Xandreia Yu - 7

Ang bilis ng takbo ng sasakyan.


Nasa front seat ako nakaupo kaya kitang-kita ko kong paano iniiwasan ni Blue yung mga nakakasalubong namin na ibang sasakyan.


Wait.


Si Blue?


Pagtingin ko sa side...


Yeah. Si Blue talaga.


But why in the world am I here with him?


And bakit ganito kabilis ang pagpapatakbo niya sa sasakyan niya?


"I'm sorry Xandra..." narinig kong sabi niya kahit nakatutok pa rin ang attention niya sa pagmamaneho.


"Why are you apologizing, Blue?? And bakit ang bilis ng pagpapatakbo mo sa sasakyan mo?? Hinaan mo!"


Hindi siya nakinig. At kitang-kita ko kung papaano niya niliko ang sasakyan pakanan kaya ngayon eh mababangga na kami sa isang puno.


"BLUE ILIKO MO!!" pwedeng-pwede ko siyang pigilan. Pero hindi ko magawang pagalawin ang katawan ko. "Blue please! Mamamatay tayo kapag hindi mo niliko!"


"I can't. I have to do this. I'm sorry..." binitawan niya ang manibela and hinawakan niya ang isang kamay ko na malapit sa kanya. Then he smiled at me... isang smile na parang nagpapaalam.


No...


No.


NO!!



"BLUEEE!!!"


***


"BLUE!"


Napabangon ako bigla.


Colorful walls, closet, lampshades, collection of books, laptop, bed...


Nandito ako sa kwarto ko.


Wala ako sa loob ng sasakyan.


Walang Blue.


"A dream..."


Napahiga ako ulit.


Huminga ako ng malalim.


"What a dream..."


Bakit ako nagkaroon ng ganoon na dream?


Nakakatakot.


Sa dream na yun, magpapakamatay si Blue.


And idadamay niya ako.


A shiver ran down my spine.


This is a sign.


Walang mabuting idudulot ang Blue na yun sa akin. Tulad nga ng sinabi ni Edward, kalimutan ko na dapat si Blue kasi gago siya.


Edward...


Nawal bigla ang bigat na nararamdaman ko and napangiti ako.


Hindi ko man siya napanaginipan, but at least siya pa rin yung huling taong inisip ko bago ako nakatulog. :)


Eh. Ang cheesy ko. Parang hindi ako. But surprisingly, I like it.


Bigla naman nag-ring yung telephone.


Sino naman ang tatawag sa akin ng ganito kaaga? Pumunta ako sa sala at sinagot ko yung nag-iingay na telephone.


"XANDRAAAA!" sabi nung caller. Alam ko na agad kung sino yun.


"May kailangan ka, Jen?"


"Ang formal mo te! Anyway, bakit bigla kang umalis kagabi? You missed the fun!"


Fun? Baka hell.


"Trip."


"Ang KJ mo!"


"I don't care."


"Oo na! Siyangapala, birthday ngayon ni Jessie---"


"Wala akong pakialam sa kanya."


"---and he invited us sa private celebration niya sa resort nila sa Batangas. So ano? Sama ka?" patuloy niya na parang hindi man lang ako nagsalita.


"Ano ka ba? Kailangan pa bang itanong yun?"


Narinig ko naman siya na nag-cheer. "YES!"


"Siyempre hindi."


Tumigil siya sa pag-cheer. "ANO??"


"You heard me. Ayokong pumunta sa walang kwentang party na yun. He's not my friend so why would I waste my time in his stupid celebration?"


"Please?? Xandra please? Pumunta ka na..."


"No."


"Mag-eenjoy ka dun. Promise!"


"Ikaw, oo. Ako, hindi."


"Please??"


"My decision is final, Jen. I won't go."


I heard her sigh.


"Patay ako kay Blue nito." pabulong na sabi niya.


"What did you just say?"


"Ha? Ah. Hihi. Narinig mo pala? Hmm... Sabi kasi ni Blue na gawin ko ang lahat para makapunta ka. Kung hindi kasi, siya mismo ang pupunta sa bahay mo at kakaladkarin ka niya papuntang Batangas."


"Sinong tinatakot niya? As if naman alam niya kung saan ako nakatira."


