"Elle."
Pagtingin ko, ang lapit-lapit na ng mukha ni Justin sa akin. Napaatras naman ako bigla. At biglang bumilis yung tibok ng puso ko. Bakit ganito??
"D-don't come near me."
Sa sinabi ko, alam kong nasaktan ko siya. Kitang-kita ko sa expession ng mukha niya.
"J-justin. I'm sorry. Hindi ko sinasadyang sabihin yun. A-ang lapit-lapit mo lang kasi sa akin. Medyo nagulat lang ako."
Tumango lang siya.
"I guess you're not ready to talk with me as of now. But if ready ka na, lapitan mo lang ako." Then pumunta siya dun sa pinakadulo ng room at humiga.
Si Ryan naman, napahiga na rin sa sahig.
"H-hey, huwag kayong matulog diyan. May kama naman oh..."
"Ikaw na diyan sa kama. Okay na kami dito."
"Pero Ryan..."
"Sige na. Matulog ka na. Sa tingin ko, hindi nila tayo pakakawalan hanggang bukas."
I sighed. Bakit ba nangyayari sa amin 'to? Tsaka bakit parang ayaw ko talagang maniwala na si Justin yung mystery guy na yun?
Nung tinignan ko ulit si Justin, wala talaga eh. Hindi ko ma-feel yung something na naramdaman ko nung time na yun.
Nung tinignan ko naman si Ryan... Haist, yung heart ko..
Siguro dahil gusto ko na sana si Ryan na lang yun kaya hindi ko matanggap. Haist... Impossible rin ata na si Ryan yun. Wala siyang gusto sa akin. Tanggap ko na yun. So hindi na dapat ako umasa pa.
Pumunta na lang ako sa bed at humiga na ako. Bahala sila kung ayaw nila dito sa kama. Pagod na akong isipin ang ibang tao. Sa ngayon, sarili ko muna yung iisipin ko. Inalok ko na rin sila na dito sila sa kama, pero binalewala nila yun. So hindi ko na kasalanan kung manakit man yung mga likod nila bukas pagkagising nila. Basta ako, comfortable sa hinihigaan ko. Pero, haist...
Ano kaya ang mangyayari bukas?
***
I was awaken by something smooth that touched my face. Pagdilat ko, it's still dark outside. Then I saw Ryan so close to me. And that something smooth was his hand. He was caressing my face. Am I dreaming?
"Ryan..."
"Shh... you go back to sleep now."
Napapikit ako ulit. His touch felt so good. Muntik na sana akong makatulog ulit but I felt his hand moved away from my face. Weird, pero feeling ko talaga iiwinanan niya ako kaya pinigilan ko siya sa kamay.
"Don't leave me Ry..."
Then I saw him smile. The kind of smile that's full of sadness.
"You have Justin now. So don't be sad okay? I'm sure na hinding-hindi ka niya iiwanan at sasaktan. Hindi kagaya ko. Mas kaya ka niyang pasayahin Elle. Kaya sa kanya ka nalang..."
I felt a tear escaped my eyes. Pero pinunasan kaagad yun ni Ryan.
"Don't cry Elle. Ayokong nakikita ka na nasasaktan. Trust me, this is the best for all of us."
Napapikit ulit ako. Panaginip lang ba talaga 'to or totoo talaga? Kasi kung ako ang masusunod, sana panaginip nalang. Kasi kung totoo, ayokong mawala si Ryan. Okay lang kahit hindi niya ako mahal. Basta ayoko talaga na mawala siya. Ayoko...
"Sleep tight my love..."
Then I felt his lips on my forehead. He kissed my forehead. And because of that, I fell asleep.
***
Bigla akong napabangon. Umaga na pala. Then I instantly remembered my dream. Or was it really just a dream?
Hinanap ko si Ryan para sana i-confirm kung dream lang ba talaga yun o totoo talaga. Pero wala na sila. Then may narinig akong kumatok sa door at bumukas yun.
"Good morning."
"Good morning din Claire."
"Kakagising mo lang ba?"
"Yeah."
"Alam mo, kahit bagong gising, ang ganda-ganda mo pa rin."
Hindi ko nalang pinansin yung comment niya.
"Nasaan sila?"
"Sina Ryan and Justin? Kanina pa umuwi."
"Bakit hindi niyo ako ginising?"
"Eh sabi po kasi nila na pabayaan ka na raw muna namin na matulog. Kaya ayun."
Ang daya nila. Iniwan nila ako dito.
"Elle, may continuation pala yung birthday ko. But this time, sa beach na. Gusto mo bang pumunta?"
Parang natakot na akong umoo sa invite niya. Baka kung ano na naman ang mangyari sa amin doon. Mahirap na.
"Don't worry Elle. Wala na kaming plano ngayon na gawin ulit sa inyo yung nangyari kagabi."
