ewan ko sa inyo. Aalis na nga lang ako. Bye Ryan."

"Bye Elle."

"Paano kami?"

"Wala."

"Bakit??"

"Kasi cute ako."

"Ganun ba? Oh sige, umalis ka na."

"Mag-ingat ka sa daan ha?"

"Sumulat ka, Elle!"

"Mamimiss mo ako!"

And umalis ako ng gym na tumatawa. Napailing na lang ako. Sabagay, kung wala sila, hindi siguro akomakakatawa ng ganito.

Kinuha ko lang yung bag ko sa room then pumunta na ako sa CR at nagbihis ako. Matagal-tagal din akong nag-stay dun. Umupo lang ako sa lababo at nag-isip ng kung ano-ano. Paglabas ko, madilim na. Pero hindi ko pa rin naiwasang makita ang dalawang tao na nakatayo malapit sa mga lockers. Ryan and Jam. From this view, it was pretyy obvious that they were having a serious talk. Jam was the one talking and nakayuko naman si Ryan na tumango-tango. Hinawakan ni Jan yungmukha niya and then, she left.

I got curious. Lalo na nung sinandal ni Ryan yung braso niya sa wall at sinandal niya yung ulo niya doon. Nilapitan ko naman siya.


"Hey, ok ka lang? "Ano ba Elle. Obvious namna na hindi.

"No." Kita mo na?

"Sinabi mo sa akin nuon na gusto mo akong maging kaibigan diba? And tinuri na rin kitang kaibigan. Kung ok lang sayo, handa akong makinig. What are friends for naman diba?" Tinignan niya ako sandali. And then binalik niya sa pagkakasandal yung ulo niya.

"I've known Jam for a long time ago. Tulad ng sinabi niya noon, we're neighbors. We shared each other's secrets and problems. Naging sobrang close kami kaya hindi naiwasan na mahulog yung loob namin sa isa't-isa. So we got together. We were very happy back then. We were inseperable. I couldn't ask for more. But one day, bigla na lang siyang nanlamig sa akin. I confronted her. She said that she fell out of love with me. At that time naitanong ko sa sarili ko na, "Is that possible?". Parati kaming magkasama then bigla na lang mawawala yung damdamin niya para sa akin? Then she broke up with me. Yun na yung pinakamasakit na naranasan ko sa buhay. Pati pagkakaibigan namin ay nasira. Nag-transfer siya ng school and we wee avoiding each other. Kaya nga kahit neighbors kami, hindi kami nagkikita. I wanted to move on. Pero hindi ko kaya. So I transferred here because I want her back. But she's treating me like a stranger. Na parang wala kaming pinagsamahan. Kanina, I asked her to be my date sa party, but she rejected me."Bumuntong hininga siya tapos humarap siya sa akin. "I just don't know what else to do to win her back. Life without her is just so painful. I love her."

Habang sinasabi niya yun, damang-dama ko yung sakit na nararamdaman niya. And ayokong nakikita siyang nasasaktan. Hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan na makita siya sa ganitong sitwasyon. Kaya ginawa ko ang isang bagay na kahit sa panaginip ay hindi ko aakalain na magagawa ko.

I hugged him.

Alam kong nagulat siya sa ginawa ko. Pero pinabayaan lang niya ako.


"I know the feeling of losing someone you love so much. Kaya alam ko kung anong nararamdaman mo. Narinig ko na nakakapagpagaan ng pakiramdam ang isang hug. So kahit man lang saganitong paraan eh mabawasan yung sakit na nararamdaman mo. Ayokong makakita ng taong nasasaktan. Lalo na sa mga kaibigan ko. So, "Tinignan ko siya. "ayokong makita ka na nasasaktan. Just smile ok? Problema lang yan. Masosolusyunan din yan. Tutulungan pa kita. Then I smiled at him. He lookd like he's going to cry. And I find that cool in a guy. Then, he gently pulled me to him."









"Thank you."

***

Pagkaalis ko sa bahay eh dumiretso na ako sa kwarto ko at nahiga na agad ako. Hindi na ako kumain kasi wala akong gana.

"Did he really hug me?"

