Xandreia Yu - 17

"Good morning, Xandra..." I said to myself the moment that I realized that I'm awake. It's still 6:49AM. Ang aga pa talaga. Usually, late na akong nagigising kapag hindi maaga ang class ko. Pero ngayon, ewan ko kung bakit ako nagising ng maaga. Kinuha ko yung phone ko na nakacharge then inalis ko na sa saksakan. I turned it on and the moment that nagka signal na, I got a message from Edward.



'good morning miss sungit! :D' He sent the message at four in the morning. Tumaas yung kilay ko. Maaga ba talaga nagising ang isang 'to or hindi pa natutulog. Hmm... I'd go for the second guess. Sa isang tulad niya, malabong maaga nagigising ang isang tulad niya na late parati natutulog.

Nung nakaraang araw ko pa hindi nao-open yung phone ko. Natakot kasi ako na baka kung ano yung tinext ni Edward. Ewan. Feeling ko naman wala siyang ite-text na kakaiba eh. Pero OA lang kasi talaga ako kaya ayoko talaga. Bahala na kung sino man ang nagtext sa akin kahapon. Basta ayokong makabasa ng kahit na anong message galing kay Edward.


I know na kapag gusto mo ang isang tao, gustong-gusto mong malaman kung ano ba ang ginagawa niya ngayon and etc. Pero sa part ko, yeah, gusto ko rin yun. Pero kung ang gagawin ko na yun ang magiging dahilan para hindi ako matahimik, huwag nalang.


I got up from bed and nagpunta na ako sa kitchen. Gutom na ako eh. Naghanap ako ng makakain sa fridge but to my dismay, nakalimutan ko palang mag-grocery kaya ngayon, walang laman ang ref. Siguro kung pwedeng ipang-breakfast ang carrots, sure, why not? Pero hindi ako rabbit. That's why I decided to eat my breakfast outside nalang. No choice. Alangan naman hindi ako magbreakfast diba? So nagprepare na ako then pumunta na ako sa isang fastfood na kahit kailan eh hindi na siguro ako magsasawa sa kakakain dun, sa Jabee. Yey. ;)



"Good morning ma'am!" the crew greeted.



"Good morning." I replied.


Then pumunta na ako sa counter para mag order. Pagkatapos kong mag-order, kinuha ko yung number ko then naghanap ako ng mauupuan. Kahit umaga pa lang, puno ang Jabee. Kaya medyo nahirapan akong maghanap ng mauupuan. Pero may lumapit sa akin na crew and tinulungan niya akong makahanap ng mauupuan. Yung table na nasa pinakadulo lang binigay niya. Nagpasalamat lang ako bago siya umalis



While waiting, nag-observe ako sa paligid. As usual, kahit umaga mafi-feel mo pa rin yung welcoming ambiance ng foodchain na ito. Maybe that's why marami ang kumakain dito kahit anong araw. Masarap naman kasi talaga ang food nila dito eh. Tsaka isa ito sa ma foodstores na pampamilya talaga.



After a few minutes, dumating na yung food ko. Pagka smell ko pa lang sa food, kumalam na agad yung tiyan ko. Kaya kinain ko na agad yung pagkain ko pagkaalis na pagkaalis ng waiter. Nasabi ko na ba sa inyo na mahilig akong kumain?



Tutok na tutok ako sa pagkain ko. Naalala ko noon nung sinabi ni Jen sa akin na kung kumain daw ako eh parang wala ng bukas. Keber. Wala akong pakialam kung ganito ako kung kumain. Eh sa nagugutom kasi talaga ako. Wala namang masama dun diba?


Tutok na tutok pa rin ako sa pagkain ko ng may naramdaman akong nakatingin sa akin. Lumingon ako sa side ko and I saw a lot of people eating. Pero nangibabaw ang isang mukha na kahit last Saturday ko lang nakita eh feeling ko sobrang tagal na ang nakalipas. Si Blue.



He's with a girl, but his eyes are on me.



I didn't know what to do. Hindi ko alam kung ngingiti ba ako o iiwas nalang ako ng tingin. All I know is that I just kept on watching him watching me. Sabi niya iiwasan na raw niya ako; na tatratuhin niya ako na as if hindi niya ako kilala. But why is he watching me now? And the look that he's giving me, ewan. Hindi ko mabasa kung ano man ang iniisip niya ngayon. Ang hirap basahin ng iniisip niya. Napaka-controlled ng emotions niya.