"Ikaw ang may pakana nun?" medyo tumaas yung boses ko. I mean, sino bang normal na tao ang gugustuhin na makulong sa isang kwarto kasama ng mga tao na iniiwasan niya?
"Actually, kami ni Rob. Sorry Elle... Nalulungkot lang kasi kami sa nangyayari sa inyo ni Ryan. Especially sa inyo ni Justin. Sorry talaga."
Nakonsensya naman ako sa pagtaas ng boses ko. Iniisip lang naman pala nila yung kalagayan namin nina Ryan at Justin, tapos nagsungit pa ako.
"Sorry Claire kung napagtaasan kita ng boses. And thank you din sa concern. Ako rin nalulungkot sa mga nangyayari ngayon. Sana nga eh bumalik na sa dati ang lahat. Pero mukhang malabao ng mangyari yun eh."
"Hayaan mo Elle, kung pupunta ka sa party ko mamaya sa beach, mage-enjoy ka talaga tsaka tutulungan kitang kalimutan yung mga problema mo kahit ngayong araw lang. So ano? Pupunta ka ba o hindi?"
Napangiti naman ako sa sinabi niya.
"Thank you Claire. And yeah, pupunta ako sa party mo mamaya."
***
Plano ko sanang makisabay kina Dustin papunta doon. Pero naisip ko na baka andun din si Justin. So wala nalang. Paalis na sana ako nun ng tinawag ako ni Tita Arnie.
"Elle, wala ka bang kasama papunta dun?"
"Hmm, tita, dun na po kasi kami magkikita-kita."
"So magco-commute ka lang?"
"Opo."
"Naku. Hindi ako makakapayag niyan. Eto ang susi sa sasakyan ko. Dalhin mo yan papunta dun. Marunong ka naman mag drive diba?"
"P-pero tita---"
"Wala ng pero pero. Sige na. Umalis ka na at baka naghihintay na sa iyo ang mga kaibigan mo."
"S-sige po. Thank you po."
Kahit na sobrang nahihiya ako, sinunod ko nalang si tita. Ayoko rin kasi na magalit siya sa akin kapag sinuway ko siya. Pero, ang gamitin ang car niya? WHOA.
Ng-drive na ako papunta dun. Medyo malayo pero okay lang. Para tamang-tama na pagdating ko dun, marami na yung tao. Hindi yung konti lang kami or worse, ako lang mag-isa. Nakakahiya naman.
Pagpasok ko sa entrance ng resort, naghanap lang ako ng place kung saan pwede kong i-park yung sasakyan tsaka nagpunta na ako sa main venue.
Actually, malaki yung place at sobrang ganda din. Marami na rin ang mga tao.
"Elle!"
"Rai." then sinimangutan ko siya.
"Oh, huwag ka ng magalit sa akin Elle. Dare sa akin yun. Wala akong magagawa."
"Ang sabihin mo, ginusto mo talaga na mangyari sa amin yun."
"Medyo." Then tumawa siya. Hinampas ko naman siya ng malakas sa braso.
"Nakakainis ka!"
"Oo na." then tumawa ulit siya.
"Hey, sino yung ibang tao na nakikita ko? Hindi kasi familiar yung faces nila."
"Ah, sila ba? Family at relatives ni Claire. Chosen nga lang na classmates at batchmates ang ininvite niya."
"Ganun ba."
Kaya pala konti lang yung nakikita ko na kilala ko. Although marami-rami rin, pero unlike kahapon, konti lang.
"Elle!"
"Hi Claire!"
"Thank you at dumating ka ha?"
"Ikaw talaga. Wala yun. Ang ganda ng place."
"Talaga? Family ko ang may-ari nito pero sila kuya na ang nagpapatakbo."
"Wow. Ang ganda talaga."
"Thank you. Halika. Doon tayo sa loob."
Sumunod naman kami ni Rai sa kanya. Pagpasok namin sa main venue talaga, halos lahat ng tao napatingin sa amin. Inannounce ba naman ang pagdating namin? May stage kasi sa gitna mismo. May banda rin na tumutugtog. I love the ambiance the music is creating. Nakakarelax.
"Hija, ikaw na siguro yung kinikwento ni Claire sa amin." Sabi ng isang babae.
"Elle, mommy ko. My, si Rai tsaka si Elle. Si Elle yung kinikwento ko sayo. Ang ganda niya noh?"
"Aba oo. Kay gandang bata nga."
"Nice meeting you po ma'am."
"Thank you hija. Oh siya, kumain kayo. Ang daming pagkain doon. Huwag kayong mahiya ah? Enjoy." Then umalis na yung mama niya at nakipagusap sa kung sino na hindi ko kilala.
"Ang ganda ng mama mo Claire."
"Oy Rai, mama ko yun ha."
"Ano ka ba? Masama bang mag appreciate ng beauty? Eh totoo naman talaga na maganda talaga ang mama mo ah. Diba Elle?"