Naramdaman ko na naman yung mabilis na tibok ng puso ko. And uminit naman yung mukha ko. I love the feeling of being in his arms. I felt so peaceful, so secured, so proud na nung time na nangangailangan ng kaibigan si Ryan, nandun ako. I felt special too. Alam kong hindi ako dapat makaramdam ng ganito. He only did that out of gratitude. Pero hindi ko talaga magawang suwayin yung sarili ko. Hindi ko maiwasan na kiligin. After two years, ngayon ko lang ulit naramdaman ang ganitong feeling. Ang sarap. Kaya after two years din, ngayon lang ulit ako nakatulog ng may ngiti sa mga labi. :)


Monday, April 6, 2009

Elle Lopez - 2

"Hi Elle!"

Nasa SB room ako nun at nag-aayos ng mga files and scheds ng biglang bumukas yung pinto at nakita ko si Rai. Umupo siya sa tabi ko.

"Akala ko ba nasa practice ka? Bakit nandito ka ngayon?"


"Tumakas muna ako. Nakakapagod din naman kasi."

Rai's a member of the school band and he's really good you know. Siya yung drummer.

"Kaya ngayon, ako yung bubulabugin mo?"

"Not really. I was just going to ask you kung ready ka na ba sa party."

We have an acquaintance party next week, friday. Annual yung party na yun. It's a semi-formal party. Pag sinabing semi-formal, yung mga girls ay magsusuot ng dress and yung mga guys ay polo.

"Of course. Nai-present na kaya natin yung budget para sa party. May na-assign na rin para sa decoration and food committee---"

"Wait, wait, wait. Hindi naman yan yung tinutukoy ko. I was asking if you already have a date."

Tumaas yung kilay ko.

"Nope. Hindi naman mandatory yung pagkakaroon ng date. So hindi na ako naghanap. I don't need a date anyway."

"Well, iba na ngayon. Because it IS mandatory."

Then nag-smile siya ng nakaloloko.

Tinaas ko na naman yung kilay ko.

"And kailan pa nangyari yun? Never sa history ng Clarkson High na ginawang mandatory yung pagkakaroon ng date ng isang student sa acquaintance party."

"Hmm, kailan pa nangyari yun? When Justin lose in our game in baskteball last night. Nagkaroon kami ng deal na kapag nanalo siay, ililibre ko siya ng lunch for the whole school year. But if nanalo ako, gagawin niyang mandatory yung pagkakaroon ng date ng mga students sa acquaintance party. And, he's maybe hte co-captain of the basketball team pero," Tinuro niya yung ulo niya. "mas wais ito."

And ayun na naman yung nakakalokong ngiti niya.

Tumayo ako and I faced him.

"Rai Valdez?"

"Yes, Elle?"

Ngumiti pa talaga ang loko!

"I'm. Gonna. Kill. You!!!"

Then sinabunutan ko siya sa buhok.

"Ow! Not my hair!"

Then tumakbo ako palabas para hanapin si Justin. Alam kong napakaarte niya pagdating sa buhok niya kaya yun yung tinarget ko.

May mga bumati naman sa akin nung dumaan ako sa hallway pero hindi ko sila pinansin. Nakakainis! Mandatory? Nah!

"JUSTIN CONTRERAS!" Sabi ko talaga ng makita ko siya sa canteen na kumakain kasama sina Daniel at Dustin.

"Uh-oh. Uhm, hi Elle! Sup?"

"Sup?? Huwag mo akong masup-sup diyan kasi pagsasup-supin ko talaga ang mga mukha ninyo ni Rai!"

Huminga ako ng malalim.

"Okay... You're supposed to be the co-captain of the basketball team pero bakit ka natalo Rai?? Among the four of us in here, alam natin na hindi siya ganu kagaling compared to you!"

"Ouch Elle. That's a full blow! "Nag-act pa siya na parang nasasaktan. Sumunod pala ang mokong.

"Don't talk Rai! Umiinit lang lalo yung mukha ko."

"Uh, what's happening??" Si Dustin.

"Oo nga, what's happening?" Si Daniel.

"So hindi pa pala nasasabi ni Mr. President yung ginawa niya." Sarcastic yung pagkakasabi ko nun. I crossed my arms.

"Well---"

"I said don't talk!"

Then tumahimik na siya. I looked at Justin. Yung look na nagsasabing, "Care to explain??".

