Xandreia Yu - 6

I waited for so long pero walang reply. So pinabayaan ko nalang.


It's already 2 in the morning. Hindi ako inaantok at hindi rin naman ako makatulog. So I decided to just surf the net. I'm proud to say na galing sa baon ko ang pinambili ko sa laptop ko. Nag-ipon lang ako ng ilang months and then yun nga, nakabili ako.


One of my stress reliever is Wattpad. Kapag nagbabasa kasi ako ng stories, nakakalimutan ko ang mga problema ko. So that's why I constantly go on line sa Wattpad.


I love visiting that site. Nakakaproud talaga maging Filipino kasi maraming stories doon ang talagang maganda. But there's one story na inaabangan ko talaga. Yung A Well of True Cherries by Miss Irish Wendy. I like her and her stories A LOT. Hindi boring ang stories niya. Ilang beses akong tumawa ng dahil sa stories niya. She's so cool for me. Kahit medyo impossible, I would like to meet her someday. :)


Sa A Well Of True Cherries, hindi ko alam kung sino ba talaga ang makakatuluyan ni Louie(one of the main characters). Kung si Resshin ba or si Daren. Kung ako ang papipiliin, team Daren ako. Ewan ko nga kung bakit kasi dapat si Resshin talaga kasi ex siya ni Louie. Pero may something lang talaga na nagsasabi sa akin na mas magiging masaya si Louie with Daren. So yun, team Daren talaga ako kahit ano pa ang mangyari. :)


Natapos ko ng basahin yung bagong update ssa A Well of True Cherries. Normally, maghahanap pa ako ng ibang stories na pwede kong mabasa. Pero nawala na ako sa 'bookworm' mode ko. So I turned my laptop off and naglaro nalang ako ng games sa iPhone ko. I have two phones actually. Isang ordinary phone for my Globe and yung iPhone for my Sun.


After one game, na-bored na ako. Kaya pumunta nalang ako sa sala and nanoond nalang ako ng movie sa dvd, Shrek 3.


Humiga lang ako sa floor at nanood na ako. Mahilig nga pala talaga akong humiga sa floor. Trip ko lang talaga ang ganun.


Nung nasa kalagitnaan na ako ng panonood ng movie, nag-vibrate naman yung phone ko. Napangiti ako sa name na nag-register sa screen. 'Ewan' ang nakalagay. Si Edward. And ito yung text message niya:


'stl up?'


Siyempre nag-reply agad ako.


'tulog na aq.'

'o cge. 2log na ulit.'

'2log na nga aq.'

'oo nga. m2log kna nga. :)'

'che. :)'

'bt gsng kpa? 3am na ah.'

'ng wtch kc aq ng movie nw.'

'wat movie?'

'shrek 3. ü'

'pambata lng yn ah!'

'bata pa aq.'

'lbre lng mngarp. :)'

'oo na. kya wg k ng kumntra. :)'

'oo na po. :)'

'ikw bt gsng kpa?'

'xmpre, nghnp pa kc aq ng mabbktima. :)'

'huh? mbktma saan?'

'vampire aq. shh! dnt tel any1 kundi kkgtin tlga kta. :)'


Vampire?? haha! :D


'as f nmn kya mo aqng kgtn.'

'bkt nmn hndi? exprt ata aq sa pangangagt.'

'sisipain lng kta papuntng moon kpg gnwa mo yn.'

'eh d lilipd nlng aq pblk sau pra hndi mo aq ma-miss.'

Huh?

'tol, ang layo ng inabutn mo ah. tska cno nmn ang mysbi na mami-miss kta? feeling k rn.'

'kya k nga ngtxt db kc miss mo na aq?'

'hah! asa ka pa.'

'hmm? so bkt k nga b ngtxt?'


Huminga muna ako ng malalim bago ako nag-reply.


's 8 ok f mg shre aq sau ng mga nangyyri sa buhy q?'

'xur. bkt nmn hndi db? :)'

'thank you. :)'

'np. so, my nangyri b kya k nptxt skn?'