"Yep. Batang-bata tignan."
Tumawa lang si Claire.
Kumuha lang kami ng pagkain ni Rai at nagpunta na kami sa isang table tsaka kumain na kami.
"San nga pala sina Dustin at Daniel?"
"Papunta na raw."
Hindi ko na hinanap pa si Justin. Kasi naman, nakita ko na siya. Kasama yung iba naming batchmates na lalaki. Andun sila sa refreshment area. Andun din si Ryan.
"Elle, pwede bang humingi ng birthday gift?"
"Ay, yung lalaki ba? Hindi pa rin ako nakakakita. Itong si Rai na lang. Gwapo naman ito. Hindi nga lang macho."
"Ang sama mo Elle. May mucles naman ako ah!"
"Che. Tumahimik ka nga diyan Rai. Anyway, hindi lalaki ang hinihingi ko sayo Elle. Hmm... medyo matagal-tagal na rin kasi yung last time na narinig kitang kumanta. So..."
Oh god...
"Gusto mo akong kumanta??"
"Yep!"
"Nge."
"Haha! Nge ang sagot mo?"
"W-wait lang Claire. Parang nakakahiya naman ata..."
"Bakit ka naman mahihiya eh ang ganda-ganda kaya ng boses mo."
"Eh ano naman ang kakantahin ko?"
"Kahit ano. Pero love song ha?"
"Nge."
"Haha! Basta tatawagin nalang kita mamaya kapag oras mo ng kumanta. Okie? Thank you Elle!" then umalis na siya.
"Kakanta ka talaga?"
"I-I think. Rai, baka mag collapse ako dun sa stage. Nakakahiya."
"Over ka Elle. Huwag kang mag-isip ng negative kasi negative talaga ang kinalalabasan. You can do it. I know you can. Trust yourself."
Sa sinabi ni Rai, medyo gumaan yung pakiramdam ko. Pero kinakabahan pa rin ako... Ang daming tao...
After how many minutes, narinig nalang namin si Claire na nagsalit gamit ang mic.
"Hi everyone! I hope you're enjoying the night. Anyway,this time, someone important to me is gonna sing to us all. Actually, yung girl na 'to, idol ko talaga sa halos lahat ata ng bagay. Kaya I'm so thankful na pumunta siya dito ngayon. So now, help me welcome, a good friend of mine, Elle!"
Narinig ko naman na nagpalakpakan ang mga tao ang tinitignan ako. It's my turn to sing na! Pak!"
"Rai, kaya ko to diba? Kaya ko to!"
"Oo. Kaya mo yan. Go!"
Pumunta na ako sa gitna. Medyo nanginginig pa nga ako papunta dun eh.
"Claire, I don't think this is a good idea."
"Kaya mo yan Elle. I trust in you."
Na-encourage naman ako sa sinabi ni Claire. So kinuha ko nalang yung guitar tska umupo na ako sa chair sa gitna. Then I saw all of the people in the venue looking at me.
Kaya ko 'to.
Then nagsimula na akong mag-intro gamit yung guitar.
"Hmm...
Ooh... ooh..."
Then I heard everyone clapping.
"All I hear is raindrops, falling on the rooftop
Oh baby, tell me why'd you have to go
'Cause this pain I feel, won't go away
And today I'm officially missing you"
Then hinanap ng mga mata ko si Ryan. Then I saw him standing while looking at me.
"I thought that from this heartache, I could escape
But I've fronted long enough to know
There ain't no way
And today I'm officially missing you
Ooh, can't nobody do it like you
Said every little thing you do, hey, baby
Said it stays on my mind
And I-I'm officially..."
I can see that everyone is clapping their hands. Pero wala akong narinig. Kasi nakatingin lang ako kay Ryan habang kumakanta. I just want him to feel how much I missed him. The Ryan that I used to know.
"All I do is lay around, two years full of tears
From looking at your face on the wall
Just a week ago you were my baby
Now I don't even know you at all, I don't know you at all
Well, I wish that you would call me right now
So that I could get through to you somehow
But I guess it's safe to say, baby, safe to say
That I-I'm officially missing you
Ooh, can't nobody do it like you
Said every little thing you do, hey, baby
Said it stays on my mind
And I-I'm officially"
I want him to feel...
"Well, I thought I could just get over you, baby
But I see that's something I just can't do
From the way you would hold me
To the sweet things you told me
I just can't find a way to let go of you"
...how much my heart aches for him.
"Ooh... can't nobody do it like you
Said every little thing you do, hey, baby
Said it stays on my mind
And I-I'm officially... "
And I want him to feel...
"It's official
Hoo, you know that I'm lovin' you, yeah, yes
All I hear is raindrops, oh, yeah
And I-I'm officially missin' you..."
...how much I'm in love with him.
0 comments:
Post a Comment
My Comments. :D