"Duh? Xandreia Yu? Hindi mo ba alam na napaka-powerful ng pamilya nila Blue? Kahit ano, kaya nilang gawin. Nagagawa nilang possible ang mga impossible. Nakukuha nila ang lahat ng gusto nila. At gagawin nila ang lahat makuha lang ang gusto nila."


"Well, hindi naga-apply sa akin yung pagiging powerful nila. May batas. Kaya pwede ko siyang ipademanda kapag may ginawa ulit siyang masama sa akin."


"Uli?"


Shit.


"Bye Jen."


"Wait---!"


Pintay ko na ang phone.


Wala akong plano na sabihin kay Jen yung nangrayi sa amin ni Blue kagabi. Nakakahiya. My first kiss is with a perv. Sino ang magiging proud dun?


Wait, sabi nga pala ni Edward, isipin ko na hindi niya ako nahalikan at wala pa akong first kiss ngayon.


Yeah. Yun ang gagawin ko.


For the next two hours, nagbabad lang ako sa bathtub. Naglagay ako ng Sakura Bath Bomb. Pinadala sa akin yun ni Mommy. Sabi niya effective daw na pampawala ng stress. At first diskompiyado pa ako sa product na yun. Para naman kasi yung bomba talaga. Pink at green nga lang ang color. The first time na gumamit ako nun, it made my skin soft. And ang bango-bango talaga ng cherry blossoms. And totoo nga, nakakawala talaga ng stress. Hindi nga lang ako gumagamit nun kapag umaalis ako ng bahay. I don't want to smell so girly. Parang wierd lang for me.


Dahil sa scent nun, sobrang na-relax talaga ako to the point na muntik na akong makatulog. Kaya lang napansin ko na medyo nag-iba yung atmosphere. Para bang may something negative sa paligid. Pagdilat ko,


"HOLY SHIT! What in the world are you doing here?!"


It's Blue! And he's looking at me with obvious lust in his eyes. LUST! o___O


"You're really a sight, you know." then ngumisi siya ng nakakaloko.


Gusto ko ng kunin yung robe ko para matakpan ko ung katawan ko pero hindi ko magawa kasi malayo yun sa akin. Unluckily, malapit yun kay Blue. Mabuti nalang talaga na nag-make ng pinkish color ang Sakura Bath Bomb sa water. Kaya hindi niya nakikita ang katawan ko.


"Can you please just go out of here?? Banned ka sa pamamahay ko kaya lumayas ka na!!"


"Do you really think na aalis ako dito ngayon pa at ganito ang ayos mo?" lumapit siya sa akin.


"GET OUT OF HERE!"


"Do you want me to join you Xandra?"


"I SAID GET OUT OF HERE YOU F*CKIN' ASSHOLE!!"


"You sound so sexy when you cuss Xandra."


"F*CK! Hindi mo ba ako naintindihan ha?? Ang sabi ko, UMALIS KA DITO!! LAYAS!"


He chuckled.


"No. Dito lang ako. Panonoorin nalang kitang maligo."


"Wha--? Urg! Then will you just give me my robe para makapunta na ako sa kwarto ko at makapagbihis na ako??"


"Hmm? Inuutusan mo ba ako? Nah. You get it yourself Xandra. Come on. Malapit lang naman ito sa akin oh."


"I hate you." sabi ko ng mahina.


"Hmm? Don't be shy Xandra. Kunin mo na. Tsaka hindi naman na bago sa akin ang makakita ng ganyan eh. Girls literally throw their panties at me. So sige na. Kunin mo na."


Tinignan ko siya. Seryoso ba ito sa mga sinabi nito? Ganun na ba talaga karami ang experience niya pagdating sa mga ganun?


"You think hahayaan ko lang na makita mo ang katawan ko? Ano ba Blue? Wala ka ba talagang ni katiting man lang na respeto para sa mga babae? Mahiya ka nga! Nakakasuka ka alam mo? Umalis ka na dito!"


Tinignan naman niya ako for how many minutes then slowly, tinalikuran niya ako at lumabas na dun.


Dali-dali ko naman kinuha ang robe ko at sinuot yun sa sarili ko bago ako pumunta sa room ko at ni-lock ko yun. For the first time, naglock ako ng pinto. Naisip ko noon na walang silbi ang lock sa door ng room ko kasi ako lang naman ang nandito. But because of this incident, mabuti nalang talaga at naimbento ang lock.