'yeah. pero mdyo mataas kc eh. nkktmd dn nmn mgtxt.'


After 30 minutes, wala pa rin akong natanggap na reply.


"Haist. Nakatulog na siguro ang sira-ulo na yun. Sinabi pa niya na okay lang na mag-share ako sa kanya. Eh tutulugan lang pala niya ako! Kainis!"


Then narinig ko na tumunog yung phone ko.


Calling... Ewan.


What? Tama ba talaga itong nakikita ko??


"Hello?"


Silence.


"Miss sungit!" narinig kong sabi ng isang lalaki. Si Edward ba talaga ito? Ang ganda ng boses...


"Huwag mo nga akong tawagin na miss sungit. Tsaka akala ko ba tulog ka na? Eh hindi ka na nag-reply."


Hindi ko na tinago yung pagtatampo ko. I don't know why. Pero I feel at ease with him kahit hindi ko pa rin siya lubos na kilala. It's like pwedeng-pwede kong ipakita ang mga kahinaan ko sa taong ito na hindi ko nagagawa sa ibang tao kahit na kay Jen.


"Sus. Nagtatampo si miss sungit. Sorry na po. Lumabas kasi ako ng bahay at nagpa-load. Nagpa super unli na ako para makatawag ako sayo. Diba may sasabihin ka? Tapos sabi mo tinatamad kang magtext so I decided na magpa super unli nalang. O, ang sweet ko noh?"


Natawa ako.


"Baliw ka talaga kahit kailan. Pero thank you pa rin ha?"


"No problem. So, ano nga ba yung gusto mong sabihin?"


Again, huminga muna ako ng malalim bago ako nagsalita.


"Hindi ko alam kung bakit sayo ko gusto i-confide ito. Mahirap man sabihin pero kasi, nahihiya akong magkwento."


"Sus! Sa akin ka pa ba mahihiya? Ano ka ba? Hindi pa naman natin nakikita ang isa't isa so hindi pa kita matatawan sa mga kamalasan mo sa buhay. So huwag ka ng mahiya ok? Share ka lang."


"Gusto mong mamatay?"


He laughed. And buhay na buhay ang tawa na yun. Ang sarap pakinggan kahit na gusto ko ng ipatapon sa basurahan ang nagmamayari ng tawa na yun.


"Ang seryoso mo kasi maysado. Pero sige, since nafi-feel ko na seryoso ka ngayon, I'll be serious na rin. Pero totoo talaga yung sinabi ko kanina. You don't have to be shy around me. You can tell me anything ok? I'll listen, don't worry."


And with those words, na-encourage ako na sabihin na nga sa kanya ang gusto kong sabihin.


"May first kiss ka na ba?"


"Oo naman. Bakit miss sungit?"


Pinalagpas ko nalang yung pagtawag niya sa akin ng miss sungit at tinuloy ko yung pagkwe-wkento ko.


"Ako kasi wala pa. Well, technically, meron na. Pero ayokong isipin na siya yung first kiss ko. Nakakainis kasi."


I sighed.


"Bakit naman? Hindi ba marunong humalik ang taong yun?"


"Ano ka ba? Hindi naman sa ganun. It's just that, he's not my boyfriend. Kanina ko pa nga lang siya nakilala tapos hinalikan na niya ako agad. Nakakainis alam mo? Nakakainsulto. I feel so cheap. Diring-diri ako sa sarili ko kasi hinayaan ko na mahalikan niya ako. I could have resist. Pero hindi ko ginawa. Ilang taon kong inalagaan yung sarili ko para mabigay ko sa karapat-dapat yung first kiss ko. Pero sinayang lang ng taong yun. Nakakainis talaga."


After nun, silence yung nangyari. Tinignan ko yung phone ko kasi baka naputol na pala ang call. Pero hindi pa naman.


"Edward?"


"I'm still here."


"Aw. Hindi ka na kasi nagsalita."


"Nilagay ko kasi yung sarili ko sa situation mo."


"Hmm?"


"Alam mo miss sungit---"


"Andreia."


"Huh?"


"Call me Andreia."


