Xandreia Yu - 4

"Xandra, libre ka ba mamaya?"


"Pagkatapos ng training Jen. Bakit?"


"Anong oras naman matatapos yun?"


"Gaya ng dati. 10pm. Bakit nga?"


"Yayayain sana kitang lumabas kasama yung mga bago kong kaibigan. Ipapakilala din kita sa kanila. But since busy ka, next time nalang."


"Kapag ili-libre mo ako, sasama ako."


"Paano ang training mo?"


"Susunod nalang ako."


"Adik ka rn noh? Eh training mo yun."


"Ako na ang bahala dun. So ano? Ililibre mo ba ako?"


"Hindi. Butas na nga yung bulsa ko tapos magpapalibre ka pa. Eh ikaw nga itong andaming pera. Kuripot nga lang."


"Nagsalita ang hindi kuripot."


"Oo na! Kuripot na! So ano? Sama ka?"


Kung sasama ako sa kanya, hindi ako makakapag-training. Pero matagal pa naman ang tournament. Hindi magagalit si coach kung aabsent ako. Tsaka ngayon lang naman ito.


"Yeah."


"Yes! May manlilibre na sa akin!"


"Eh gusto mo lang ata akong makasama para may manlibre sayo eh."


"Oo noh. Wala na kasi akong pera."


"Ang sama mo. Hindi na kita kaibigan."


"Hoy, no choice ka Xandra. Kasi ako lang ang kinikilala mong kaibigan sa mundong ito."


"Feeling ka. May mahahanap din akong iba. Yung hindi kuripot at hindi parating nagpapalibre."


Sumimangot naman siya.


"Ang sama-sama mo!"


"Kaya nga mahal na mahal mo ako." I winked at her.


"Kadiri ka Xandra! Ikaw ba talaga yan? Hindi bagay!"


"Hoy Jen, kung ayaw mong makatikim ng isa sa mga sipa ko, tumigil ka na diyan ha."


"Oo na! Pero ang sama mo pa rin!"


I just smiled at her. Siya pa lang talaga ang tao sa mundong ito ang nakakapagsalita sa akin ng ganyan. Siyempre kaibigan ko siya. At oo, siya lang talaga ang kinikilala kong kaibigan sa mundong ito.


Umalis na ako dun at nagpunta sa Canteen para bumili ng makakain. Ayokong tumambay roon kaya pagkatapos kung bumili, pumunta na ako sa Student Lounge. Pero nung papalabas pa lang ako ng Canteen, may biglang dumaan sa side ko and naamoy ko siya. Sobrang familiar ng scent And that's because siya yung lalaki na sumagip sa akin! I know na siya yun. Yung strong feelings na sinasabi ko, nararamdaman ko na naman habang nakikita ko siyang papalayo sa akin. Wait, papalayo na nga siya sa akin! Kailangan ko siyang sundan!


Kung iisipin, what I'm doing right now is so not me. Kailan pa ba ako naghabol ng isang tao? Ngayon pa lang ata. And that's because I just want to thank him for saving me. Kahit na alam kong may kasalanan din siya, magpapasalamat pa rin ako at sinagip niya ako para hindi na ako matumba at mapahiya.


"Hey!"


Hindi ito lumingon. Nagtuloy-tuloy lang ito sa mabilis na paglakad nito.


Napansin ko naman na pumasok siya sa Arts and Sciences building kaya dali-dali rin akong pumunta dun. Halos tumakbo na nga ako. Umakyat ako sa stairs and nakita ko siyang papasok sa office ng school paper namin. Member siya ng The Oracle? The Oracle and official school paper namin dito sa university.


Papasok sana ako. Pero hindi ko rin naman alam kung sino ang hahanapit. I don't know his name. Mapapahiya lang ako sa loob kapag pumasok ako. So I decided to just wait for him here. Bahala na kung matagalan. Basta I'll wait.


Umupo muna ako dun sa vacant benches sa tapat ng office nila. Walang tao sa paligid. Hindi ako makapaniwala na ako, si Xandreia Yu, ay hinabol at naghihintay para sa isang lalaki. Ano nga ba talaga ang nangyayari sa akin at nagkakaganito ako?


Magdadalawang oras na akong naghihintay rito pero hindi pa rin siya lumalabas! Peste! Pagod na ako! Gutom na ako! At mainit na ang ulo ko sa kakahintay sa taong yun!