We stayed like that until mapansin ng girl na kasama niya na wala na sa kanya ang attention ni Blue. She looked at me and I immediately knew na nadagdagan na naman ang kaaway ko. Nilayo ko na yung tingin ko sa kanila and I just shook my head slightly. Pumunta ako dito para kumain at hindi para maghanap ng bagong kaaway. Kung bakit kasi iba-iba nalang ang babae ng lalaking yun. Hindi makuntento sa isa. Peste. Hay...



Nawalan na ako ng ganang kumain. So kahit hindi ko pa nauubos yung pagkain ko, tumayo na ako at umalis sa lugar na yun. Hindi ko na sila tiningnan pa. What for?



Hindi ganun ka ganda yung suot ko now pero hindi rin naman mukhang basura. So even though ganito yung suot ko at hindi pa ako naliligo, I wento to school. Maaga pa naman kasi so hindi pa ganun karami ang tao. I think.



Pumunta na ako sa school then dumiretso na ako sa fountain side. Hindi ko alam kung bakit nasa tagong part ang fountain na ito. Sayang at maganda pa naman. Umupo naman ako sa side nun then nilagay ko yung kamay ko sa tubig.



Hay... sabi sa isang movie, water teaches us acceptance. With my hand immersed in the water, will I learn how to accept the fact that Blue and I won't be friends again?



I sighed. I'm hopless. Kahit yung tubig, dinadamay ko sa problema kong ito. Am I miserable already? I don't know.



"Bakit ka umalis?" someone said.



Nagulat ako. Hindi ko alam kung bakit sinundan niya ako. Or sinundan ba talaga niya ako? Ang kapal naman masyado ng mukha ko para sabihin yun. But why is he here then? I composed myself bago ako humarap sa kanya.



He's standing in front of me with a sandwich in hand.



"What are you doing here?" I asked.



"Sinundan kita. Bakit ka umalis? You're not even finished eating yet."



"Says who? Busog na ako kaya umalis na ako."



"Hindi ka naman marunog mabusog ah."



I glared at him.



"Are you insulting me?"



"I'm not. But kung nainsulto man kita, I didn't mean to. I'm sorry."



"Shut up."



He chuckled.



"Why are you laughing?"



"Namiss ko lang yung pang-aaway mo sa akin."



Umiwas ako ng tingin.



"Akala ko ba iiwasan mo na ako? Bakit ka nandito ngayon ha? Umalis ka na nga lang kung pagkatapos nito eh iiwasan mo na naman ako. Gago ka. Parati mo nalang akong pinahihirapan."



Naramdaman ko naman yung paglapit niya sa akin.



"I told you that it's better if we'll just avoid each other. Yun nga yung ginagawa ko. But if ayaw mo akong iwasan, then don't. It doesn't matter anyway. Sinundan lang kita para sabihan ka na sana, huwag mong pabayaan yung sarili mo ng dahil sa akin. Ayokong madagdagan ang kasalanan ko sa mundong ito ng dahil sayo."



Okay sana yung first part eh. Agree kayo diba? Parang nagaalala talaga siya sa akin. Pero ayaw lang pala niyang madagdagan ang gma kasalanan niya ng dahil sa akin!!



"HOY! Antipatiko kang lalaki ka ah! Feeling mo naman at ipapahamak ko ang sarili ko ng dahil sayo? The nerve! Heh! Kapag nabuhay ang balot, tsaka ko pa siguro gagawin yun! And wait, kailan pa ba nabuhay ang balot? Nevah! Kaya nga balot na eh kasi patay na! Ang BUGOK mo! So that means na NEVER ko rin gagawin yun! Antipatiko! Diyan ka na nga!"



Alam kong kapag nagalit ako, kung ano-ano talaga ang lumalabas sa bibig ko na hindi na dumadaan sa utak ko. Nabuhay ang balot?? -.-"



Nagmarcha na ako papalayo sa lugar na yun. Pero wait, nagngingitngit talaga ang damdamin ko. Hindi ako makontento sa ginawa ko. Yun lang? Pinagsabihan ko lang siya?? NO WAY.