"He didn't play fair. Masakit din yung kamay ko kagabi kaya hindi ako nakapaglaro ng maayos. Tie na yung score namin but when magso-shoot na ako nun and konti na lang yung time---"

"I said the magic word kaya imbes na sa ring pumasok yung bola, naipasa niya sa akin kaya nag-shoot naman ako. And then, time's up! I won!" Humahalakhak naman siya nun. Tumigil lang siya nung nakita niya kaming dalawa ni Justin na parang handang-handa ng sugurin siya.

"Okay, okay! I wont talk!" Then tinabunan niya yung bibig niya ng kamay niya.

"Magic word?"

"CLAIR"

"Oh. "Kaya naman pala. Clair's Justin's love of his life. Hindi nga lang alam ng babae. And wais talaga ng mokong na Rai na yun!

"What he said," Tinuro niya si Rai. "is what had happened. I lose. And yung deal namin, kapag ako ang nanalo, ililibre niya ako ng lunch for the whole school year. Pero kapag siya naman, magiging mandatory ang pagkakaroon ng date ng lahat ng students. Ang walang date, hindi makakapunta sa party. Approved na yun ng director kaya hindi na mababago pa."

Nag-smile ng nakakaloko si Rai, naghigh-five sina Daniel at Dustin, Justin looked helpless, and ako naman, dahil sobrang naiinis na talga ako sa kanila, ginawa ko ang isang bagay na alam kong ayaw na ayaw nila. And that is,


"Ow!Notmyhair!"


Wala akong pakialam kung ilang oras man nilang inayos yung buhok nila.Naiinis na talaga ako! Kaya para mabawasan yung inis na nararamdaman ko ngayon, hinanap ko nalang si Ryan para masimulan at matapos na ako sa pag-iinterview sa kanya. Sakto namang nandito rin siya sa canteen. Keber! Wala akong pakialam kung kalmutin man ako ng mga babaeng nakatingin sa akin ngayon dahil sa ginawa ko sa apat na yun.Pero hindi naman sila nakatingin ng masama sa akin. Mukha pa ngang manghang-mangha sila sa ginawa ko. Duh? May ikamamangha ba sa ginawa ko? Ay, meron pala talaga. Kasi ako lang naman ang tanging babae sa mundong ito ang may kakayahang gawin yun sa apat na kolokoy na iyon.

"Ryan, "Tawag ko sa kanaya nung makalapit na ako sa table nila. "ready ka na ba para sa interview?"


"Yeah. Ngayon na ba natin gagawin yun?"


"Yep. Sa student buddy room na lang tayo."


"Ok. Halika na."

Sabay naman kaming pumunta sa room.

"Ang hirap talaga kapay may kasama kang celebrity. Parati kayong tinitignan."

Hindi ko naman naintindihan yung sinabi niya.

"What?"

Tinuro naman niya yung mga tao sa paligid. Kaya pala niya nasabi yung kasi halos lahat ng taosa paligid ay pinagtitinginan kami.

"Huwag mo nalang silang pansinin."


"Do you like it? Being so popular?"


"Sometimes. But most of the time, nah. Nawawalan na kasi ako ng privacy. Halos lahat ng tao sa school, may update tungkol sa buhay ko. Pero anong magagawa ko? Eh sa pinanganak akong nakukuha ang mga bagay na ayaw ko."

He laughed.

"Pinanganak sa mundo na nakukuha ang mga bagay na ayaw mo? Nice."


"Baliw."


"By the way, bakit mo nga pala sinabunutan yung apat? Mukha atang inis na inis ka sa kanila ah."


"Huh! Talaga. Gawin ba namang mandatory yung pagkakaroon ng date ng isang student sa dance?? I don't like it at all!"


"Bakit naman? I think it's... fine."


"For you it is. But not for me. I hate having dates."


"Kakaiba ka talaga alam mo? You're beautiful. Hindi ka mahihirapang makakuha ng ka-date. Pero ikaw naman itong may ayaw."

Did he really say that I'm beautiful? Marami na ang nagsabi na maganda raw ako. Pero kay Ryan lang ako sobrang natuwa ng sabihin niya sa akin yun. I can't believe na matutuwa ako ng ganito sa simpleng compliment niya. Yung feeling ko ngayon eh para bang first akong sinabihan ng maganda ng crush ko. For the first time na may nag-compliment sa akin, hindi ko alam kung anong sasabihin ko.

"Hey, ok ka lang? Namumula kasi yung mukha mo."