Dali-dali naman akong nagbihis at nag-ayos at pagkatapos nun, pumunta na ako sa sala. Nagulat naman ako sa nakita ko. Si Blue. Prenteng-prente itong nakaupo sa couch ko.


"Diba sabi ko umalis ka na dito??"


"Akala ko sa banyo mo lang ako pinapaalis."


"Puwes hindi. Kaya umalis ka na dito sa pamamahay ko ngayon din!"


Hindi ito nakinig. Tinitigan lang niya ako mula ulo hanggang paa.


"Do you know how attractive you are Xandra?"


Natameme naman ako sa sinabi niya. Sinabi ba niya na maganda ako? No way. Ang isang katulad ni Blue, sasabihan ako ng maganda?


"Alam mo, kung ordinary ka lang talaga na babae, hinding hindi talaga ako aalis dun and I could have taken you right from the moment that I saw you naked in that bathtub. Pero iba ka kasi sa mga babae na kilala ko. But I want you to be aware of something." tumayo naman siya at namalayan ko na pumunta siya sa likod ko. Then hinawakan niya ako sa mga balikat ko and may binulong sa sa akin. "I want you Xandra. And someday, magiging akin ka rin. Tandaan mo yan."


Napasinghap ako sa sinabi niya. Then hinarap ko siya.


"Hinding-hindi ako papatol sa isang bastos na katulad mo kaya hinding-hindi mo ako makukuha! Naiintindihan mo ba yun??"


Ngumisi ito.


"In case you don't know, I get anything I want. So if I say that I want you, then someday, I'll have you. Understand?"


"No."


He smiled.


"Wala ka ng magagawa pa dun Xandra."


"Meron. Kasi hinding-hindi ko hahayaan na makuha mo ako. Naiintindihan mo ba yun?"


"Hindi."


"Puwes, I therefore conclude na bugok ka pala! Simpleng tagalog hindi mo man lang maintindihan!"


"Tama na yan. Mag-empake ka na at aalis na tayo."


Tinaasan ko naman siya ng kilay.


"What in the world are you blabbering about?"


"Diba sinabi na sayo ni Jen na kapag hindi ka pumayag na pumunta sa Batangas, ako mismo ang magdadala sayo doon? That's why I'm here. So sige na. Mag empake ka na."


"Sino ka ba sa inaakala mo para isipin mo na susundin ko ang mga utos mo?"


"Just quit talking and go to your room before I change my mind."


"Mas maganda nga yun diba? Para hindi mo na ako kulitin na sumama sayo!"


"I wasn't talking about that." then he eyed my body.


Bigla ko naman tinakpan ang upper part ng body ko.


"Bastos ka talaga!"


"Then will just just stop talking and go pack your things up? Kapag hindi ka pa tuminag sa kinatatayuan mo, I swear, itutuloy ko talaga yung balak ko kanina."


Natakot naman ako sa sinabi niya. Kaya walang sere-seremonyang pumunta ako sa room ko at nag-empake ng mga damit at gamit na magagamit ko doon.


"Bwisit siya! Paano niya nagagawang pasunurin ako ng ganito? Hindi pwede ito! Bwisit! Nakakinis siya! Madapa sana siya! Or worse, masagasaan sana siya ng isang dosenang truck! Bwisit!"


"Xandra bilisan mo baka late na tayong dumating doon."


"MAGHINTAY KA!"


Sinadya ko talagang hinaan yung pageempake ng mga gamit ko. Akala ko paglabas ko eh makikita ko siya na naiinip at handang-handa na akong sugurin sa tagal kong mag-empake. Pero kabaliktaran ang nakita ko. He looks so cool while sitting on my couch.


Kailan ba talaga mawawalang ng poise ang isang ito??


"Ako na ang magdadala ng bag mo. Mukhang mabigat pa naman."


Hindi na ako ng comment at binigay ko nalang sa kanya yung bag ko. Kahit papaano pala, may natitira pa palang kabaitan sa katawan ng isang ito.


"Lock the doors and make sure na naka-on ang ilaw sa front porch para isipin ng mga mgnanakaw na may mga tao at hindi sila magbalak na pasukin ang bahay mo."