Aalis na sana ako ng may nakita akong isang babae na papalapit dito. I know her. Janna Garcia. Cheerleader ng Oracle Cheer force, ang official cheering squad sa university namin. Ano'ng ang ginagawa ng isang 'to dito? Hindi ito bagay dito. Pang matatalino lang ang lugar na ito. Hindi katulad dito na kasing size ng isang monggo bean ang utak.


Nasa harap na ito ng pintuan ng office. Tumunog ang phone nito and sinagot niya. Malapit lang siya sa akin so dinig na dinig ko talaga kung ano ang pinag-uusapan nila ng kung sino man na yun na kausap niya.


"Hey babe. Nandito na ako sa labas. Kakadating ko lang."


Bigla namang bumukas ang pinto at lumabas yung taong hinintay niya ng mahigit dalawang oras. My, my. He definitely is a looker, no doubt about that. Hindi ito yung tipo ng gwapo na kapag tinitignan eh gwapo nga pero parang wala namang laman ang utak. Kasi ito, gwapo na nga, ang talino pa niyang tignan. Yun bang hindi mo talaga siya pwedeng basta-bastahin. He's wearing glasses pero hindi iyon nakabawas sa charm nito. Nakadagdag pa nga. And my, ang lakas ng dating ng lalaking ito ah. And there, naramdaman ko na naman yung strong feelings na sinasabi ko noon. Hindi ko talaga maintindihan kung ano ito.


"Hey sexy." sabi nung lalaki kay Janna.


Medyo nagulantang naman ako ng hawakan ng lalaki yung Janna sa bewang at hinalikan ito sa harap niya. Peste! Wala naman sa akin kung may makita akong naghahalikan as long as hindi masagwa tignan. Yung decent pa rin. Pero ang dalawang ito, nah! Lagpas na sa 'decent' ang way ng paghahalikan ng mga ito. And public place pa rin ito kahit na silang tatlo lang ang tao doon kaya hindi sila pwedeng maghalikan ng ganoon! At sa harap ko pa mismo! Siguradong babangungutin ako mamaya pagtulog ko.


Nakita ko naman na pinasok nung lalaki ang kamay nito sa loob ng shirt ni Janna. Hindi man lang ba napansin ng mga ito na may ibang tao doon na nakakakita sa pinag-gagagawa nila? Ano ako? Bato para hindi nila mapansin?? Hindi ako papayag! Kaya nagsalita na ako.


"Excuse me?"


Bigla namang naghiwalay ang dalawa at tinignan ako ng masama nung Janna. Duh.


"Yes?" sabi nung lalaki.


"You know, if you want to do 'it' then I suggest that you two should get a room. Hindi rin naman kayo mukhang pulubi so I guess hindi kayo mahihirapan sa pagkuha nun."


Nakita kong unti-unting sumilay ang ngiti sa mga labi ng lalaki. Napatulala naman ako. There's just something in his smile na parang nangi-invite. Kung para saan yung invitation, aba, hindi ko alam.


Nagsalita naman yung Janna.


"Paki mo ba ha kung maghalikan kami ng boyfriend ko dito? At bakit ka ba nandito ha? Sino ka ba?" nainis ako sa tono ng pananalita ng mukhang bakla na babaeng ito. Sige, awayin mo ako at baka may magawa akong hinding-hindi mo magugustuhan.


"I'm not obliged to answer any of your question."


"Aba! Matapang ka rin babae ka. Bakit? Sino ka ba sa inaakala mo?" dinuro pa talaga niya ako sa noo.


Sa inis ko, walang kahirap-hirap na hinablot ko yung dalawang kamay niya at nilagay ang mga yun sa likod nito.


"Let go of me! Ano ba ang kailangan mo sa akin ha?" nagpumiglas siya. Pero wala pa rin itong nagawa para makawala sa mga kamay ko.


"I don't need to prove anything to you. At hindi ikaw ang kailangan ko. Siya."


Tinuro ko naman yung lalaki.


"Si Blue? At ano naman ang kailangan mo kay Blue? Wala siyang oras para makipag usap sa isang katulad mo na walang modo! Tsaka bitiwan mo na ako!" so Blue pala ang pangalan ng lalaki na yun. Nice.