"H-huh?"Hinawakan ko yung mukha ko. I'm blushing alright. "I-I'm fine. Wala lang ito."


"Sigurado ka?"


"Y-yeah. Don't worry."

Nakarating naman kami sa student buddy room.

"Whoa. This is my first time that I've been here. Hindi ba kayo nakakatulog kapag nagtatrabaho kayo rito?"

Natawa ako. Doon na muling na at ease yung pakiramdam ko.

"Makakatulog? Paano mo naman nasabi yan?"


"The aura, it's so... homy. And yung couch, ang lambot tignan. Airconditioned pa. Yung walls, light blue and green yung kulay. Nakakagaan sa pakiramdam. Sa labas, kitang-kita yung garden kasi sliding door yung nakapagitan. May fountain pa. Sino naman ang hindi makakatulog niyan?"


"Kami."Natawa ulit ako. "We designed this room to be this way. Napaka-comfortable kasi ang feeling. Nakakapag-trabaho kami ng maayos dito. Hindi tulad ng sinabi mo na makakatulog kami."
Tumawa ulit ako.

"It's really nice out here."

I smiled.

"Dito nalang tayo umup sa couch."

"O-kay."

Umupo naman kami dun and siyempre may konting distance na nakapagitan sa amin. Ayoko naman tumabi sa kanya ng ganun kalapit.

Nagsimula kami sa tanong na, "What's you first impression about the school?" then sa students, teachers, food, facilities, hanggang sa medyo naging personal yung questions ko.


"Why did you decide to transfer here at Clarkson High?"Nakita kong nagulat siya sa tanong ko. Medyo nag-alinlangan pa nga siya kung sasagutin ba niya o hindi ang tanong ko. In the end, sinabi lang niya na,

"Wala lang."

Alam kong hindi iyon ang totoon dahilan. Pero hindi ko na lang siya inusisa pa. I respect his privacy. But I'v got to say na na-curious talaga ako.

"Ano yung feeling na pinagkakaguluhan ng mga babae dito sa school?"Kumunot yung ulo niya.


"Paano naman naging related sa school yung tanong na iyan?"


"It's not. Dustin asked me to ask you this. Member siya ng school paper anf siya yug na-assing na gawin ito. Ok lang naman sa akin na ako yung magtatanong sayo since magsasagawa naman ako ng interview sayo. And siya na rin kasi yung magpe-present ng budget para sa acquiantance party kaya ok lang talaga. Kaya ngayon, tinatanong kita kung anong feeling na pinagkakaguluhan ng mga babae."


"Hindi naman ako pinagkakaguluhan ng mga babae."

I smiled at him.

"They do, Ryan."


"Paano mo naman nasabi iyan?"


"I'm a member of the student buddy, remember? The five of us are the eyes and ears of this school It's either my nagsasabi sa amin ng mga bagay-bagay or we witness it ourself. So huwag ka ng magtaka. You don't know how those gilrs look at you when you pass by at them. So?"


"I really don't know how to answer that question, Elle. Wala naman kasi akong alam diyan."

I just smiled at him.

"Just as I thought."


"What do you mean?"


"Nagpustahan kasi kami nina Dustin. Sabi ko, walang kwenta kung itatanong ko sayo yung question na yun. Sabi naman niya, hindi raw totoo yun. And so, I won! Mayaman na ako ng P20! "Ngumisi ako. Ganun din siya.


"Paano mo naman nasabi yan?"


"Hmm... I just think that you'e the I-don't-care-what-other-people-has-to-say type of person. Hidni ka katulad ng ibang lalaki na ganid sa attention. You're just you."

He smiled.

"Gaya ninyo?"


"Ninyo nino?"

"Kayong lima. Ganun din yung tingnin ko sa inyo. Wala kayong pakialam kung tinitignan na kayo ng lahat ng tao, kung gaano kayo kasikatm kung gaano karami ang nagkakagusto sa inyo at gusto maging kayo. All of you are just... you."

Napangiti naman ako. As in totoong ngiti.

"Thanks. You know, ikaw lang ang nagsabi sa amin niyan."


"I'm a keen observer. And ikaw lang din ang nagsabi sa akin nun."


"I'm a keen observe too."

Tumawa naman ako. Nung tinignan ko siya, natigil ako sa pagtawa ko. He was look at me staright in the eyes. Then tumibok na naman yung puso ko gaya nung sa canteen last week. Iniwas ko yung tingin ko.