I can't tell him my real name. Kahit na magaan ang loob ko sa kanya, I'm still cautious.


"Oh... Andreia. I like it."


Napangiti ako.


"Thanks."


"So, Andreia, kung ako ang nasa situation mo, siguro ganun din yung mafi-feel ko. Hindi rin naman kasi biro ang mawala ang first kiss sa taong hindi mo gusto diba? Lalo na sa taong kakikilala mo pa lang. Pero don't feel cheap about yourself okay? Hindi mo naman ginusto yun diba? So there's no reason para isipin mo na cheap ka na babae."


"But I just let him kiss me like that!"


"Oo nga. Pero siguro naman may reason kung bakit hindi ka naka kontra diba? Kung ako siguro, kapag good kisser yung nanghalik sa akin, kahit hindi ko siya gusto, mahihirapan siguro talaga akong mag-resist. So tell me, was that guy a good kisser?"


"Ayokong aminin pero yeah. He is a good kisser."


"Kaya siguro hindi ka naka-resist. Andreia, okay lang yun. Huwag mo ng isipin ang taong yun kasi masasaktan ka lang. I know mahirap gawin ito pero isipin mo nalang na hindi ka niya hinalikan. Na wala ka pa rin first kiss ngayon. Para naman gumaan na ang loob mo."


Nag-reflect muna ako sa mga sinabi niya. He has a point. Hindi ko kasalanan yung nangyari. Manyak lang talaga ang Blue na yun kaya kung sino-sino nalang ang hinahalikan. Pero... ang hirap pa rin talagang i-wash out sa mind ko na hindi nga niya ako hinalikan. Pero kakayanin ko. Gagawin ko yun para hindi na ako masaktan.


"Or pwede rin na makipagkita ka sa akin and then we'll kiss and isipin mo na ako yung first kiss mo. Okay ba yun?"


"Baliw ka!"


"Haha! Cheer up Andreia. Pabayaan mo na ang tao na yun. Gago yun. Hindi niya alam kung gaano ka special yung taong inagrabyado niya."


Natahimik naman ako dahil sa sinabi niya. Special? Ako ba yung tinutukoy niya? No one ever called me special. Siya lang..


"Uy! Natahimik ka ata diyan?"


"W-wala. Hmm. Thank you Edward ha? Kahit na sinu-sungitan lang kita parati, tinulungan mo pa rin ako. Thank you talaga."


"Wala yun. Basta kapag may problema ka, sabihin mo lang sa akin. Tutulunga kita sa abot ng aking makakaya."


"Ang corny. Pero thank you pa rin."


"Haha! Humirit ka pa talaga. O sige na. Matulog ka na. It's almost 4am na oh. Baka magaya ka pa sa akin na mukhang bampira."


"Baliw. Sige, matutulog na ako. Ikaw?"


"Maghahanap muna ako na mabibiktima."


"Bukas na yan. Matulog ka na rin."


"Okay! Sige matulog na tayo!"


Natawa ako. Napaka-unpredictable talaga ng tao na ito.


"Sige. Bye."


"Teka! Yung goodnight ko asan na?"


"Aw, sorry. Sige. Goodnight Edward."


"Teka!"


"Ano?"


"Yung sweet dreams?"


"Hay naku! Fine. Goodnight and sweet dreams Edward."


"Teka!"


"ANO NA NAMAN?"


Tumawa ito.


"Haha! Chill! May nakalimutan ka kasing isa."


"At ano naman yun?"


"Yung goodnight kiss ko."


"Whatever. Goodnight Edward! Bye!"


"Dream of me Andreia! Muah!"


Pinatay ko na yung call habang napapailing.


"Baliw talaga yung tao na yun."


Pero masaya ako kasi for the first time in my life, nakapag-share ako ng problem sa isang tao. At sa isang tao na hindi ko pa talaga nakikita at lubusan na nakikilala. Pero wala akong pinagsisisihan. I'm really thankful na ginulo niya yung buhay ko. :)


And before I went to sleep, siya yung huling tao na inisip ko. I smiled.


"Yeah. I'll definitely dream of you." :)