Xandreia Yu - 16

Blue's POV:


"Xandra..." I said to myself.


My mind knows that she's beautiful. Guys are after her but she doesn't give a damn about them so she doesn't know. But now, my eyes saw how beautiful she is. So much beautiful...


"Crush mo siya?"


I looked at Jessie and I saw him looking at her too.


"Sino?" kaila ko. Although alam ko kung sino ang tinutukoy niya.


"That girl." then tinuro niya si Xandra.


"Huwag ka ngang magbiro, tol. Hindi nakakatawa." I don't have a crush on her. I can't have a crush on her. Iba kasi siya sa lahat ng babaeng nakilala ko. Gusto kong i-retain kung ano man itong nararamdaman ko para sa kanya. She's special. I consider her as someone close to my heart. I respect her a lot. Kaya nga iniiwasan ko na siya kasi ayoko na siyang saktan.


"Nag deny ka pa. Ano ba ang nangyari sa inyo kahapon? Lahat kami nagtataka. Close na close kayo kahapon ng umaga. Pero pagbalik niyo galing sa drop off, para kayong binagsakan ng langit at lupa. Ang hirap niyong lapitan dalawa kahapon. Lalo na si Xandra."


"Kung ano man ang nangyari sa amin kahapon Jess, sa amin nalang yun."


Gusto ko pa rin suntukin ang sarili ko kapag naaalala ko ang mga nagawa kong kasalanan sa kanya.


I said to myself before that I will stop looking at her as an object of my pleasure. As I said, mataas ang respeto ko sa kanya. Kaya kahit mahirap, pinilit kong kalimutan kung gaano ko siya kagustong makuha. The feel of her lips made me feel something that I have never felt in my entire life. Pero nung nasa speed boat na kami, hindi ko na napigilan ang sarili ko. I could have taken her right there and then kung hindi lang niya pinutol yung ginagawa namin. I was losing my control and thank god at nagawa niyang putulin yun. Kung hindi, kahit na ang makuha siya ang gusto ko, buong buhay ko talagang pagsisisihan yun.


With her, I saw a friend. A real friend. I made a promise to her na hindi ko pa nagagawa sa kahit kaninong tao. Kahit kakakilala lang namin and kahit hindi maganda ang naging simula ng pagkakaibigan namin, I still feel like she's the best person in the world. That's why gustong-gustong ko ng saktan ang sarili ko nung nakita ko kung gaano ko siya nasaktan nung nagpapaalam ako sa kanya kahapon. I wanted so much to hug her; to take her into my arms. I wanted to make the pain that she's feeling go away. And nahihirapan akong tanggapin na ako ang dahilan kung bakit siya nasasaktan ng ganoon. So decided to stay away. Ayoko na siyang saktan pa.


I lost the chance of having someone I can lean on when I feel like giving up.


"In love ka ba sa kanya tol?"


Gulat na napatingin ako kay Jessie.


"Ano bang pinagsasabi mo? I met her just recently tapos sasabihin mong in love ako sa kanya? No. I'm not in love with her."


'I can't be in love with her.' sinabi ko sa isip ko.


Gustuhin ko mang malaman kung ano ang pakiramdam ng nagmamahal, hindi pwede. Sasaktan ko lang ang babaeng mahal ko at sasaktan ko lang ang sarili ko. Besides, hindi ako karapatdapat na mahalin. Ang dami ko ng nasaktan at ginamit na mga babae. Pero kung dadating man ang araw na magmamahal nga ako, sisiguraduhin ko nalang na hinding-hindi ako mamahalin ng babeng mahal ko. Her love is something that I can't have. It's too much. And I'll just hurt her. Ayokong saktan ang babaeng mahal ko. Di bale na kung ako ang masaktan. Huwag lang siya.


I looked at Xandra.


Ayoko nga siyang masaktan. But that doesn't mean na in love na ako sa kanya. Papatulan ko ang lahat ng babae dito sa mundo, but not her. Iba kasi siya. And complications lang ang makukuha ko kapag nagkagusto ako sa kanya.



"Bahala ka nga sa buhay mo. Alis na ako. May klase pa ako." then he left.


Naiwan akong nakaupo dito sa mga bleachers habang tinitignan si Xandra.


She's not the prettiest among the girls that I have met. Pero may something talaga sa kanya na nakakuha ng attention ko. Gustong-gusto ko siyang tignan. Gusto ko siyang makita parati.