"Ahm, I think that ends my interview with you. Thanks for the time, Ryan."

Tinitigan niya ako. Yung tingin na nanunuri at nagtatanong.


"Anytime. Sige, magkita nalang tayo sa class."


"Okay. "Hinatid ko siya hanggang sa door.


"Bye Elle."


"Bye Ryan."

Pag-alis niya, sumalampak agad ako sa couch. Naalala ko naman kung papaano niya ako tinignan at kung papaano bumilis ang tibok ng puso ko.








"What was that?"

***

Wednesday afternoon. Subject: Mapeh. Venue: Sports Building.

Mapeh class lang ang time kung saan combined yung three sections. Enjoy nga eh. May meeting yung dalawang teacher namin so nagkakagulo kaming lahat ngayon sa SB. Halos lahat ng boys eh naglalaro, yung mga girls naman, ang iba nagwo-work out but halos lahat eh nagkukwentuhan lang. Or rather, nagtsi-tsismisan. Gaya ko.


"Totoo bang break na sila Allen at Jenna?"


"Yep. Last week pa sila nag-break."


"Bakit daw?"


"Nahuli raw ni Allen si Jenna na may ka-holding hands sa mall!"


"Oh my god!"


"Sinasabi ko na nga ba! Malandi talaga ang babaeng iyan! Kaya nga kami naghiwalay ni Jason ng dahil sa kanya!"


"Eew. She's such a flirt."


"You bet! She's a flirt!"


Then nagkanya-kanya na sila ng backbite sa Jenna na yun. Well, totoo naman talaga na flirt si Jenna. Ilang beses ko na siya nakita na nagfli-flirt sa mga lalaki. Kahit may boyfriend na siya, sige pa rin siya ng sige sa pagfli-flirt. Kaya nga walang lalaki na nagtatagal sa kanya. Kawawa naman si Allen.


"Sinong date mo sa party Elle?"


Ngee. Ang pangit naman ng question mo Jam.

Napansin ko nalang na yung attention nila eh nasa akin na.



"Isa ba sa apat?"


"Really?? Ang swerte mo talaga! Ang gwapo ni Rai!"


"Mas gwapo so Dustin!"


"Cute si Daniel!"


"Si Justin din!"


"Ano'ng sabi mo Clair? Cute si Justin?"


"Oo. Bakit?"


"Wala naman."


This is good news for Justin. Pero mamaya na siya.


"Ahm, hindi isa sa apat yung date ko. Actually, wala pa akong date."


Nagkatinginan naman sila. And then, tumawa silang lahat. Ang tagal nga nilang tumawa. Tumigil lang sila ng makita nila na seryoso ako sa sinabi ko.


"Are you serious??"


"Kung joke lang yun, ang galing mo grabe!"


"No. Wala talaga akong date."


"Impossible naman na walang nagyaya sayo."


"Oo nga. Sa ganda mong iyan."


I just smiled.


"Ni-reject mo lahat noh?"


I smiled widely.


"Ok Elle. Tama na iyang pagsmile-smile do diyan. Nakaka-tomboy."


"Eew! Tomboy ka?!"


"Tange! Idiom yun! What I mean is that, ang ganda-ganda niya!"


"Uhm, well, ni-reject ko nga silang lahat."


"Bakit naman?"


"Because I don't know most of the guys who asked me. Yeah I know their names. But you know what I mean right?"


Tumango-tango naman sila.


"Paano na yan? Eh yung apat lang ata ang close sayo na lalaki. Wala kang date ganun?"


Nagkibit-balikat ako.


"Siguro."



"How about Ryan?"

Huh?


"Excuse me?"


"Nakita ko kayos a canteen last week. Sabay kayong nag-lunch."


Naalala ko naman yung time na yun. Yung time na hinawakan niya yung kamay ko at kung papaano bumilis ang tibok ng puso ko. Pati na rin yung nagyari sa student buddy room. Nung tinignan niya akoat bumilis din yung tibok ng puso ko.

Tinignan ko naman si Ryan nun na nakaupo sa bleachers at nagpapahinga ata. Again, I don't know what happened pero bumilis na naman ang tibok ng puso ko. Naramdaman ko na lang na umiinit yung mukha ko.



"You're blushing!"


