Xandreia Yu - 10

Is it possible to wake up because you felt that someone's watching you?


I guess possible nga. Kasi yun ang nangyari sa akin. When I opened my eyes, I saw Blue looking at me.


I smiled at him. What a wonderful sight to start my day.


"Good morning Blue."


He smiled at me too. Pinisil din niya yung ilong ko.


"Good morning din."


"Kanina ka pa ba nagising?"


"Nope. Kakagising ko lang actually."


"Anong oras na?"


"7:30am"


"Ang aga pa pala."


"Yeah. So, wanna have some breakfast with me?"


"Sure."


Then sabay nga kaming pumunta sa restaurant ng resort. While going there, maliban sa mga employees ng resort na yun, wala na akong nakitang iba pa. Tulog pa siguro ang lahat. And did I mention na pina-close itong resort para sa birthday ni Jessie? Yep. Pinaclose nga. So kami-kami lang talaga ang nandito.


Papunta na sana kami sa isa sa mga tables sa loob ng resort ng makita ko ang view sa labas. Nasa mataas na bahagi ng resort at ng dagat.


"Blue, doon nalang tayo sa labas mag-breakfast. Ang ganda naman kasi ng view. Ang sarap panoorin."


Tinignan naman niya.


"Oo nga noh? Sige, magre-request lang ako ng mg tables at chairs at oorder na rin. Dito ka lang. Sandali lan ako."


Tinignan ko naman siya habang papalayo siya sa akin hanggang sa may isa na siyang kinakausap na crew. Ang laki ng nag-bago sa pagitan namin dalawa. Sa loob ng tatlong araw, naging kaaway ko siya, kaasaran, kasagutan, katawanan, karamay, at ngayon, kaibigan. Hindi ako makapaniwala na tatlong araw lang ang lahat ng yun. Yung friendship at closeness na nabubuo ng ibang magkakaibigan sa loob ng ilang buwan o taon ay tatlong araw lang sa amin ni Blue.


Ano pa kaya ang mangyayari sa pagkakaibigan namin in the future?


Pero mamaya na muna yun. Gutom na ako.


"Ok daw. Halika, punta na tayo sa labas." sabi niya pagkatapos niyang makipagusap sa isang crew doon.


Nasa itaas na bahagi kasi ng resort ang restaurant na yun kaya kitang-kita talaga ang buong resort at kung gaano kalawak at kaganda ang dagat. It's so blue... And ang ganda tignan ng araw habang dahan-dahan itong sumisikat at nagbibigay ng liwanag sa mundo. Ang lalim naman ata ng naisi ko. :)


"Beautiful isn't it?" tanong niya.


"Yeah."


Dumating naman na yung pagkain. May pancakes, bacons, hotdogs, eggs, bread, and orange juice. Ang bango ng mga pagkain. Lalo akong nagutom. Pero may kulang.


"Wala bang rice?"


"Nagra-rice ka sa umaga?"


"Oo naman. How will I start my day right if I wouldn't eat right?"


"Oo na. Miss, dalawang platter ng rice." sabi niya dun sa babaeng nagbabantay at nginitian ito. Ngumiti din yung crew kay Blue. Ibang klase talagang ang isang ito. Ang aga-aga, nagfli-flirt na agad.


"Coming, sir."


"Oy, ang aga pa. Pakainin mo muna iyang mga alaga mo sa tiyan bago mo asikasuhin ang alaga mo sa... kung ano man yun."


Tinignan naman niya ako na parang nababaliw na ako.


"Huh? What are you talking about?"


"Wala." kunwari pa na hindi alam. Sus.


"Akala ko, nagda-diet ka kaya hindi na ako nag-order ng rice."


"Anong diet? Hindi ko alam kung ano iyan."


Sinubo ko naman yung isang buong hotdog na maliit.


He chuckled.


"Yeah. Pansin ko nga."


Dumating naman yung rice.


Nakita ko na naman na nginitian ni Blue yung Crew. Ganun din yung ginawa ng girl. Nainis ako. Kaya tinapakan ko yung paa niya sa ilalim ng table.


"Aray! Bakit mo ginawa yun?"


"Huh? Ang ano?" painosenteng sabi ko.


"Tinapakan mo lang naman ang paa ko." tinignan niya ako ng masama tapos tinignan yung nasaktang paa. "Nadumihan tuloy ang paa ko ng dahil sayo."