Then an idea got in my mind.


I told her that I'll stay away. But that doesn't mean that I won't look at her. And to look at her from afar is the best thing that I can do. My looking at her is harmless, right? I won't hurt her in any form. I just want to see her... in any way that's possible.


Nakaharap siya sa akin so it'll be so much easy in getting the job done.


Naghanap lang ako ng magandang angle and I readied it. I waited for the right moment and when I saw her smile, I did the job and umalis na ako dun para hindi niya ako makita.


I smiled to myself.


I may not be able to talk to her again or see her all the time. But at least, I have this:














my stolen picture of her. :)

***

Xandreia Yu - 15

"AYOKOOOOOOOOO!" Hinding-hindi ako magpapakita sa kanya! I like him. Totoo yun. And gusto ko na hanggang diyan lang ang lahat. Baka kapag nakipagkita ako sa kanya, umusbong pa ang 'like' na yun into that four letter word na sobrang complicated.


"Huwag mo akong sigawan!"


"BASTA AYOKOOOOO!"


"FINE! Just don't shout okay? Baka akalain pa ng mga kapitbahay mo eh ni-rape kita! Hindi kita pag-iinteresan!"


Ouch.


"ANO?? At bakit ha? I'm attractive!"


"Attractive nga siguro pero ang lakas-lakas naman ng boses! Baka masira pa ang eardrums ko sa lakas ng boses mo!"


Ang sakit naman magsalita ng unggoy na ito!


"Hindi "siguro"! Attractive talaga ako!"


"Oo na! Just quit shouting! Para tayong magpapatayan!"


"Hindi kita papatayin!"


"OO NA NGA!"


I took a deeeeeeeeep breath.


"Huh! Ang dami kong inaksayang hangin dun ah!"


"You could have said it to me softly. Hindi yung singawan mo pa ako."


"Sorry na. Nagulat lang naman ako."


"I bet puno na ng laway mo ang phone mo."


Tinignan ko naman yung phone ko. Wala naman eh!


"Ang sama mo! Wala kaya!"


"Sus, nagpalusot ka pa. Huwag ka ng magsinungaling. Alam ko yung totoo."


"Che! Sabihin mo na kung ano ang gusto mong sabihin. Pero hindi ako makikipagkita sayo!"


"Bakit nga?"


I can't tell him na ayokong makipagkita sa kanya kasi ayokong ma in love sa kanya. Haller? Hindi pa kao nababaliw!


"Baka ma rape lang ako ng wala sa oras!"


Ma-rape? Oh well. Okay ng reason yun.


"I told you, hindi kita pag-iinteresan! I can perfectly get any woman I want. Yung hindi na kailangang pilitin pa."


WHAT??


"You mean... HINDI KA NA VIRGIN??"


My! bakit parang nagulat ako?? And why is it na gusto kong sabunutan yung mga babaeng nakasama na niya sa kama? Shots!


"Andreia! What am I going o do with you??" he sounded like gusto niya akong sakalin.


"Bakit? Ano ba ang sinabi ko?"


Baliw ata itong lalaking ito ah. Wala naman akong sinabing masama ah!


"I'm already 19 years old and you expect na virgin pa ako sa lagay na ito? Ano ka ba! Ang sarap mong sakalin!"


Tama nga ako. Gusto nga niya akong sakalin.


"Malay ko ba ha! Hindi naman lahat ng tao inaamin kung virgin pa ba sila or hindi na!"


"Alangan naman sa first day of meeting pa lang sasabihin ko na, "Hi miss. I'm Edward. By the way, hindi na ako virgin." magisip ka nga! Baka masampal lang ako ng wala sa oras."


Silence.


..


..


..


"HAHAHAHAHAHA!" Humagalpak ako ng tawa sa sinabi niya. Oo nga noh? Ang pangit pala talagang pakinggan!


"So ngayon, tatawanan mo ako." nagtunog nagtatampo siya. sus!


"Ikaw naman. Eh sa nag-reflect ako dun sa sinabi mo. At tama ka nga! Ang sagwa!" tumawa ulit ako.


"Oo na! Masagwa na! So let's just stop talking about me not being a virgin anymore okay? Baka mag change pa ang utak ko at pag interesan pa kita."


"ANO??"


"Joke lang!" and siya naman ang tumawa ng malakas.