"W-what?"Hinawakan ko naman yung mukha ko. Oh my, "No, I'm not."


"Yes you are!"


"You have a crush on him noh?"


"What? Ang weird niyo. We're friends but we don't talk that much. So paano niyo nasabi na crush ko siya?"Ako? May crush sa kanya? That's impossible!


"Hmm... Kasi namumula yung mukha mo?"


Then tumawa sila.


"Mainit lang yung panahon kaya namumula yung mukha ko. And please, I don't have a crush on him. Yeah he's handsome pero hanggang dun lang yun."


Ewan ko na naman kung napasukan ba ng hangin yung mga utak nila or what kasi bigla na lang sila nagkatinginan na para bang shock na shock. May ikakashock ba sa sinabi ko?


"You, you, you, and you, "Tinuro ko silang lahat. "You are all weird. Aalis na nga lang ako. Baka mahawaan pa ako ng kaweirdohan ninyo."At umalis na nga ako.


***

"Ryan, right?"

Tumango ako. Justin Contreras, student buddy presdident. Ano kaya ang kailangan ng presidente sa akin?

"Justin pare. "Tinanggap ko naman yung pakikipag kamay niya. May hawak siyang bole na ngayon ay dini-dribble niya."Wanna play?"

"Sure."

"Halika na!"

Malapit na ako sa ng makita ko si Elle na kasama yung ibang girls batch namin. She was smiling. And men! She's really beautiful. I could watch her all day without getting bored. Her eyes, it's amazing because it looks like it's sparkling. Her cheeks, parating namumula. Rosy cheeks. Yeah, that's the term. She has pinkish lips. Paang ang lambot at ang sarap halikan. And she definitely has a fair complexion. Ang kinis.

Naputol lang ako sa ginagawa ko ng may umakbay sa akin.
"Tol, Rai Valdez."Tinanggap ko naman yung pakikipagkamay niya.

Nakita ko rin na nakalapit na sa amin sina Daniel at Justin. Nagpakilala naman yung dalawa. Ano kaya ang kailangan ng mga ito?


"May problema ba?"


Problema? Wala naman. Ngumisi si Dustin. She's very pretty right?


Kinuha ko yung bola na pinasa ni Justin and i dribbled it.


"Hindi ko alam kung anong pinagsasabi ninyo."


"Tol, maraming namamatay na in-denial."


At saan mo naman nakuha yan?


"Sa lolo ko."


"Hindi ko alam na marami palang alam na ganyan yung lolo mo."


"Siyempre, kaya nga nung grade school siya, nakakuha siya ng award na best in music."


Binatukan naman siya ni Daniel.


Huwag ka na ngang magsalita! Gumugulo lang yung usapan!


"Bro, masakit yun ha!"Tumawa naman siya. Natawa rin ako. I can't believe na itong apat na ito

ang namumuno sa student buddy.


"Anyway, tol, nakit namin yung paraan ng pagkakatingin mo kay Elle."


And nakita namin yung scene ninyo sa canteen.


Hinawakan mo pa nga yung kamay niya.


"And narinig ko naman kayo na nagtatawan sa student buddy room nung ini-interview ka niya."


"So we want to ask you something. May gusto ka ba sa prinsesa namin?"


Nagulat ako. Napaka-straight forward kasi nila. Ganun na ba sila ka overprotective kay Elle? Then tinignan ko si Elle. Her smile, her face, her eyes, her lips. She's beautiful. No one can deny that. She's a great person too. Hindi siya mahirap mahalin. No wonder maraming nagkakagusto sa kanya at itong apat na ito eh overprotective sa kanya. Pero may nagmamayari na ng puso ko. And I don't think na kaya ko siyang palitan.


"She's beautiful. Very beautiful. I want to know her more. Pero sa tingin ko, hanggan dun lang yun. We're friends. And I want to keep it that way."


Nagkatinginan yung apat. Nagulat ata sila sa sinabi ko. Pero totoo talaga na hanggan kaibigan lang ang tingin ko kay Elle.

"You know, my brother, Dale, also said the same thing. And do you know what happened?"Kinuha niya yung bola ang nag-shoot. Pasok. Tinapik naman niya ako sa balikat.












"He ended up falling madly in love with her.
"
 

Blog Template by YummyLolly.com - Header made with PS brushes by gvalkyrie.deviantart.com
Sponsored by Free Web Space