So binalikan ko siya and I stood in front of him.



"Bakit ka bumalik?" he asked.



I smiled my sweetest smile. Ganyan nga Xandra! Wohoo!



"Hmm? May nakalimutan lang akong gawin eh.." nagpacute naman ako.



"Ano yun?"



Bigla naman akong angseryoso.



"ITO."



Then sinipa ko ng malakas yung pinakaiingatan niyang part sa katawan niya.



"AAAAAHH!"



Then umalis ako ng tumatawa!



"Yan ang bagay sayo! Antipatiko ka kasi! HAHAHAHA!"



"Magbabayad ka sa ginawa mo Xandra! Hindi ko makakalimutan to! Aaaahh! TULONG! Magbabayad ka talaga!"



"Oh my goodness! I am SOOOO scared! Hahahahaha!"



Then iniwan ko na talaga siya na humahalakhak. Yan kasi! Ininis pa kasi ako. Huh! Tignan ko lang kung makakabuntis pa ba siya in the future. Sa lakas ba naman ng sipa ko. AJA! :DDD




***

Blue's POV:



"F*ck."



"Tol! Bagong tuli ka?" si Jessie



"Huwag mo akong inisin! Shit. Ang sakiiiiiit. Tol, magiging tatay pa ba ako nito?"



"HAHA! Ano ba kasi ang nangyari?"



"Sino pa ba sa tingin mo?"



"Hmm... wala naman akong babaeng kilala na mangangahas na sipain yang alaga mo. Kung meron man, well, si Xandra yun. Pero hindi naman pwede kasi war kayo. So sino?"



"Tsh. Kaya nga niya ako sinipa kasi WAR kami. Bwisit. Ang sakit tol. May cold compress kba diyan?"



"Sa clinic meron."



"Ang layo ng clinic. Aahh... ang sakit talaga."



"WOHOO! Ang galing ni Xandra ah!"



"Tigilan mo ako! Kuhanan mo na nga lang ako ng cold compress tol. Maawa ka. Ang sakit talaga."



"Tsk tsk. Kung hindi lang kita kaibigan, hindi talaga ako papayag. Aba. Ang sakit sa pride na utus-utusan lang ."



"Oo na, oo na. Babawi rin ako sayo. Pero please tol, cold compress.."



"Fine. Diyan ka lang. Kukuha lang ako sa clinic."



"Bilisan mo!"



"Huwag kang demandin tol! Hahaha!"



"Xandra, magbabayad ka talaga sa ginawa mo..." sabi ko sa sarili ko nung makaalis na si Jessie.



I was glad to see her this morning sa Jabee. Hindi ko gawain ang tumingin sa ibang babae kapag may kasama akong babae. Pero kanina, hindi ko talaga naiwasan. I missed her. And frankly, kaya ko siya sinundan kasi nagalala ako para sa kanya. She didn't finish her meal and alam ko na kung may bagay man sa mundong ito ang hindi niya uurungan, pagkain yun. Kaya nga kahit nagalit sa akin si Karla sa ginawa kong pagiwan sa kanya, umalis pa rin ako para sundan siya at bigyan siya ng pagkain. Alam kong umalis siya kasi nandun ako. Pero ano ang napala ko? Sinipa lang niya ako ng malakas at tinawag pa akong antipatiko. Alam kong kasalanan ko rin naman kung bakit niya ginawa yun. Pinalabas ko kasi na hindi ko naman gusto na sundan siya. Parang no choice lang. Ginawa ko yun kasi ayokong malaman niya na nagaalala ako para sa kanya. Hey, not in a romantic way okay? So yun nga, pinalabas ko na parang kasalanan pa niya kung bakit kinailangan ko siyang sundan and ang napala ko, eto, isang napakalakas na sipa. Gago. Nakalimutan ko na taekwondo black belter pala siya. Gago talaga.



"Heto na yung cold compress tol."



Tinanggap ko naman yun.



"Salamat."



"Anong gagawin mo diyan? Mababasa pantalon mo niyan."



"And sino naman ang maysabi sayo na sa pantalon ko ito ilalagay? Siyempre sa site mismo."



"LOL! Magpipyesta ang mga chicks sa gagawin mo tol! Umagang-umaga maghahasik ka na ng lagim!"