"Huwag na huwag mo akong pag-iinteresan Edward ha at baka masipa lang kita!"


"Yeah2."


"Seryoso ako!"


"Oo nga! Ikaw, ilang beses mo na akong sinigawan sa araw na ito. Hindi ka ba napapagod?"


"Ikaw naman ang may kasalanan! Eh sa ginugulat mo ako."


"Fine. I'm sorry. Pero bakit ayaw mong magpakita sa akin?"


"Ayoko ngang ma-rape."


Maniwala ka nalang kasi!!


"I'm not dumb Andreia. Alam kong hindi yan ang totoong reason."


"At bakit ha? Naka-link ba ang utak mo sa utak ko at alam mo kung ano talaga ang tumatakbo sa isip ko ngayon?"


"Hindi. Pero may pakiramdam ako. And sinasabi ng pakiramdam ko na hindi yun ang totoong dahilan. So tell me, bakit nga ba?"


Hindi na siguro talaga ako makakapagtago ng kahit ano sa taong ito. Ang wais masyado.


"Ayoko kasi... hmm..." shets. Sasabihin ko ba? Urgh!"


"Kasi?"


"Kasi... N-natatakot ako..."


Ayan. Nasabi ko na. Wait, partly eh nasabi ko na.


"Natatakot ka saan?"


"S-sayo."


Silence.


"Edward?"


"Yeah?"


"Hindi ka na nagsalita."


He sighed.


"Bakit ka naman matatakot sa akin? Ganun na ba kasama yung mga pinapakita ko sayo Andreia?"


"H-hindi naman sa ganun. Kahit na parati mo nalang akong iniinis, nagustuhan ko lahat ng mga pinapakita at pinaparamdam mo sa akin. Per kasi..."


"Kasi ano? Just tell me Andriea. I promise, hindi kita pagtatawanan."


"Che! Pagtawanan mo ako at ihuhulog kita sa bangil!"


"Oo na. Pero bakit nga?"


"Uhmm... kasi..."


"Kasi?"


I took a deep breath.


"Ayokong maramdaman ito Edward. Pero ikaw kasi eh. Masyado kang mabait sa akin. Napaka thoughful mo pa. Tapos ikaw pa ang napagsasabihan ko ng mga problema ko. Nagkaroon ako ng confidante. Pero hindi nakuntento yung puso ko dun eh. Kasi... hay naku! Hindi ko sinasadya okay? Hindi talaga. Please don't say na I took advantage of your kindness or what. Hindi ko lang talaga napigilan. Tsaka, hindi naman ito love eh! Crush lang! Wait, no. Not crush. It's more that that. Ayokong makipagkisa sayo kasi I.. hmm... I l-like you. At natatakot akong ma in love sayo. Ayoko. Hindi pa ako handa. Yun. Sige! Pagtawanan mo ako at hindi na talaga kita kakausapin kahit kailan!"


Shots! Nasabi ko na! Nakakahiya! I never thought that I would actually have the guts to confess my feelings to someone! At kay Edward pa talaga!


I like him. Totoo talaga yun. Kahit na sa phone lang kami nagkakilala, it seems like our friendship is way better compared to other people na nagkakilala in person talaga. Pero... haist! Bakit ba kasi hindi napipigilan ang puso?? Ayan tuloy!


nagtaka ako kung bakit wala siyang reaction. Shet! Galit siguro siya kaya hindi niya kao kinakausap!


"Edward? Please naman oh. Sorry... hindi ko talaga sinasadya. Kung gusto mo, pipigilan ko 'tong nararamdaman ko. Huwag ka ng magalit sa akin. Sorry na.. Edward..."


Wala pa rin nagsalita.


"Edward uie! Magsalita ka nga! Kung hindi ka magsasalita, puputulin ko talaga itong call."


Wala pa rin.


"Fine! Kung ayaw mo, eh di huwag!"


Pipindutin ko na sana yung End button ng matigilan ako.


"Shets! Ang tanga ko!"


Tinabunan ko ng unan ang mukha ko.


Napahiya ako!


Hindi kay Edward but sa sarili ko!


Binato ko yung walang kwenta kong phone sa kung saan.


Shets!


Pero mabuti nalang at nangyari yun. Kasi hindi ko nasabi ang lahat kay Edward.


Pero...


Napahiya pa rin ako!


Kasi off na pala ang phone ko!! lech!

***