"Oops. Hindi ko sinasadya. Para kasing may something na gumapang sa paa ko. Kaya I stomp it hard para mawala. Hindi ko naman alam na matatapakan ko pala yung paa mo." I gave him my sweetest smile.


"Kumain ka na lang diyan." masama pa rin ang tingin nito sa akin.


"Uy Blue, hindi ko naman talaga sinasadya eh. Huwag ka ng magalit sa akin." paglalambing ko. Pero kunwari lang. Duh?? :)))


Naniwala naman ang mokong. Ha!


"Oo na. Ikaw talaga. Alam mo ba na ayoko sa lahat eh tinatapakan yung paa ko? Nadudmihan kasi. Ang pangit tignan."


Inabutan ko siya ng tissue.


"Ayan oh, punasan mo ang paa mong nadumihan."


Tinanggap naman nito iyon.


"Salamat."


"Walang anuman." binigyan ko naman siya ng isang nagpapa-cute na smile.


Nginitian din ako ng mokong. Ha! Ganyan nga! Maniwala ka sa lahat ng sinasabi ko! Kung bakit kasi tumitingin ka pa sa iba eh ako ang kasama mo tsong!


'Nagseselos ka ba Xandra?' sabi ng isang maliit na tinig sa isipan ko.


'At bakit naman ako magseselos?? Wala akong gusto sa ulol na yan!'


'Wala nga ba?'


"WALA NGA!"


"Huh? Anong wala?" tinigtignan na ako ngayon ni Blue na parang ang weird ko.


Nyaks. Naibulalas ko na pala ang laman ng isip ko ng hindi ko nalalaman. Pahamak ka talaga Xandra.


"Ahm, wala. Trip. Gusto ko lang sabihin yun."


"Sigurado ka?" diskumpiyado pa rin kasi ang tingin na binibigay niya sa akin.


"Oo nga!"


"Fine. Kumain ka na diyan at baka lumamig na ang pagkain."


At kumain na nga kami. Tamhimik lang kami habang kumakain. Walang nagsasalita. Pero hindi naman dahil sa hindi namin alam kung ano ang sasabihin. Hindi rin naman awkward ang atmosphere. Wala rin naman reason para maging awkward. Tahimik lang talaga kami. And makuntento na kayo doon. :)


"Uuuy! Guys, look who's here! Ang mga mortal na magkaaway, ngayon eh magkasamang nagbe-breakfast! Ang gandang sight!"


Parehas naming hindi nilingon si Jessie at nagpatuloy lang kami sa pagkain.


"Huwag mo kaming guluhin, tol."


"Oo nga. Kumakain pa kami."


"Kayo talaga. Bagay nga kayo. Parehas kayong masungit. Kayo na ba?"


Natigilan naman ako sa pagsubo ng food at ganun din siya. Tinignan ko ang and tinignan niya ako. Then bigla niya akong binelatan at nag make face ako sa kanya.


"I guess that answers my question. Hindi kayo."


"Oo nga. Tsaka pwede ba? Hinding-hindi ako papatol sa lalaking iyan. Ang yabang, ang sungit, ang taas ng pride---"


"Oo na! Huwag mo ng ipagdiinan pa. Ayoko rin naman pumatol sa isang amazona."


"Gusto mong tusukin ko iyang mga mata mo gamit itong tinidor ko?"


"Joke lang! Ikaw talaga, hindi na mabiro." nginisihan niya ako. Damn! HE IS HOT!


"Che." sabi ko nalang para hindi ko na isipin yung naging comment ko kanina. Hot? Yeah. Superb.


"Guys, dito nalang kami sa labas kakain ha? para sama-sama tayo."


"Bahala ka." sabay namin na sabi ni Blue.


"Gaya-gaya ka Xandra."


"Hindi ako gaya-gaya. Parehas lang talaga ang takbo ng mga utak natin. And hindi ko kasalanan yun."


"Fine."


Napapansin ko na lately, hindi na siya yung dating Blue na hindi sumusuko sa isang argumento. Ngayon kasi, kung ano ang sabihin ko, naniniwala na siya or naga-agree. Hmm.


Dumating naman yung ibang kasama namin at sama-sama nga kaming nag-breakfast. Ang dami namin kaya magulo. Pero masaya naman. Hindi pa rin nawawala yung asaran namin ni Blue. Pero healthy naman na yun. Hindi gaya ng dati na sineseryoso talaga. And I guess isa yun sa reason kung bakit kami nagka-close dalawa ng ganun kadali. :)


***