"LOL! Hindi ako tanga para maghubad dito and gawing laughing joke ang sarili ko. Ano nalang ang iisip ng mga girsl?"



"So san ka nyan?"



"Sa CR siyempre. Sige tol. Salamat dito. Kita nalang tayo mamaya."



Umalis na nga ako dun at naghanap na ako ng CR. Nasa Engineering building ako and hindi ako familiar sa mga CRs dito. So naghanap talaga ako ng naghanap hanggang sa nakakita ako. Nung nakakita na ako, pumasok na ako sa nagiisang gumaganang cubicle and I placed the cold compress. Para akong nasa heaven nung nalagay ko na yun. Napapikit pa ako.



"Haaaay.."



Ang sakit talaga ng ginawa ni Xandra. Kaya kahit gaano ko pa siya namiss, magbabayad talaga siya sa ginawa niya.



I've been there for I think how many minutes. Hindi ko na napansin. I just loved the feeling of the cold compress on my 'thing'. Kaya nagulat ako nung narinig ko yung pag ring ng bell. Means that 5mins nalang before nagsta-start na ang klase ko. Kinuha ko yung cold compress and inayos ko yung sarili ko. Lalabas na sana ako ng bigla akong nakarinig ng pagtatawanan ng mga babae.



Wait, BABAE?! You mean, I'm here in the girls' CR right now?? F*CK!!! At dito ko pa talaga ginawa yung act na yun! F*CK!



"Shucks! I saw Blue recently and he looks so hot in his blue shirt." a girl said.



"Kailan pa ba hindi na hot si Blue? Kahit pa siguro basahan ang suotin niya, hot pa rin siyang tignan. Yummy!"



"Haha! Mukha pa lang, ulam na."



"Yeah. And take note, mukha pa lang yun. Kapag dinagdag mo na ang katawan, shucks! Nakakabaliw talaga!!"



I admit, may advantage pa rin pala ang makulong sa girls' cr. But what the heck? HOW DID I END UP HERE?? SHIT! Sana lang walang makaisip na mag CR talaga kasi kung meron man, wala na talaga akong kawala nito. Kung bakit kasi isang cubicle lang ang gumagana! Lord, I promise kapag walang nag-CR dito ngayon, hindi ko na pagbabayarin si Xandra sa kasalanan niya. Promise po talaga! Basta ilayo niyo lang po ang mga tao dito sa CR na ito. Please!


"Halika na. Magsta-start na yung class."



"Wait, call of nature. Kailangan kong ilabas to."


SHIT!


"May tao pa."



"Una ka na lang. Hihintayin ko nalang na matapos."



"Kanina pa yan ah."



No way.. Napansin na nila.



"Katukin mo kaya."



NO! Don't do that! SHIT!



Nakarinig naman ako ng mga katok sa pinto. SHIT! What am I gonna do??



"May tao ba diyan?" tanong ng isang babae.



Blue, mag isip ka! Shit! Anong gagawin ko??



Nakarinig ulit ako ng katok sa pinto.



"May tao ba dito?"



SHIT!!



Then may naisip ako.



I silently cleared my throat and pinaliit ko yung boses ko.



"Yes..."



F********CK!



SO GAY!!



"Ano raw? Yes?" tanong ng isang bababe sa mababang boses. Pero narinig ko pa rin. Alangan naman hindi eh nasa labas lang sila ng cubicle naguusap.



"Yes daw. Sige na. Maya nalang ako magsi-CR. Kaya pa naman eh." sabi ng isa sa mababa din na boses.



"Pero narinig mo ba yung boses niya? Parang bakla!"



Then narinig ko silang humagikgik then nawala.



Nasapo ko yung noo ko.



Thank god at nawala na sila. I waited for a minute then naglakad ako ng mabilis palayo sa lugar na yun. Bago ako lumayo, tinignan ko muna yung sign sa door. Shit! Pambabae talaga! Shit!



Trust me, hinding-hindi na ako babalik sa part na yun ng building!



Kung hindi niya ako sinipa, hindi ako masasaktan ng ganito and hindi sana nangyari sa akin ito.
Kasalanan niya itong lahat.


"Xandreia Yu, magbabayad ka talaga sa ginawa mo sa akin."

***