"Alam mo, hindi ibig sabihin na girlfriend ka niya eh pwede mo ng kontrolin ang buhay niya. Kaya kung makikipagusap siya sa akin, wala ka ng magagawa pa dun. Alam mo kung bakit? Kasi walang kang halaga sa kanya. Kasi kung totoo nga yun, eh di sana kanina ka pa niya niligtas mula sa mga kamay ko."


Nakita ko naman na parang maiiyak na siya. Hay naku. Iiyakan ang isang lalaki. Walang kwenta. Hinarap naman ng Janna yung Blue.


"Blue, tulungan mo ako. Pinapahirapan niya ako. Ts-tsaka hindi totoo yung sinabi ng babaeng ito diba? M-mahal mo ako diba, blue? Magsalita ka!" nakatingin lang kasi ito sa amin. I mean, sa kanya lang pala. Then tinignan niya yung Janna.


"I never said that I love you Janna."


Napahagulgol naman yung Janna.


"Walanghiya ka Blue. Sinaktan mo ako. Binigay ko pa naman ang sarili ko sayo kasi akala ko na mahal mo ako. Pero kalokohan lang pala ang lahat. Walanghiya ka talaga!" nung nagpumiglas uli ito, pinabayaan na niya. At kitang-kita niya kung paano sinampal ng Janna yung Blue. Aba, nag-mark talaga yung palad ng babaeng yun kay Blue. Pero walang epekto dito ang ginawa ni Janna. Para ngang sanay na sanay na ito na sinasampal. Playboy ata ito.


Umalis na yung Janna at naiwan ako dito kasama nung Blue na yun na ngayon eh naka-upo na sa bench at hinimas-himas yung nasaktang mukha.


"Miss, paki kuha ng cold compress sa office. Nasa Ref. Sabihin mo nalang na ako ang nag-utos sayo."


Tumaas yung isang kilay ko. Ano'ng akala ng lalaking ito sa akin, chimay?


"At bakit ko naman gagawin yun?"


Tinignan naman ako nung lalaki. And again, despite the cold look that he's giving me, napatulala na naman ako sa kagwapuhan ng isang ito. Men, I never knew that God would create someone as good looking as this guy.


"Kasalanan mo kung bakit ako nasampal ni Janna."


Doon naman bumalik sa katinuan ang isip ko.


"Kasalanan ko? Aba, sino ba ang nangloko sa kanya? Diba ikaw? Sinong ba ang hindi nagtanggol sa kanya, diba ikaw din? Kaya sisihin mo ang sarili mo."


"Kung hindi mo sana siya ginapos, hindi sana hahantong sa ganito ang situation."


"Kung niligtas mo nalang sana siya kanina imbes na tumunganga sa mga nangyari eh hindi na sa hahantong sa ganito ang situation."


"Kung hindi mo sana kami pinigilan eh hindi na sana niya ako nasampal."


"Kung hindi sana kayo naghalikan eh hindi ka sana niya sinampal."


"Kung hindi ka na sana pumunta dito eh hindi mo na sana na-witness yung paghahalikan namin at hindi mo na sana kami pinigilan at hindi na sana ako nasampal!"


"Huwag mo akong sigawan!"


"Hindi kita sinigawan. I was just emphasizing my words."


"Hindi emphasize ang tawag dun sa narining ko."


"Bahala ka sa kung ano ang gusto mong marining. But please, pwedeng bang ikuha mo nalang ako ng cold compress? Baka mamaga itong sampal ni Janna at mapingisan pa ang kagwapuhan ko."


Seryoso ba ito sa sinabi o nagbibiro lang? Totoo ata ang hinala ko. Playboy ata talaga ang isang ito.


"Kung gusto mo ng cold compress, kumuha ka ng mag-isa mo! Wala akong pakialam kung mapingisan pa yang mukha mo na hindi naman talaga kagwapuhan! Ang kapal kapal ng mukha mo para utos-utosan ako. Hoy, kahit mga magulang ko, hind nagagawa yun sa akin. Kung utusan man nila ako, yung may hint of respect pa rin. Hindi katulad sayo na wala ng ibang inisip kundi ang mambabae! Tse! Diyan ka na nga!"


At iniwan ko na siya. Hindi naman niya ako sinundan. Mabuti nalang! Kasi baka masipa ko na talaga siya sa sobrang inis ko sa ginawa niyang paguutos sa akin ng ganun ganun na lang. Manigas siya! Wala akong pakialam sa kanya kahit na siya pa ang nagligtas sa akin! Huh!