Xandreia Yu - 16

Blue's POV:


"Xandra..." I said to myself.


My mind knows that she's beautiful. Guys are after her but she doesn't give a damn about them so she doesn't know. But now, my eyes saw how beautiful she is. So much beautiful...


"Crush mo siya?"


I looked at Jessie and I saw him looking at her too.


"Sino?" kaila ko. Although alam ko kung sino ang tinutukoy niya.


"That girl." then tinuro niya si Xandra.


"Huwag ka ngang magbiro, tol. Hindi nakakatawa." I don't have a crush on her. I can't have a crush on her. Iba kasi siya sa lahat ng babaeng nakilala ko. Gusto kong i-retain kung ano man itong nararamdaman ko para sa kanya. She's special. I consider her as someone close to my heart. I respect her a lot. Kaya nga iniiwasan ko na siya kasi ayoko na siyang saktan.


"Nag deny ka pa. Ano ba ang nangyari sa inyo kahapon? Lahat kami nagtataka. Close na close kayo kahapon ng umaga. Pero pagbalik niyo galing sa drop off, para kayong binagsakan ng langit at lupa. Ang hirap niyong lapitan dalawa kahapon. Lalo na si Xandra."


"Kung ano man ang nangyari sa amin kahapon Jess, sa amin nalang yun."


Gusto ko pa rin suntukin ang sarili ko kapag naaalala ko ang mga nagawa kong kasalanan sa kanya.


I said to myself before that I will stop looking at her as an object of my pleasure. As I said, mataas ang respeto ko sa kanya. Kaya kahit mahirap, pinilit kong kalimutan kung gaano ko siya kagustong makuha. The feel of her lips made me feel something that I have never felt in my entire life. Pero nung nasa speed boat na kami, hindi ko na napigilan ang sarili ko. I could have taken her right there and then kung hindi lang niya pinutol yung ginagawa namin. I was losing my control and thank god at nagawa niyang putulin yun. Kung hindi, kahit na ang makuha siya ang gusto ko, buong buhay ko talagang pagsisisihan yun.


With her, I saw a friend. A real friend. I made a promise to her na hindi ko pa nagagawa sa kahit kaninong tao. Kahit kakakilala lang namin and kahit hindi maganda ang naging simula ng pagkakaibigan namin, I still feel like she's the best person in the world. That's why gustong-gustong ko ng saktan ang sarili ko nung nakita ko kung gaano ko siya nasaktan nung nagpapaalam ako sa kanya kahapon. I wanted so much to hug her; to take her into my arms. I wanted to make the pain that she's feeling go away. And nahihirapan akong tanggapin na ako ang dahilan kung bakit siya nasasaktan ng ganoon. So decided to stay away. Ayoko na siyang saktan pa.


I lost the chance of having someone I can lean on when I feel like giving up.


"In love ka ba sa kanya tol?"


Gulat na napatingin ako kay Jessie.


"Ano bang pinagsasabi mo? I met her just recently tapos sasabihin mong in love ako sa kanya? No. I'm not in love with her."


'I can't be in love with her.' sinabi ko sa isip ko.


Gustuhin ko mang malaman kung ano ang pakiramdam ng nagmamahal, hindi pwede. Sasaktan ko lang ang babaeng mahal ko at sasaktan ko lang ang sarili ko. Besides, hindi ako karapatdapat na mahalin. Ang dami ko ng nasaktan at ginamit na mga babae. Pero kung dadating man ang araw na magmamahal nga ako, sisiguraduhin ko nalang na hinding-hindi ako mamahalin ng babeng mahal ko. Her love is something that I can't have. It's too much. And I'll just hurt her. Ayokong saktan ang babaeng mahal ko. Di bale na kung ako ang masaktan. Huwag lang siya.


I looked at Xandra.


Ayoko nga siyang masaktan. But that doesn't mean na in love na ako sa kanya. Papatulan ko ang lahat ng babae dito sa mundo, but not her. Iba kasi siya. And complications lang ang makukuha ko kapag nagkagusto ako sa kanya.



"Bahala ka nga sa buhay mo. Alis na ako. May klase pa ako." then he left.


Naiwan akong nakaupo dito sa mga bleachers habang tinitignan si Xandra.


She's not the prettiest among the girls that I have met. Pero may something talaga sa kanya na nakakuha ng attention ko. Gustong-gusto ko siyang tignan. Gusto ko siyang makita parati.


Then an idea got in my mind.


I told her that I'll stay away. But that doesn't mean that I won't look at her. And to look at her from afar is the best thing that I can do. My looking at her is harmless, right? I won't hurt her in any form. I just want to see her... in any way that's possible.


Nakaharap siya sa akin so it'll be so much easy in getting the job done.


Naghanap lang ako ng magandang angle and I readied it. I waited for the right moment and when I saw her smile, I did the job and umalis na ako dun para hindi niya ako makita.


I smiled to myself.


I may not be able to talk to her again or see her all the time. But at least, I have this:














my stolen picture of her. :)

***