"Kung makapagsalita ka, parang ikaw ang may-ari ng bahay na ito."


"Naawa lang ako sa mga magulang mo kapag may nakapasok na magnanakaw sa bahay mo. Baka magalala pa sila."


"Just shut up."


Ginawa ko nga yung sinabi niya. Pero kahit hindi niya sinabi, gagawin ko pa rin yun kasi yun naman talaga ang nararapat. So hindi ibig sabihin na napasunod na naman niya ako sa gusto niya at hindi ibig sabihin na kayang-kaya niya akong controlin kasi hindi talaga. Sa pagkakataong ito, tama lang talaga yung sinabi niya kaya ko ginawa yung gusto niya.


Haist. Why am I justifying my actions? Hay naku.


"May problema ba?"


"Oo. Ikaw."


Then pumasok na ako sa sasakyan niya. A blue Bugatti Veyron EB 16.4. Blue na nga ang pangalan ng may-ari, blue pa ang kulay ng sasakyan. Wala na talagang katapusan ang blue sa mundong ito. And sasakyan pa lang, masasabi mo na talaga na mayabang ang may-ari. Well, totoo naman talaga.


"Ako? Paano naman ako naging problema?" sabi niya pagkaupo niya sa driver's seat.


"Wala pa bang nakapagsabi sayo na problema lang naman talaga ang dala mo sa mga tao sa paligid mo?"


"Wala naman. Ikaw lang ata."


"Huh. Shut up and drive."


"I'll drive but I won't shut up."


"Whatever."


Pinaandar nga niya yung sasakyan niya.


"Akala ko ba isang fast car ito? Bakit ang hina-hina mong magpatakbo?"


"So you have a thing for cars."


"Sagutin mo ako."


"Well, hindi mo naman kasi sinabi na gusto mong bilisan ko yung pagpapatakbo."


"Sinabi ko na nga diba?"


"Oo nga. Pero wala pa tayo sa zone na pwede kong ipatakbo ng mabilis ang sasakyan ko."


"Akala ko ba kahit ano kaya mong gawin? Hanggang salita ka lang pala."


"Totoo naman talaga yun. Pero ikaw naman ang may gusto na bilisan ko yung pagpapatakbo diba? Hindi ako."


"Bwisit ka."


He chuckled.


"Ilang beses mo ng sinabi yun."


"Para kasi tumatak talaga sa isipan mo na naiinis ako sayo. Tsaka bakit gusto mo talaga na pumunta ako ha? Hindi tayo close. Hindi kita kaibigan. Isa ka lang stranger sa akin at ganun gin ako sayo. So bakit ba talaga ha?"


"Hindi ko sinabi na isa kang stranger sa akin."


"Whatever. Sagutin mo nga ako!"


"Gusto ko lang."


"Yun lang??"


"Yep."


I sighed.Tumahimik nalang talaga ako at hinayaan ko siya sa buhay niya.


"So, nakatulog ka ba ng maayos kagabi?" tanong niya.


"Paki mo?"


"Baka lang kasi hindi ka nakatulog ng mabuti kagabi ng dahil sa mga halik ko."


Aba't!


"Hindi mo ako hinalikan."


"Hmm? Talaga?"


"Talagang-talaga."


"Gusto mo ata na halikan kita ulit eh."


"ANO? At bakit ko naman gugustuhin na mahalikan mo ako?"


"Because I'm a good kisser. Pinatunayan mo yun sa akin kagabi." he winked at me.


"At paano mo naman nasabi yun??"


"You responded to my kisses. You even moaned."


"Wha--?! YOU DIDN'T KISS ME! AND I DIDN'T MOAN!!"


"Sige lang Xandra. Ituloy mo lang yang ginagawa mo na pangloloko sa sarili mo. Pero hinding-hindi na talaga magbabago ang katotohanan na ako ang unang nakahalik sayo. Just accept it para hindi ka na magdeny ng magdeny."


"Shut up! JUST SHUT UP!"


Hindi ko na siya pinansin pagkatapos nun. Pero after a few minutes, may sinabi na naman siya at nainis na naman ako kaya nagdebate na naman kami.


This is going to be a long ride. Perfect. Just perfect. 0___O